خداى سبحان طاعت را غنيمت زيركان قرار داد آنگاه كه مردم ناتوان ، كوتاهى كنند.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( حسین استادولی)  >  وصیت درباره اموال ( نامه شماره 24 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

24 .و من وصية له (علیه السلام)  بما يعمل في أمواله كتبها بعد منصرفه من صفين‏

  1. هَذَا مَا أَمَرَ بِهِ عَبْدُ اللَّهِ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ فِي مَالِهِ ابْتِغَاءَ وَجْهِ اللَّهِ لِيُولِجَهُ بِهِ الْجَنَّةَ وَ يُعْطِيَهُ بِهِ الْأَمَنَةَ.: مِنْهَا
  2. فَإِنَّهُ يَقُومُ بِذَلِكَ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ يَأْكُلُ مِنْهُ بِالْمَعْرُوفِ وَ يُنْفِقُ مِنْهُ بِالْمَعْرُوفِ فَإِنْ حَدَثَ بِحَسَنٍ حَدَثٌ وَ حُسَيْنٌ حَيٌّ قَامَ بِالْأَمْرِ بَعْدَهُ وَ أَصْدَرَهُ مَصْدَرَهُ.
  3. وَ إِنَّ لِابْنَيْ فَاطِمَةَ مِنْ صَدَقَةِ عَلِيٍّ مِثْلَ الَّذِي لِبَنِي عَلِيٍّ وَ إِنِّي إِنَّمَا جَعَلْتُ الْقِيَامَ بِذَلِكَ إِلَى ابْنَيْ فَاطِمَةَ ابْتِغَاءَ وَجْهِ اللَّهِ وَ قُرْبَةً إِلَى رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم)وَ تَكْرِيماً لِحُرْمَتِهِ وَ تَشْرِيفاً لِوُصْلَتِهِ.
  4. وَ يَشْتَرِطُ عَلَى الَّذِي يَجْعَلُهُ إِلَيْهِ أَنْ يَتْرُكَ الْمَالَ عَلَى أُصُولِهِ وَ يُنْفِقَ مِنْ ثَمَرِهِ حَيْثُ أُمِرَ بِهِ وَ هُدِيَ لَهُ وَ أَلَّا يَبِيعَ مِنْ أَوْلَادِ نَخِيلِ هَذِهِ الْقُرَى وَدِيَّةً حَتَّى تُشْكِلَ أَرْضُهَا غِرَاساً.
  5. وَ مَنْ كَانَ مِنْ إِمَائِي اللَّاتِي أَطُوفُ عَلَيْهِنَّ لَهَا وَلَدٌ أَوْ هِيَ حَامِلٌ فَتُمْسَكُ عَلَى وَلَدِهَا وَ هِيَ مِنْ حَظِّهِ فَإِنْ مَاتَ وَلَدُهَا وَ هِيَ حَيَّةٌ فَهِيَ عَتِيقَةٌ قَدْ أَفْرَجَ عَنْهَا الرِّقُّ وَ حَرَّرَهَا الْعِتْقُ‏.

 

[قال [السيد الرضي رحمه الله تعالى‏] الشريف قوله (علیه السلام)  في هذه الوصية و ألا يبيع من نخلها ودية الودية الفسيلة و جمعها ودي. و قوله (علیه السلام)  حتى تشكل أرضها غراسا هو من أفصح الكلام و المراد به أن الأرض يكثر فيها غراس النخل حتى يراها الناظر على غير تلك الصفة التي عرفها بها فيشكل عليه أمرها و يحسبها غيرها]


متن فارسی

24-از یک وصیت آن حضرت که باید درباره ی  اموالش عمل شوداین وصیت را پس از بازگشت از صفین نوشت

(1)این دستوری است که بنده ی  خدا علی بن ابی طالب امیرمؤمنان، برای جلب خشنودی خدا در باره ی  دارایی خود داده، تا خداوند او را بدان سبب به بهشت درآورد، و امن و .آسایش به او ارزانی دارد

(2)بخشی از این وصیت: حسن بن علی به این وصیت اقدام خواهد نمود، به طور شایسته از این اموال بهره می برد، و به طور شایسته از آن انفاق می کند. و اگر پیشامدی برای حسن روی داد و حسین زنده بود، او پس از وی بدان اقدام می نماید، و آن را همانند او به اجرا میگذارد.

(3) فرزندان فاطمه (سلام الله علیها) از صدقه ی  علی همانند فرزندان علی بهره دارند. و من اقدام به این امر را برای جلب خشنودی خدا و تقرب به رسول خدایی و به پاس احترام حرمت او و

(4)با کسی که این دارایی را در اختیار او می نهد شرط می کند که اصلی مال را به حال خود باقی گذارد، و از ثمره و بهره ی  آن طبق دستوری که یافته و رهنمایی شده هزینه کند، و شرط می کند که از درختان خرمای این روستاها حتی یک نهال را نفروشد تا سراسر این  زمین پر از نهال خرما شود و زمینی دیگر به نظر آید.

 (5)و هر یک از کنیزانم - که سراغ آنها می رفتم - دارای فرزند یا باردار باشد، بسته - به فرزند خویش است و از سهم الارث او آزاد می شود، و اگر فرزندش مرد و او زنده ماند خود به خودا آزاد خواهد بود، زیرا بند بردکی از او برداشته شده و قانون عتوقی او را آزاد ساخته   است.

مؤلف: «ودیه» به معنای نهال خرماست، و جمع آن «وادی» است. اختی تُشكل آزضها غراساً» از شیواترین سخنان است، و منظور آن است که نهالهای خرما آنقدر در آن فراوان شود که بیننده آن را متفاوت با زمینی که در گذشته می شناخته ببیند و از این رو تشخیص آن بر او مشکل شود و آن را منطقه ی  دیگری پندارد.

قبلی بعدی