متن عربی

142 .و من كلام له ‏ (علیه السلام):

المعروف في غير أهله‏

1. وَ لَيْسَ لِوَاضِعِ الْمَعْرُوفِ فِي غَيْرِ حَقِّهِ وَ عِنْدَ غَيْرِ أَهْلِهِ مِنَ الْحَظِّ فِيمَا أَتَى إِلَّا مَحْمَدَةُ اللِّئَامِ وَ ثَنَاءُ الْأَشْرَارِ وَ مَقَالَةُ الْجُهَّالَ مَا دَامَ مُنْعِماً عَلَيْهِمْ مَا أَجْوَدَ يَدَهُ وَ هُوَ عَنْ ذَاتِ اللَّهِ بِخَيْلٌ‏!
   مواضع المعروف‏
2. فَمَنْ آتَاهُ اللَّهُ مَالًا فَلْيَصِلْ بِهِ الْقَرَابَةَ وَ لْيُحْسِنْ مِنْهُ الضِّيَافَةَ وَ لْيَفُكَّ بِهِ الْأَسِيرَ وَ الْعَانِيَ وَ لْيُعْطِ مِنْهُ الْفَقِيرَ وَ الْغَارِمَ وَ لْيَصْبِرْ نَفْسَهُ عَلَى الْحُقُوقِ وَ النَّوَائِبِ ابْتِغَاءَ الثَّوَابِ.
3. فَإِنَّ فَوْزاً بِهَذِهِ الْخِصَالِ شَرَفُ مَكَارِمِ الدُّنْيَا وَ دَرْكُ فَضَائِلِ الْآخِرَةِ إِنْ شَاءَ اللَّهُ‏.

متن فارسی

از یک سخن آن حضرت درباره ی  نیکی به نااهل[1]

1. برای کسی که بیجا و درباره ی  ناهلان نیکی نماید جز ستایش فرومایگان و ثناخوانی اشرار و گفتار نادانان بهره ای از آن نخواهد بود، آن هم تا هنگامی که به آنان خوبی می کند گویند: وه! چه دست بخشندهای دارد! در حالی که این شخص در پرداخت حقوق الهی بخل ورزیده است!

جاهایی که باید احسان کرد

1. پس هر که را خداوند ثروتی بخشید باید به خویشان رسیدگی کند، و میهمانی شایسته برگزار نماید، و با آن ثروت اسیر و گرفتار را آزاد سازد، و به تهیدست و بدهکار تنگدست بخشش نماید، و خود را به شکیبایی بر ادای حقوق و تحمل سختیها وادارد بدان امید که به پاداش الهی نایل گردد.
2. زیرا دستیابی به این خصلتها شریف ترین ارزش های دنیا، و رسیدن به فضایل آخرت است؛ ان شاء الله.