متن عربی

143.و من خطبة له (علیه السلام):في الاستسقاء و فيه تنبيه العباد وجوب استغاثة رحمة اللّه إذا حبس عنهم رحمة المطر

1. أَلَا وَ إِنَّ الْأَرْضَ الَّتِي تُقِلُّكُمْ وَ السَّمَاءَ الَّتِي تُظِلُّكُمْ مُطِيعَتَانِ لِرَبِّكُمْ .
2. وَ مَا أَصْبَحَتَا تَجُودَانِ لَكُمْ بِبَرَكَتِهِمَا تَوَجُّعاً لَكُمْ وَ لَا زُلْفَةً إِلَيْكُمْ وَ لَا لِخَيْرٍ تَرْجُوَانِهِ مِنْكُمْ وَ لَكِنْ أُمِرَتَا بِمَنَافِعِكُمْ فَأَطَاعَتَا وَ أُقِيمَتَا عَلَى حُدُودِ مَصَالِحِكُمْ فَقَامَتَا.
3. إِنَّ اللَّهَ يَبْتَلِي عِبَادَهُ عِنْدَ الْأَعْمَالِ السَّيِّئَةِ بِنَقْصِ الثَّمَرَاتِ وَ حَبْسِ الْبَرَكَاتِ وَ إِغْلَاقِ خَزَائِنِ الْخَيْرَاتِ لِيَتُوبَ تَائِبٌ وَ يُقْلِعَ مُقْلِعٌ وَ يَتَذَكَّرَ مُتَذَكِّرٌ وَ يَزْدَجِرَ مُزْدَجِرٌ .
4. وَ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ الِاسْتِغْفَارَ سَبَباً لِدُرُورِ الرِّزْقِ وَ رَحْمَةِ الْخَلْقِ  فَقَالَ سُبْحَانَهُ  اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كانَ غَفَّاراً يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْكُمْ مِدْراراً وَ يُمْدِدْكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِينَ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهاراً .
5. فَرَحِمَ اللَّهُ امْرَأً اسْتَقْبَلَ تَوْبَتَهُ وَ اسْتَقَالَ خَطِيئَتَهُ وَ بَادَرَ مَنِيَّتَهُ.
6. اللَّهُمَّ إِنَّا خَرَجْنَا إِلَيْكَ مِنْ تَحْتِ الْأَسْتَارِ وَ الْأَكْنَانِ وَ بَعْدَ عَجِيجِ الْبَهَائِمِ وَ الْوِلْدَانِ رَاغِبِينَ فِي رَحْمَتِكَ وَ رَاجِينَ فَضْلَ نِعْمَتِكَ وَ خَائِفِينَ مِنْ عَذَابِكَ وَ نِقْمَتِكَ.
7. اللَّهُمَّ فَاسْقِنَا غَيْثَكَ وَ لَا تَجْعَلْنَا مِنَ‏ الْقَانِطِينَ وَ لَا تُهْلِكْنَا بِالسِّنِينَ وَ لَا تُؤَاخِذْنَا بِمَا فَعَلَ السُّفَهَاءُ مِنَّا يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ .
8. اللَّهُمَّ إِنَّا خَرَجْنَا إِلَيْكَ نَشْكُو إِلَيْكَ مَا لَا يَخْفَى عَلَيْكَ حِينَ أَلْجَأَتْنَا الْمَضَايِقُ الْوَعْرَةُ وَ أَجَاءَتْنَا الْمَقَاحِطُ الْمُجْدِبَةُ وَ أَعْيَتْنَا الْمَطَالِبُ الْمُتَعَسِّرَةُ وَ تَلَاحَمَتْ عَلَيْنَا الْفِتَنُ [الْمَسْتَصْعَبَةُ] الْمُسْتَصْعِبَةُ.
9. اللَّهُمَّ إِنَّا نَسْأَلُكَ أَلَّا تَرُدَّنَا خَائِبِينَ وَ لَا تَقْلِبَنَا وَاجِمِينَ وَ لَا تُخَاطِبَنَا بِذُنُوبِنَا وَ لَا تُقَايِسَنَا بِأَعْمَالِنَا .
10. اللَّهُمَّ انْشُرْ عَلَيْنَا غَيْثَكَ وَ بَرَكَتَكَ وَ رِزْقَكَ وَ رَحْمَتَكَ وَ اسْقِنَا سُقْيَا نَاقِعَةً مُرْوِيَةً مُعْشِبَةً تُنْبِتُ بِهَا مَا قَدْ فَاتَ وَ تُحْيِي بِهَا مَا قَدْ مَاتَ نَافِعَةَ الْحَيَا كَثِيرَةَ الْمُجْتَنَى تُرْوِي بِهَا الْقِيعَانَ وَ تُسِيلُ الْبُطْنَانَ وَ تَسْتَوْرِقُ الْأَشْجَارَ وَ تُرْخِصُ الْأَسْعَارَ إِنَّكَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِيرٌ.

متن فارسی

از یک خطبه ی  آن حضرت در طلب باران و آگاهی دادن به بندگان که در خشکسالی باید از رحمت خدا یاری جست

1. به هوش باشید! زمینی که شما را بر دوش می کشد، و آسمانی که بر سرتان سایه أفر می آفکند فرمانبر پروردگارتان هستند.
2. چنان نیست که برکات خود را به خاطر دلسوزی، یا نزدیکی جستن به شما، یا به امید نیکی و بهره ای، به شما ارزانی دارند، بلکه از جانب خداوند برای سود رساندن به شما مأموریت یافته و فرمان برده اند، و بر حدود مصالح شما برپا داشته شده و به پا خاسته اند.
3. خداوند بندگانش را به هنگام اعمال زشتشان به کاهش میوه ها، و حبس برکات، و بستن درهای خزاین خیرات دچار می کند، تا آن که پشیمان است توبه کند، و آن که گنهکار است دل از گناه برکند، و آن که پند گیرنده است پند گیرد، و آن که می تواند خودداری کند از گناه بازایستد.
4. و خدای سبحان توبه را سبب فراوانی روزی و رحمت بر خلق قرار داده و فرموده: «از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او بسیار آمرزنده است، تا باران آسمان را پیوسته بر شما فرو بارد، و شما را به اموال و فرزندان یاری رساند و برایتان باغ ها و نهرها قرار دهد».[1]
5. پس خدا رحمت کند مردی را که از توبه اش استقبال کند، و از ز گناهش پوزش خواهد، و پیش از فرارسیدن مرگ به کارهای نیک بشتابد.
6. خداوندا، ما از زیر خیمه ها و سرپناه ها، و پس از شنیدن حیوانات و فرزندان، با شوقی به رحمتت، و امید به فضل نعمتت، و بیم از عذاب و کیفرت به سوی تو بیرون آمدیم.
7. خداوندا، ما را از باران خود سیراب ساز، و از ناامیدان مساز،و به خشکسالی هلاک مگردان، و ما را به جرم اعمالی که نابخردان ما انجام داده اند مگیر، ای مهربان ترین مهربانان.
8. خداوندا، به سوی تو بیرون شده ایم در حالی که از آنچه بر تو پوشیده نیست به تو شکایت آوردهایم، به وقتی که تنگناهای سخت راه چاره  را بر ما بسته و سال های خشک و قحطی زده ما را به اضطرار واداشته، و خواستههای دست نایافتنی ما را از پادر آورده، و فتنه های ناهنجار پی در پی بر سر ما فرو ریخته.
9. بار خدایا، از تو می خواهیم که ما را تهیدست و نومید بازنگردانی، و با دلی اندوهگین و زبان بسته به خانه  نفرستی، و گناهانمان را به رخ ما نکشی، و با ما نسبت به اعمالمان مقابله به مثل ننمایی.
10. خداوندا، سفره ی  باران و برکت و روزی و رحمتت را بر ما بگستر، و ما را از بارانی سودمند و سیراب کننده و رویاننده ی  گیاهان سیراب ساز، بارانی که به سبب آن آنچه را از دست رفته برویانی، و آنچه را مرده زنده سازی، بارانی سودمند و خرمی آور و پربار و بر، بارانی که دشت ها را بدان سیراب کنی، و رودخانه  ها را جاری سازی، و درختان را پربرگ و نرخ ها را ارزان نمایی «که تو بر هر چیز توانایی».[2]