متن عربی

228-قَالَ (علیه السلام):

 (1) مَنْ أَصْبَحَ عَلَى الدُّنْيَا حَزِيناً فَقَدْ أَصْبَحَ لِقَضَاءِ اللَّهِ سَاخِطاً وَ مَنْ أَصْبَحَ يَشْكُو مُصِيبَةً نَزَلَتْ بِهِ فَقَدْ أَصْبَحَ [فَإِنَّمَا] يَشْكُو رَبَّهُ وَ مَنْ أَتَى غَنِيّاً فَتَوَاضَعَ لَهُ لِغِنَاهُ ذَهَبَ ثُلُثَا دِينِهِ .

(2)وَ مَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ فَمَاتَ فَدَخَلَ النَّارَ فَهُوَ مِمَّنْ كَانَ [مِمَّنْ‏] يَتَّخِذُ آيَاتِ اللَّهِ هُزُواً وَ مَنْ لَهِجَ قَلْبُهُ بِحُبِّ الدُّنْيَا الْتَاطَ قَلْبُهُ مِنْهَا بِثَلَاثٍ هَمٍّ لَا يُغِبُّهُ وَ حِرْصٍ لَا يَتْرُكُهُ وَ أَمَلٍ لَا يُدْرِكُهُ‏.

متن فارسی

و درود خدا بر او ، فرمود :

(1) هر که برای دنیا اندوه خورد از قضا و قدر الهی خشمگین است. و هر که از مصیبتی که به او رسد گلایه کند از پروردگار خویش گلایه مند است. و هر که نزد توانگری رود و به سبب ثروتش در برابر او فروتنی کند دو سوم دینش از دست رفته است.

(2)و هر که قرآن خواند و پس از مرگ به دوزخ رود از کسانی بوده  که آیات خدا را به مسخره می گرفته  است. و هر که دلش شیفتهٔ دنیاست دلش با سه چیز پیوند خورد: اندوهی که هیچگاه از او دست بر ندارد، و حرصی که رهایش نکند، و آرزویی که به آن نرسد.