بزرگ ترين عيب آن كه چيزى را در خوددارى، بر ديگران عيب بشمار!
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( حسین استادولی)  >  به یکی از فرماندهان لشکر ( نامه شماره 4 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

4. و من كتاب له (علیه السلام)  إلى بعض أمراء جيشه‏

  1. فَإِنْ عَادُوا إِلَى ظِلِّ الطَّاعَةِ فَذَاكَ الَّذِي نُحِبُّ وَ إِنْ تَوَافَتِ الْأُمُورُ بِالْقَوْمِ إِلَى الشِّقَاقِ وَ الْعِصْيَانِ فَانْهَدْ بِمَنْ أَطَاعَكَ إِلَى مَنْ عَصَاكَ وَ اسْتَغْنِ بِمَنِ انْقَادَ مَعَكَ عَمَّنْ تَقَاعَسَ عَنْكَ.
  2. فَإِنَّ الْمُتَكَارِهَ مَغِيبُهُ خَيْرٌ مِنْ مَشْهَدِهِ وَ قُعُودُهُ أَغْنَى مِنْ نُهُوضِهِ‏.

متن فارسی

4- از یک نامه ی  آن حضرت به یکی از فرماندهان لشکر خود

هنگامی که پیمان شکنان جمل وارد بصره شدند و به بسیج کردن مردم پرداختند، عثمان بن خنیف انصاری که از جانب علی علیه  السلام فرماندار آنجا بود نامه ای برای آن حضرت فرستاد و او را از احوال آنان باخبر ساخت. امام در پاسخ نوشت:

(1)اگر به سایه ی  اطاعت بازگشتند، این همان است که ما دوست داریم، و اگر شرایط دست به دست هم داد و آنان را به دشمنی و سرپیچی کشاند، بیدرنگ به یاری آنان که فرمانت را می برند بز آن نافرمانان حمله کن، و با وجود کسانی که تسلیم تواند از آنان که از یاری تو دريغ و امتناع می ورزند بی نیاز باش،

(2) زیرا آن که از زیر بار جنگ شانه خالی کند ،نبودش بهتر از حضور، و نشستنش مفیدتر از جنبش اوست.

قبلی بعدی