متن عربی
39.و من خطبة (له (علیه السلام):خطبها عند علمه بغزوة النعمان بن بشير صاحب معاوية لعين التمر، و فيها يبدي عذره، و يستنهض الناس لنصرته
1. مُنِيتُ بِمَنْ لَا يُطِيعُ إِذَا أَمَرْتُ وَ لَا يُجِيبُ إِذَا دَعَوْتُ .
2. لَا أَبَا لَكُمْ مَا تَنْتَظِرُونَ بِنَصْرِكُمْ رَبَّكُمْ أَمَا دِينٌ يَجْمَعُكُمْ وَ لَا حَمِيَّةَ تُحْمِشُكُمْ .
3. أَقُومُ فِيكُمْ مُسْتَصْرِخاً وَ أُنَادِيكُمْ مُتَغَوِّثاً فَلَا تَسْمَعُونَ لِي قَوْلًا وَ لَا تُطِيعُونَ لِي أَمْراً حَتَّى [تَكْشِفَ] تَكَشَّفَ الْأُمُورُ عَنْ عَوَاقِبِ الْمَسَاءَةِ .
4. فَمَا يُدْرَكُ بِكُمْ ثَارٌ وَ لَا يُبْلَغُ بِكُمْ مَرَامٌ .
5. دَعَوْتُكُمْ إِلَى نَصْرِ إِخْوَانِكُمْ فَجَرْجَرْتُمْ جَرْجَرَةَ الْجَمَلِ الْأَسَرِّ وَ تَثَاقَلْتُمْ تَثَاقُلَ النِّضْوِ الْأَدْبَرِ ثُمَّ خَرَجَ إِلَيَّ مِنْكُمْ جُنَيْدٌ مُتَذَائِبٌ ضَعِيفٌ كَأَنَّما يُساقُونَ إِلَى الْمَوْتِ وَ هُمْ يَنْظُرُونَ.
[قال السيد الشريف أقول قو(له (علیه السلام) متذائب أي مضطرب من قولهم تذاءبت الريح أي اضطرب هبوبها و منه سمي الذئب ذئبا لاضطراب مشيته]
متن فارسی
39.از یک خطبه ی آن حضرت به هنگامی که با خبر شد نعمان بن بشیر سردار معاویه به عین التمر هجوم برده است در این خطبه عذر خود رادر جنگ با معاویه آشکار می دارد مردم را به یاری خود بر می انگیزاند
- گرفتار مردمی شده ام که چون فرمان می دهم فرمان نمی برند ،وچون فرا بخوانم پاسخ نمی گویند.
- ای بی پدران !برای یاری پروردگارتان منتظر چه هستید؟!مگر دینی نیست که شما را همدست کند؟!و تعصبی نیست که خشم شما را برانگیزد ؟!
- میان شما فریاد کنان می ایستم و غریو یاری بر می آورم ،و شما هیچ سخنم را نمی شنوید و فرمانم نمی برید تا پرده ها کنار رود وعواقب وخیمی دامنگیرتان شود .
- به یاری شما نه می توان به خون خواهی برخاست و نه به هدفی دست یافت.
- به یاری برادرانتان فرامی خوانم وشما مانند شتری که درد سینه دارد صدا بر می آورید و چون شتر زخمدیده ی کوهان بریده در حرکت سنگینی می کنید ،آنگاه لشکرکی پریشان وناتوان از شما به سوی من می آید که«گویی با چشم باز به سوی مرگشان می برند ». [1]
مؤلف :متذائب یعنی اضطراب و پریشان ،چنانکه گویند :تذاءبت الریح یعنی باد به صورت پریشان وزید .واز همین جهت گرگ را ذئب گویند ف زیرا در راه رفتن اضطراب و پریشانی دارد .
[1] سوره انفال آیه ی 6
