متن عربی
26 .و من عهد له (علیه السلام) إلى بعض عماله و قد بعثه على الصدقة
- [آمُرُهُ] أَمَرَهُ بِتَقْوَى اللَّهِ فِي سَرَائِرِ أَمْرِهِ وَ خَفِيَّاتِ عَمَلِهِ حَيْثُ لَا [شَاهِدَ] شَهِيدَ غَيْرُهُ وَ لَا وَكِيلَ دُونَهُ.
- وَ [آمُرُهُ] أَمَرَهُ أَلَّا يَعْمَلَ بِشَيْءٍ مِنْ طَاعَةِ اللَّهِ فِيمَا ظَهَرَ فَيُخَالِفَ إِلَى غَيْرِهِ فِيمَا أَسَرَّ وَ مَنْ لَمْ يَخْتَلِفْ سِرُّهُ وَ عَلَانِيَتُهُ وَ فِعْلُهُ وَ مَقَالَتُهُ فَقَدْ أَدَّى الْأَمَانَةَ وَ أَخْلَصَ الْعِبَادَةَ .
- وَ [آمُرُهُ] أَمَرَهُ أَلَّا يَجْبَهَهُمْ وَ لَا يَعْضَهَهُمْ وَ لَا يَرْغَبَ عَنْهُمْ تَفَضُّلًا بِالْإِمَارَةِ عَلَيْهِمْ فَإِنَّهُمُ الْإِخْوَانُ فِي الدِّينِ وَ الْأَعْوَانُ عَلَى اسْتِخْرَاجِ الْحُقُوقِ.
- وَ إِنَّ لَكَ فِي هَذِهِ الصَّدَقَةِ نَصِيباً مَفْرُوضاً وَ حَقّاً مَعْلُوماً وَ شُرَكَاءَ أَهْلَ مَسْكَنَةٍ وَ ضُعَفَاءَ ذَوِي فَاقَةٍ وَ إِنَّا مُوَفُّوكَ حَقَّكَ فَوَفِّهِمْ حُقُوقَهُمْ وَ إِلَّا تَفْعَلْ فَإِنَّكَ مِنْ أَكْثَرِ النَّاسِ خُصُوماً يَوْمَ الْقِيَامَةِ .
- وَ بُؤْسَى لِمَنْ خَصْمُهُ عِنْدَ اللَّهِ الْفُقَرَاءُ وَ الْمَسَاكِينُ وَ السَّائِلُونَ وَ الْمَدْفُوعُونَ وَ الْغَارِمُونَ وَ ابْنُ السَّبِيلِ !
- وَ مَنِ اسْتَهَانَ بِالْأَمَانَةِ وَ رَتَعَ فِي الْخِيَانَةِ وَ لَمْ يُنَزِّهْ نَفْسَهُ وَ دِينَهُ عَنْهَا فَقَدْ أَحَلَّ بِنَفْسِهِ الذُّلَّ وَ الْخِزْيَ فِي الدُّنْيَا وَ هُوَ فِي الْآخِرَةِ أَذَلُّ وَ أَخْزَى .
- وَ إِنَّ أَعْظَمَ الْخِيَانَةِ خِيَانَةُ الْأُمَّةِ وَ أَفْظَعَ الْغِشِّ غِشُّ الْأَئِمَّةِ وَ السَّلَامُ.
متن فارسی
26-از یک سفارش آن حضرت به یکی از کارگزارانش هنگامی که او را برای گرفتن زکات فرستاد
(1)او را به پروای از خدا در امور نهان و کارهای پنهانش، آنجا که گواهی جز او و وکیلی غیر او نیست فرمان می دهد.
(2) و نیز او را فرمان می دهد که در آشکار به چیزی از طاعت الهی نپردازد و در نهان با آن مخالفت ورزد؛ و هر که نهان و آشکار و رفتار و گفتارش فرق نداشته باشد امانتگزاری نموده و اخلاص در عبادت ورزیده است.
(3) و او را فرمان می دهد که به آنان با ترشرویی و بدگمانی رو به رو نشود، و به دلیل آنکه فرمانروای آنهاست از آنان روی برنتابد، زیرا آنان برادران دینی و یاوران بر استخراج.
(4)باری، تو هم از این زکات سهمی معین و حقی مشخص، و نیز شریکانی بینوا و زمینگیر و ناتوانانی تهیدست داری، و یا البته حق تو را کاملاً خواهیم پرداخت، پس تو نیز حقوق آنان را کاملاً بپرداز، که اگر چنین نکنی، روز قیامت بیش از همه ی مردم شاکی وداد خواه خواهی داشت.
(5)و بدا به حال کسی که شاکیان و دادخواهانش در پیشگاه خداوند، فقیران و بی نوایان و سائلان و رانده شدگان اثر در راه ماندگان باشند!
(6) و هر که امانت را سبک بشمارد، وا در خیانت بچرد، و خودش و دینش را از خیانت نپیراید، خویشتن را در دنیا به خواری رسوایی در انداخته، ور در آخرت خوارتر رسواتر خواهد بود.
(7) ور بالاترین خیانت، خیانت به ملت است، و زشت ترین ناراستی، ناراستی با پیشوایان است، والسلام.
قبلی بعدی