متن عربی
35.و من خطبة (له (علیه السلام):بعد التحكيم و ما بلغه من أمر الحكمين و فيها حمد اللّه على بلائه، ثم بيان سبب البلوى
الحمد على البلاء
1.الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ إِنْ أَتَى الدَّهْرُ بِالْخَطْبِ الْفَادِحِ وَ الْحَدَثِ الْجَلِيلِ .
2.وَ أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ [وَحْدَهُ] لَا شَرِيكَ لَهُ لَيْسَ مَعَهُ إِلَهٌ غَيْرُهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ صلی الله علیه و آله و سلم.
سبب البلوى
3.أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ مَعْصِيَةَ النَّاصِحِ الشَّفِيقِ الْعَالِمِ الْمُجَرِّبِ تُورِثُ الْحَسْرَةَ وَ تُعْقِبُ النَّدَامَةَ .
4.وَ قَدْ كُنْتُ أَمَرْتُكُمْ فِي هَذِهِ الْحُكُومَةِ أَمْرِي وَ نَخَلْتُ لَكُمْ مَخْزُونَ رَأْيِي لَوْ كَانَ يُطَاعُ لِقَصِيرٍ أَمْرٌ .
5.فَأَبَيْتُمْ عَلَيَّ إِبَاءَ الْمُخَالِفِينَ الْجُفَاةِ وَ الْمُنَابِذِينَ الْعُصَاةِ حَتَّى ارْتَابَ النَّاصِحُ بِنُصْحِهِ وَ ضَنَّ الزَّنْدُ بِقَدْحِهِ .
6.فَكُنْتُ أَنَا وَ إِيَّاكُمْ كَمَا قَالَ أَخُو هَوَازِنَ
|
أَمَرْتُكُمْ أَمْرِي بِمُنْعَرَجِ اللِّوَى |
فَلَمْ تَسْتَبِينُوا النُّصْحَ إِلَّا ضُحَى الْغَدِ |
متن فارسی
از یک خطبه ی آن حضرت پس از جریان تحکیم و گزارشی که از کار حکمین رسیددر این خطبه خداوند را بربلا و آزمونش می ستاید ،آنگاه سبب گرفتاری را بیان می دارد.
شکر بر بلا
- سپاس و ستایش خدای را گر چه روزگار،مشکلات کمر شکن وحوادث بزرگ فرا آرد .
- وگواهی می دهم که خدایی جز خدای یکتا نیست و شریکی ندارد،با او خدای دیگری نیست ، ومحمد بنده و فرستاده ی اوست ،درود خدا بر او و خاندانش باد.
علت بلا و گرفتاری - اما بعد ،نا فرمانی خیر خواه دلسوز و عالم کار آزموده مایه ی حسرت است و پشیمانی در پی آورد .
- من درباره ی این داوری عقیده ی خود را بیان کردم و مخزو ن نظر خود را پاک وپیراسته برایتان گفتم«البته اگر قصیر را فرمان برند» .[1]
- ولی شما مانند مخالفان سر سخت و عهد شکنان نا فرمان سر بر تافتید،تا جایی که شخص خیر خواهی تردید کرد،و ذهن تیز بین اوو دیگر جرقه نزند.
- و داستان من و شما آن گونه بود که آن هوازنی[2] گفت:«من در سرزمین منعرج اللوی نظر خود را برایتان گفتم ، اما شما خیر خواهی مرا در نیافتید مگر فردای آن روز .»
1.مثلی است در عرب ،و قصیر نام شخصی است.
2.به نام ذرید بن صمه
قبلی بعدی