متن عربی
144.و من خطبة له (علیه السلام):
مبعث الرسل
- بَعَثَ اللَّهُ رُسُلَهُ بِمَا خَصَّهُمْ بِهِ مِنْ وَحْيِهِ وَ جَعَلَهُمْ حُجَّةً لَهُ عَلَى خَلْقِهِ لِئَلَّا تَجِبَ الْحُجَّةُ لَهُمْ بِتَرْكِ الْإِعْذَارِ إِلَيْهِمْ فَدَعَاهُمْ بِلِسَانِ الصِّدْقِ إِلَى سَبِيلِ الْحَقِّ .
- أَلَا إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى قَدْ كَشَفَ الْخَلْقَ كَشْفَةً لَا أَنَّهُ جَهِلَ مَا أَخْفَوْهُ مِنْ مَصُونِ أَسْرَارِهِمْ وَ مَكْنُونِ ضَمَائِرِهِمْ وَ لَكِنْ لِيَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا فَيَكُونَ الثَّوَابُ جَزَاءً وَ الْعِقَابُ بَوَاءً.
فضل أهل البيت علیهم السلام - أَيْنَ الَّذِينَ زَعَمُوا أَنَّهُمُ الرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ دُونَنَا كَذِباً وَ بَغْياً عَلَيْنَا أَنْ رَفَعَنَا اللَّهُ وَ وَضَعَهُمْ وَ أَعْطَانَا وَ حَرَمَهُمْ وَ أَدْخَلَنَا وَ أَخْرَجَهُمْ .
- بِنَا يُسْتَعْطَى الْهُدَى وَ يُسْتَجْلَى الْعَمَى .
- إِنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ قُرَيْشٍ غُرِسُوا فِي هَذَا الْبَطْنِ مِنْ هَاشِمٍ لَا تَصْلُحُ عَلَى سِوَاهُمْ وَ لَا تَصْلُحُ الْوُلَاةُ مِنْ غَيْرِهِمْ.
أهل الضلال
منها - آثَرُوا عَاجِلًا وَ أَخَّرُوا آجِلًا وَ تَرَكُوا صَافِياً وَ شَرِبُوا آجِناً.
- كَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَى فَاسِقِهِمْ وَ قَدْ صَحِبَ الْمُنْكَرَ فَأَلِفَهُ وَ بَسِئَ بِهِ وَ وَافَقَهُ حَتَّى شَابَتْ عَلَيْهِ مَفَارِقُهُ وَ صُبِغَتْ بِهِ خَلَائِقُهُ ثُمَّ أَقْبَلَ مُزْبِداً كَالتَّيَّارِ لَا يُبَالِي مَا غَرَّقَ أَوْ كَوَقْعِ النَّارِ فِي الْهَشِيمِ لَا يَحْفِلُ مَا حَرَّقَ.
- أَيْنَ الْعُقُولُ الْمُسْتَصْبِحَةُ بِمَصَابِيحِ الْهُدَى وَ الْأَبْصَارُ اللَّامِحَةُ إِلَى مَنَارِ التَّقْوَى.
- أَيْنَ الْقُلُوبُ الَّتِي وُهِبَتْ لِلَّهِ وَ عُوقِدَتْ عَلَى طَاعَةِ اللَّهِ .
- ازْدَحَمُوا عَلَى الْحُطَامِ وَ تَشَاحُّوا عَلَى الْحَرَامِ .
- وَ رُفِعَ لَهُمْ عَلَمُ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ فَصَرَفُوا عَنِ الْجَنَّةِ وُجُوهَهُمْ وَ أَقْبَلُوا إِلَى النَّارِ بِأَعْمَالِهِمْ .
- وَ دَعَاهُمْ رَبُّهُمْ فَنَفَرُوا وَ وَلَّوْا وَ دَعَاهُمُ الشَّيْطَانُ فَاسْتَجَابُوا وَ أَقْبَلُوا.
متن فارسی
از یک خطبه ی آن حضرت در بعثت پیامبران، برتری اهل بیت (علیهم السلام)، و نکوهش گمراهان
- خداوند پیامبران خود را با وحیی که ایشان را بدان مخصوصی داشت به رسالت برانگیخت، و آنان را حجت خویش بر آفریدگانش ساخت، تا عذری برای آفریدگان به خاطر نبستن راه های عذر به روی آنان صورت نبندد، پس آنان را با زبان راست به راه حق فراخواند.
- هش دارید که خداوند آفریدگان رادر معرض آزمونی همگانی قرار داد، نه از آن رو که به آنچه از اسرار باطنی و اندیشه های درونی پنهان داشته بودند آگاه نبود،بلکه بدان خاطر که آنان را در بوته ی آزمایش نهد إرتا معلوم شود کدامشان بهتر عمل می کنند»،[1] و در نتیجه ثواب پاداش کار نیکشان باشد و عقاب کیفر کار بدشان.
برتری اهل بیت علیهم السلام - کجایند آنان که از روی دروغ و ستم بر ما پندارند که راسخان در علمند و ما نیستیم؟! زیرا که خداوند ما را بلند داشته و آنان را پست نهاده، و به ما بخشیده و آنان را محروم نموده، و ما را (در حریم لطف خود) در آورده و آنان را بیرون کرده.
- به سبب ماست که موهبت هدایت درخواست می شود، و کوردلی زدوده می گردد.
- بی شک امامان از قریش اند که نهال وجودشان در این تیره از خاندان هاشم (تیره ی علویان) کاشته شده است، این منزلت بر دیگران نزیبد، و حاکمان دیگر شایستگی این مقام را ندارند.
گمراهان - آنان دنیای زودگذر را بر هر چیز مقدم داشتند و آخرت را پشت گوش انداختند، آب زلال و گوارا را رها کردند و آب گندیده را نوشیدند.
- گویا به فاسق آنان می نگرم که همنشین منکر شده و با آن انس گرفته ، و همدم و موافق آن گشته تا جایی که مویش در آلودگی به منکر سپید شده، و خلق و خویش با آن رنگ گرفته ، آنگاه چون دریایی خروشان و کف برآورده بر مردم هجوم کرده که از آنچه غرق کند پروا ندارد، یا به سان آتشی که در خرمن افتد و به آنچه می سوزاند اعتنا نورزد.
- کو آن عقل هایی که از چراغ هاى هدایت نور می گرفت، و آن دیده ه ایی که به مشعلگاه تقوا دوخته شده بود؟!
- کو آن دل هایی که به خدا سپرده بود، و بر طاعت خداوند گره خورده بود؟!
- (این گمراهان) بر کالای بی ارزش دنیا ازدحام کردند، ور برای گردآوردن حرام بر یکدیگر بخل و کینه ورزیدند.
- پرچم بهشت و دوزخ برایشان افراشته شد، اما روی از بهشت برتافتند، و با اعمالشان رو به دوزخ شتافتند.
- پروردگارشان آنان را فراخواند، اما رمیدند و پشت کردند، و شیطان آنان را فرا خواند پس اجابت کردند و روی آوردند.
[1] اقتباس از سوره ی کهف، آیه ی ۷ و سوره ی مُلک، آیه ی ۲.
