متن عربی
166 .و من خطبة له (علیه السلام):
الحث على التآلف
- لِيَتَأَسَّ صَغِيرُكُمْ بِكَبِيرِكُمْ وَ لْيَرْأَفْ كَبِيرُكُمْ بِصَغِيرِكُمْ .
- وَ لَا تَكُونُوا كَجُفَاةِ الْجَاهِلِيَّةِ لَا فِي الدِّينِ يَتَفَقَّهُونَ وَ لَا عَنِ اللَّهِ يَعْقِلُونَ كَقَيْضِ بَيْضٍ فِي أَدَاحٍ يَكُونُ كَسْرُهَا وِزْراً وَ يُخْرِجُ حِضَانُهَا شَرّاً.
بنو أمية و منها - افْتَرَقُوا بَعْدَ أُلْفَتِهِمْ وَ تَشَتَّتُوا عَنْ أَصْلِهِمْ فَمِنْهُمْ آخِذٌ بِغُصْنٍ أَيْنَمَا مَالَ مَالَ مَعَهُ عَلَى أَنَّ اللَّهَ تَعَالَى سَيَجْمَعُهُمْ لِشَرِّ يَوْمٍ لِبَنِي أُمَيَّةَ كَمَا تَجْتَمِعُ قَزَعُ الْخَرِيفِ.
- يُؤَلِّفُ اللَّهُ بَيْنَهُمْ ثُمَّ يَجْمَعُهُمْ رُكَاماً كَرُكَامِ السَّحَابِ ثُمَّ يَفْتَحُ [اللَّهُ] لَهُمْ أَبْوَاباً يَسِيلُونَ مِنْ مُسْتَثَارِهِمْ كَسَيْلِ الْجَنَّتَيْنِ حَيْثُ لَمْ تَسْلَمْ عَلَيْهِ قَارَةٌ وَ لَمْ تَثْبُتْ عَلَيْهِ أَكَمَةٌ وَ لَمْ يَرُدَّ سَنَنَهُ رَصُّ طَوْدٍ وَ لَا حِدَابُ أَرْضٍ .
- يُذَعْذِعُهُمُ اللَّهُ فِي بُطُونِ أَوْدِيَتِهِ ثُمَّ يَسْلُكُهُمْ يَنابِيعَ فِي الْأَرْضِ يَأْخُذُ بِهِمْ مِنْ قَوْمٍ حُقُوقَ قَوْمٍ وَ يُمَكِّنُ لِقَوْمٍ فِي دِيَارِ قَوْمٍ.
- وَ ايْمُ اللَّهِ لَيَذُوبَنَّ مَا فِي أَيْدِيهِمْ بَعْدَ الْعُلُوِّ وَ التَّمْكِينِ كَمَا تَذُوبُ الْأَلْيَةُ عَلَى النَّارِ.
الناس آخر الزمان - أَيُّهَا النَّاسُ لَوْ لَمْ تَتَخَاذَلُوا عَنْ نَصْرِ الْحَقِّ وَ لَمْ تَهِنُوا عَنْ تَوْهِينِ الْبَاطِلِ لَمْ يَطْمَعْ فِيكُمْ مَنْ لَيْسَ مِثْلَكُمْ وَ لَمْ يَقْوَ مَنْ قَوِيَ عَلَيْكُمْ لَكِنَّكُمْ تِهْتُمْ مَتَاهَ بَنِي إِسْرَائِيلَ .
- وَ لَعَمْرِي لَيُضَعَّفَنَّ لَكُمُ التِّيهُ مِنْ بَعْدِي أَضْعَافاً بِمَا خَلَّفْتُمُ الْحَقَّ وَرَاءَ ظُهُورِكُمْ وَ قَطَعْتُمُ الْأَدْنَى وَ وَصَلْتُمُ الْأَبْعَدَ .
- وَ اعْلَمُوا أَنَّكُمْ إِنِ اتَّبَعْتُمُ الدَّاعِيَ لَكُمْ سَلَكَ بِكُمْ مِنْهَاجَ الرَّسُولِ وَ كُفِيتُمْ مَئُونَةَ الِاعْتِسَافِ وَ نَبَذْتُمُ الثِّقْلَ الْفَادِحَ عَنِ الْأَعْنَاقِ.
متن فارسی
از یک خطبه ی آن حضرت در تشویق به همبستگی، و درباره ی بنی امیه و مردم آخرالزمان
تشویق به همبستگی
- باید کوچکتران از بزرگران پیروی کنند، و بزرگران به کوچکتران مهر ورزند.
- مانند مردمان خشن دوران جاهلیت نباشید که نه از دین سردر می آوردند، و نه درباره ی فرمان های خداوند خرد را به کار می بردند؛ به سان تخم ماری که در شنزارها در جای تخم گذاری شترمرغ پیدا شود، که اگر آن را بشکنی گناه است، و اگر نشکنی از دلش شر و زیان بیرون دهد. (و به جای جوجه، مار کشنده سر برآورد).
سرانجام بنی امیه - مردم پس از الفت و همدلی از هم پاشیدند، و از اصل و محور خود (امامشان) پراکنده گشتند. برخی از آنان به شاخه ای چسبیدند .و به هر سو که مایل شد مایل شدند.[1] با این حال خدای بزرگ همه را مانند پاره های ابر پاییزی که به هم می پیوندند دوباره گردهم آورد تا دمار از روزگار بنی امیه برآورند.
- آری خداوند میان آنان الفت دهد، آنگاه به سان تودههای ابر بر روی هم گرد آورد، سپس درهایی به رویشان بگشاید، و از اردوگاه خود چون سیلی که در بوستانهای سبز و خرم قوم سبا جاری شد و همه را از بین برد به راه افتند، به گونه ای که هیچ دشتی از آن سالم نماند، و هیچ تپه ای در برابرش پایداری نتواند، و هیچ کوه استوار و زمین بلندی جلو این سیل خروشان را نگیرد.
- خداوند آنان را (چون سیل) در دل دره ها پخش خواهد ساخت، آنگاه در بستر چشمه های زمین به راه خواهد انداخت. به وسیله ی آنان حقوق پایمال شده ی قومی را از این قوم (بنی امیه) بستاند، و آنان را در دیار اینان جایگزین سازد .[2]
- به خدا سوگند آنچه در دست بنی امیه است پس از آن شوکت و شکنت، مثل پیه که روی آتش آب شود آب گردد و همه چیز از دستشان بیرون رود.
مردم آخر الزمان - ای مردم، اگر از یاری و هواداری حق دست باز نمی داشتید، و از توهین و تحقیر باطل سستی نمی کردید، هرگز کسانی که (در زور و توانایی) مانند شما نبودند در شما طمع نمی نمودند، و آنان که بر شما چیره شده چیره نمی گشتند، ولی شما مانند بنی اسرائیل دچار سرگردانی شدید.
- به جان خودم سوگند که پس از من سرگردانی شما چند برابر خواهد شد، زیرا که حق را پشت سر نهادید، و از آن کسی که (به پیامبر و آیین شما) نزدیک تر است بریدید، و به آن کس که دورتر است پیوستید.
- و بدانید که اگر از آنکس که شما را به راه حق فرامی خواند پیروی می کردید شما را در جاده ی پیامبر حرکت می داد، و از رنج و خستگی بیراهه رفتن می رستید، و بار سنگینی را که بر دو شتان بود به دور می انداختید.
[1] ممکن است مراد از این گروه شیعیان باشند که در پی امامی از خانلان پیامبر (صلى الله عليه و آله و سلم)به راه افتادند .
[2] اشاره به قیام بنی عباس است که گروهی از شیعیان نیز با آنان همراهی کردند و بنیاد بنی امیه را برانداختند و بسیاری از آنان را به کیفر جنایات و ستمکاریهای خود رساندند.
