متن عربی

 130.و قال علیه السلام، و قدْ رجع مِنْ صِفِّين فأشْرف على الْقُبُورِ بِظاهِرِ الْكُوفةِ :

يا أهْل الدِّيارِ الْمُوحِشةِ، و الْمحالِّ الْمُقْفِرةِ، و الْقُبُورِ الْمُظْلِمةِ

ا أهْل التُّرْبة،ِ يا أهْل الْغُرْبةِ، يا أهْل الْوحْدةِ، يا أهْل الْوحْشةِ

أنْتُمْ لنا فرطٌ سابِقٌ، و نحْنُ لكُمْ تبعٌ لاحِقٌ

مّا الدُّورُ فقدْ سُكِنتْ، و أمّا الاْزْواجُ فقدْ نُكِحتْ، و أمّا الاْمْوالُ فقدْ قُسِمتْ

هذا خبرُ ما عِنْدنا، فما خبرُ ما عِنْدكُمْ؟

ثُمّ الْتفت إِلى أصْحابِهِ فقال: أما لوْ أُذِن لهُمْ فِي الْكلامِ لاخْبرُوكُمْ أنّ «خيْر الزّادِ التّقْوى».

متن فارسی

آن حضرت هنگامی که از صفین بازگشت و گذارش به گورستان بیرون کوفه افتاد، فرمود:

ای ساکنان خانه‌های وحشت‌زا و محله‌های تهی و گورهای تاریک

ای در خاک خفتگان، ای غربت‌زدگان، ای بی‌کسان، ای وحشت‌زدگان

شما پیشروان مایید که بر ما پیشی گرفتید و ما پیروان شماییم که به شما خواهیم پیوست.

خانه‌هاتان را دیگران نشستند و زنانتان را دیگران به همسری گرفتند و اموالتان میان دیگران تقسیم شد.

این خبری است که نزد ما بود، شما چه خبر دارید؟

آنگاه رو به اصحاب خود کرد و فرمود: هان، اگر اینان اجازه‌ی سخن می‌داشتند شما را خبر می‌دادند که «بهترین توشه پرهیزگاری است (بقره/ 197)».