متن عربی
142 .و من كلام له (علیه السلام):
المعروف في غير أهله
- وَ لَيْسَ لِوَاضِعِ الْمَعْرُوفِ فِي غَيْرِ حَقِّهِ وَ عِنْدَ غَيْرِ أَهْلِهِ مِنَ الْحَظِّ فِيمَا أَتَى إِلَّا مَحْمَدَةُ اللِّئَامِ وَ ثَنَاءُ الْأَشْرَارِ وَ مَقَالَةُ الْجُهَّالَ مَا دَامَ مُنْعِماً عَلَيْهِمْ مَا أَجْوَدَ يَدَهُ وَ هُوَ عَنْ ذَاتِ اللَّهِ بِخَيْلٌ!
مواضع المعروف - فَمَنْ آتَاهُ اللَّهُ مَالًا فَلْيَصِلْ بِهِ الْقَرَابَةَ وَ لْيُحْسِنْ مِنْهُ الضِّيَافَةَ وَ لْيَفُكَّ بِهِ الْأَسِيرَ وَ الْعَانِيَ وَ لْيُعْطِ مِنْهُ الْفَقِيرَ وَ الْغَارِمَ وَ لْيَصْبِرْ نَفْسَهُ عَلَى الْحُقُوقِ وَ النَّوَائِبِ ابْتِغَاءَ الثَّوَابِ.
- فَإِنَّ فَوْزاً بِهَذِهِ الْخِصَالِ شَرَفُ مَكَارِمِ الدُّنْيَا وَ دَرْكُ فَضَائِلِ الْآخِرَةِ إِنْ شَاءَ اللَّهُ.
متن فارسی
از یک سخن آن حضرت درباره ی نیکی به نااهل[1]
- برای کسی که بیجا و درباره ی ناهلان نیکی نماید جز ستایش فرومایگان و ثناخوانی اشرار و گفتار نادانان بهره ای از آن نخواهد بود، آن هم تا هنگامی که به آنان خوبی می کند گویند: وه! چه دست بخشندهای دارد! در حالی که این شخص در پرداخت حقوق الهی بخل ورزیده است!
جاهایی که باید احسان کرد
- پس هر که را خداوند ثروتی بخشید باید به خویشان رسیدگی کند، و میهمانی شایسته برگزار نماید، و با آن ثروت اسیر و گرفتار را آزاد سازد، و به تهیدست و بدهکار تنگدست بخشش نماید، و خود را به شکیبایی بر ادای حقوق و تحمل سختیها وادارد بدان امید که به پاداش الهی نایل گردد.
- زیرا دستیابی به این خصلتها شریف ترین ارزش های دنیا، و رسیدن به فضایل آخرت است؛ ان شاء الله.
[1] این سخن را هنگامی فرمود که به او گفتند: چرا بیت المال را یکسان تقسیم می کنی و درجات و عناوین افراد در نظر نمی گیری!
