علم دو گونه است: علم فطرى و علم اكتسابي؛ اگر هماهنگ با علم فطري نباشد سودمند نخواهد بود.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( حسین استادولی)  >  زیاد بن ابیه ( نامه شماره 20 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

20. و من كتاب له (علیه السلام)  إلى زياد ابن أبيه و هو خليفة عامله عبد الله بن عباس على البصرة و عبد الله عامل أمير المؤمنين ‏ (علیه السلام) يومئذ عليها و على كور الأهواز و فارس و كرمان و غيرها

  1. وَ إِنِّي أُقْسِمُ بِاللَّهِ قَسَماً صَادِقاً لَئِنْ بَلَغَنِي أَنَّكَ خُنْتَ مِنْ فَيْ‏ءِ الْمُسْلِمِينَ شَيْئاً صَغِيراً أَوْ كَبِيراً لَأَشُدَّنَّ عَلَيْكَ شَدَّةً تَدَعُكَ قَلِيلَ الْوَفْرِ ثَقِيلَ الظَّهْرِ ضَئِيلَ الْأَمْرِ وَ السَّلَامُ‏.

متن فارسی

20-از یک نامه ی  آن حضرت به زیاد بن ابیه جانشین عبدالله بن عباس والى بصره و عبدالله در آن روز از سوی میرالمؤمنین(علیه السلام)والی نواحی اهواز و فارس وکرمان و غیره بود

(1)و من به خدا سوگند می خورم سوگندى صادقانه، که اگر به من خبر رسد که در اموال عمومی مسلمانان، کم یا زیاد، دست خیانت دراز کرده ای، بلایی بر سرت  بیاورم که تو تهیدست ، و گرانبار از گناه، و بی آبرو سازد، والسلام.

قبلی بعدی