متن عربی

166 .و من خطبة له (علیه السلام):

الحث على التآلف‏

1. لِيَتَأَسَّ صَغِيرُكُمْ بِكَبِيرِكُمْ وَ لْيَرْأَفْ كَبِيرُكُمْ بِصَغِيرِكُمْ .
2. وَ لَا تَكُونُوا كَجُفَاةِ الْجَاهِلِيَّةِ لَا فِي الدِّينِ يَتَفَقَّهُونَ وَ لَا عَنِ اللَّهِ يَعْقِلُونَ كَقَيْضِ بَيْضٍ فِي أَدَاحٍ يَكُونُ كَسْرُهَا وِزْراً وَ يُخْرِجُ حِضَانُهَا شَرّاً.
   بنو أمية و منها
3. افْتَرَقُوا بَعْدَ أُلْفَتِهِمْ وَ تَشَتَّتُوا عَنْ أَصْلِهِمْ فَمِنْهُمْ آخِذٌ بِغُصْنٍ أَيْنَمَا مَالَ مَالَ مَعَهُ عَلَى أَنَّ اللَّهَ تَعَالَى سَيَجْمَعُهُمْ لِشَرِّ يَوْمٍ لِبَنِي أُمَيَّةَ كَمَا تَجْتَمِعُ قَزَعُ الْخَرِيفِ.
4. يُؤَلِّفُ اللَّهُ بَيْنَهُمْ ثُمَّ يَجْمَعُهُمْ رُكَاماً كَرُكَامِ السَّحَابِ ثُمَّ يَفْتَحُ [اللَّهُ‏] لَهُمْ أَبْوَاباً يَسِيلُونَ مِنْ مُسْتَثَارِهِمْ كَسَيْلِ الْجَنَّتَيْنِ حَيْثُ لَمْ تَسْلَمْ عَلَيْهِ قَارَةٌ وَ لَمْ تَثْبُتْ عَلَيْهِ أَكَمَةٌ وَ لَمْ يَرُدَّ سَنَنَهُ رَصُّ طَوْدٍ وَ لَا حِدَابُ أَرْضٍ .
5. يُذَعْذِعُهُمُ اللَّهُ فِي بُطُونِ أَوْدِيَتِهِ ثُمَّ يَسْلُكُهُمْ‏ يَنابِيعَ فِي الْأَرْضِ‏ يَأْخُذُ بِهِمْ مِنْ قَوْمٍ حُقُوقَ قَوْمٍ وَ يُمَكِّنُ لِقَوْمٍ فِي دِيَارِ قَوْمٍ.
6. وَ ايْمُ اللَّهِ لَيَذُوبَنَّ مَا فِي أَيْدِيهِمْ بَعْدَ الْعُلُوِّ وَ التَّمْكِينِ كَمَا تَذُوبُ الْأَلْيَةُ عَلَى النَّارِ.
   الناس آخر الزمان‏
7. أَيُّهَا النَّاسُ لَوْ لَمْ تَتَخَاذَلُوا عَنْ نَصْرِ الْحَقِّ وَ لَمْ تَهِنُوا عَنْ تَوْهِينِ الْبَاطِلِ لَمْ  يَطْمَعْ فِيكُمْ مَنْ لَيْسَ مِثْلَكُمْ وَ لَمْ يَقْوَ مَنْ قَوِيَ عَلَيْكُمْ لَكِنَّكُمْ تِهْتُمْ مَتَاهَ بَنِي إِسْرَائِيلَ .
8. وَ لَعَمْرِي لَيُضَعَّفَنَّ لَكُمُ التِّيهُ مِنْ بَعْدِي أَضْعَافاً بِمَا خَلَّفْتُمُ الْحَقَّ وَرَاءَ ظُهُورِكُمْ وَ قَطَعْتُمُ الْأَدْنَى وَ وَصَلْتُمُ الْأَبْعَدَ .
9. وَ اعْلَمُوا أَنَّكُمْ إِنِ اتَّبَعْتُمُ الدَّاعِيَ لَكُمْ سَلَكَ بِكُمْ مِنْهَاجَ الرَّسُولِ وَ كُفِيتُمْ مَئُونَةَ الِاعْتِسَافِ وَ نَبَذْتُمُ الثِّقْلَ الْفَادِحَ عَنِ الْأَعْنَاقِ‏.

متن فارسی

 از یک خطبه ی  آن حضرت در تشویق به همبستگی، و درباره ی  بنی امیه و مردم آخرالزمان

تشویق به همبستگی

1. باید کوچکتران از بزرگران پیروی کنند، و بزرگران به کوچکتران مهر ورزند.
2. مانند مردمان خشن دوران جاهلیت نباشید که نه از دین سردر می آوردند، و نه درباره ی  فرمان های خداوند خرد را به کار می بردند؛ به سان تخم ماری که در شنزارها در جای تخم گذاری شترمرغ پیدا شود، که اگر آن را بشکنی گناه است، و اگر نشکنی از دلش شر و زیان بیرون دهد. (و به جای جوجه، مار کشنده سر برآورد).
    سرانجام بنی امیه
3. مردم پس از الفت و همدلی از هم پاشیدند، و از اصل و محور خود (امامشان) پراکنده گشتند. برخی از آنان به شاخه ای چسبیدند .و به هر سو که مایل شد مایل شدند.[1] با این حال خدای بزرگ همه را مانند پاره های ابر پاییزی که به هم می پیوندند دوباره گردهم آورد تا دمار از روزگار بنی امیه برآورند.
4. آری خداوند میان آنان الفت دهد، آنگاه به سان تودههای ابر بر روی هم گرد آورد، سپس درهایی به رویشان بگشاید، و از اردوگاه خود چون سیلی که در بوستانهای سبز و خرم قوم سبا جاری شد و همه را از بین برد به راه افتند، به گونه ای که هیچ دشتی از آن سالم نماند، و هیچ تپه ای در برابرش پایداری نتواند، و هیچ کوه استوار و زمین بلندی جلو این سیل خروشان را نگیرد.
5. خداوند آنان را (چون سیل) در دل دره ها پخش خواهد ساخت، آنگاه در بستر چشمه های زمین به راه خواهد انداخت. به وسیله ی  آنان حقوق پایمال شده ی  قومی را از این قوم (بنی امیه) بستاند، و آنان را در دیار اینان جایگزین سازد .[2]
6. به خدا سوگند آنچه در دست بنی امیه است پس از آن شوکت و شکنت، مثل پیه که روی آتش آب شود آب گردد و همه چیز از دستشان بیرون رود.
   مردم آخر الزمان
7. ای مردم، اگر از یاری و هواداری حق دست باز نمی  داشتید، و از توهین و تحقیر باطل سستی نمی  کردید، هرگز کسانی که (در زور و توانایی) مانند شما نبودند در شما طمع نمی  نمودند، و آنان که بر شما چیره شده چیره نمی گشتند، ولی شما مانند بنی اسرائیل دچار سرگردانی شدید.
8. به جان خودم سوگند که پس از من سرگردانی شما چند برابر خواهد شد، زیرا که حق را پشت سر نهادید، و از آن کسی که (به پیامبر و آیین شما) نزدیک تر است بریدید، و به آن کس که دورتر است پیوستید.
9. و بدانید که اگر از آنکس که شما را به راه حق فرامی خواند پیروی می کردید شما را در جاده ی  پیامبر حرکت می داد، و از رنج و خستگی بیراهه رفتن می رستید، و بار سنگینی را که بر دو شتان بود به دور می انداختید.