متن عربی
24 .و من وصية له (علیه السلام) بما يعمل في أمواله كتبها بعد منصرفه من صفين
- هَذَا مَا أَمَرَ بِهِ عَبْدُ اللَّهِ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ فِي مَالِهِ ابْتِغَاءَ وَجْهِ اللَّهِ لِيُولِجَهُ بِهِ الْجَنَّةَ وَ يُعْطِيَهُ بِهِ الْأَمَنَةَ.: مِنْهَا
- فَإِنَّهُ يَقُومُ بِذَلِكَ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ يَأْكُلُ مِنْهُ بِالْمَعْرُوفِ وَ يُنْفِقُ مِنْهُ بِالْمَعْرُوفِ فَإِنْ حَدَثَ بِحَسَنٍ حَدَثٌ وَ حُسَيْنٌ حَيٌّ قَامَ بِالْأَمْرِ بَعْدَهُ وَ أَصْدَرَهُ مَصْدَرَهُ.
- وَ إِنَّ لِابْنَيْ فَاطِمَةَ مِنْ صَدَقَةِ عَلِيٍّ مِثْلَ الَّذِي لِبَنِي عَلِيٍّ وَ إِنِّي إِنَّمَا جَعَلْتُ الْقِيَامَ بِذَلِكَ إِلَى ابْنَيْ فَاطِمَةَ ابْتِغَاءَ وَجْهِ اللَّهِ وَ قُرْبَةً إِلَى رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم)وَ تَكْرِيماً لِحُرْمَتِهِ وَ تَشْرِيفاً لِوُصْلَتِهِ.
- وَ يَشْتَرِطُ عَلَى الَّذِي يَجْعَلُهُ إِلَيْهِ أَنْ يَتْرُكَ الْمَالَ عَلَى أُصُولِهِ وَ يُنْفِقَ مِنْ ثَمَرِهِ حَيْثُ أُمِرَ بِهِ وَ هُدِيَ لَهُ وَ أَلَّا يَبِيعَ مِنْ أَوْلَادِ نَخِيلِ هَذِهِ الْقُرَى وَدِيَّةً حَتَّى تُشْكِلَ أَرْضُهَا غِرَاساً.
- وَ مَنْ كَانَ مِنْ إِمَائِي اللَّاتِي أَطُوفُ عَلَيْهِنَّ لَهَا وَلَدٌ أَوْ هِيَ حَامِلٌ فَتُمْسَكُ عَلَى وَلَدِهَا وَ هِيَ مِنْ حَظِّهِ فَإِنْ مَاتَ وَلَدُهَا وَ هِيَ حَيَّةٌ فَهِيَ عَتِيقَةٌ قَدْ أَفْرَجَ عَنْهَا الرِّقُّ وَ حَرَّرَهَا الْعِتْقُ.
[قال [السيد الرضي رحمه الله تعالى] الشريف قوله (علیه السلام) في هذه الوصية و ألا يبيع من نخلها ودية الودية الفسيلة و جمعها ودي. و قوله (علیه السلام) حتى تشكل أرضها غراسا هو من أفصح الكلام و المراد به أن الأرض يكثر فيها غراس النخل حتى يراها الناظر على غير تلك الصفة التي عرفها بها فيشكل عليه أمرها و يحسبها غيرها]
متن فارسی
24-از یک وصیت آن حضرت که باید درباره ی اموالش عمل شوداین وصیت را پس از بازگشت از صفین نوشت
(1)این دستوری است که بنده ی خدا علی بن ابی طالب امیرمؤمنان، برای جلب خشنودی خدا در باره ی دارایی خود داده، تا خداوند او را بدان سبب به بهشت درآورد، و امن و .آسایش به او ارزانی دارد
(2)بخشی از این وصیت: حسن بن علی به این وصیت اقدام خواهد نمود، به طور شایسته از این اموال بهره می برد، و به طور شایسته از آن انفاق می کند. و اگر پیشامدی برای حسن روی داد و حسین زنده بود، او پس از وی بدان اقدام می نماید، و آن را همانند او به اجرا میگذارد.
(3) فرزندان فاطمه (سلام الله علیها) از صدقه ی علی همانند فرزندان علی بهره دارند. و من اقدام به این امر را برای جلب خشنودی خدا و تقرب به رسول خدایی و به پاس احترام حرمت او و
(4)با کسی که این دارایی را در اختیار او می نهد شرط می کند که اصلی مال را به حال خود باقی گذارد، و از ثمره و بهره ی آن طبق دستوری که یافته و رهنمایی شده هزینه کند، و شرط می کند که از درختان خرمای این روستاها حتی یک نهال را نفروشد تا سراسر این زمین پر از نهال خرما شود و زمینی دیگر به نظر آید.
(5)و هر یک از کنیزانم - که سراغ آنها می رفتم - دارای فرزند یا باردار باشد، بسته - به فرزند خویش است و از سهم الارث او آزاد می شود، و اگر فرزندش مرد و او زنده ماند خود به خودا آزاد خواهد بود، زیرا بند بردکی از او برداشته شده و قانون عتوقی او را آزاد ساخته است.
مؤلف: «ودیه» به معنای نهال خرماست، و جمع آن «وادی» است. اختی تُشكل آزضها غراساً» از شیواترین سخنان است، و منظور آن است که نهالهای خرما آنقدر در آن فراوان شود که بیننده آن را متفاوت با زمینی که در گذشته می شناخته ببیند و از این رو تشخیص آن بر او مشکل شود و آن را منطقه ی دیگری پندارد.
قبلی بعدی