متن عربی
187.و من خطبة له (علیه السلام):و هي في ذكر الملاحم
- أَلَا بِأَبِي وَ أُمِّي هُمْ مِنْ عِدَّةٍ أَسْمَاؤُهُمْ فِي السَّمَاءِ مَعْرُوفَةٌ وَ فِي الْأَرْضِ مَجْهُولَةٌ.
- أَلَا فَتَوَقَّعُوا مَا يَكُونُ مِنْ إِدْبَارِ أُمُورِكُمْ وَ انْقِطَاعِ وُصَلِكُمْ وَ اسْتِعْمَالِ صِغَارِكُمْ.
- ذَاكَ حَيْثُ تَكُونُ ضَرْبَةُ السَّيْفِ عَلَى الْمُؤْمِنِ أَهْوَنَ مِنَ الدِّرْهَمِ مِنْ حِلِّهِ ذَاكَ حَيْثُ يَكُونُ الْمُعْطَى أَعْظَمَ أَجْراً مِنَ الْمُعْطِي ذَاكَ حَيْثُ تَسْكَرُونَ مِنْ غَيْرِ شَرَابٍ بَلْ مِنَ النِّعْمَةِ وَ النَّعِيمِ وَ تَحْلِفُونَ مِنْ غَيْرِ اضْطِرَارٍ وَ تَكْذِبُونَ مِنْ غَيْرِ إِحْرَاجٍ ذَاكَ إِذَا عَضَّكُمُ الْبَلَاءُ كَمَا يَعَضُّ الْقَتَبُ غَارِبَ الْبَعِيرِ.
- مَا أَطْوَلَ هَذَا الْعَنَاءَ وَ أَبْعَدَ هَذَا الرَّجَاءَ .
- أَيُّهَا النَّاسُ أَلْقُوا هَذِهِ الْأَزِمَّةَ الَّتِي تَحْمِلُ ظُهُورُهَا الْأَثْقَالَ مِنْ أَيْدِيكُمْ وَ لَا تَصَدَّعُوا عَلَى سُلْطَانِكُمْ فَتَذُمُّوا غِبَّ فِعَالِكُمْ .
- وَ لَا تَقْتَحِمُوا مَا اسْتَقْبَلْتُمْ مِنْ فَوْرِ نَارِ الْفِتْنَةِ وَ أَمِيطُوا عَنْ سَنَنِهَا وَ خَلُّوا قَصْدَ السَّبِيلِ لَهَا فَقَدْ لَعَمْرِي يَهْلِكُ فِي لَهَبِهَا الْمُؤْمِنُ وَ يَسْلَمُ فِيهَا غَيْرُ الْمُسْلِمِ.
- إِنَّمَا مَثَلِي بَيْنَكُمْ كَمَثَلِ السِّرَاجِ فِي الظُّلْمَةِ يَسْتَضِيءُ بِهِ مَنْ وَلَجَهَا فَاسْمَعُوا أَيُّهَا النَّاسُ وَ عُوا وَ أَحْضِرُوا آذَانَ قُلُوبِكُمْ تَفْهَمُوا.
متن فارسی
از یک خطبه ی آن حضرت در خبر از پیشامدهای ناگوار
- هان، پدر و مادرم فدای آن گروهی باد که نامهاشان در آسمان معروف و در زمین ناشناخته و مجهولی است.[1]
- هان، در انتظار آن باشید که امور خوشی به شما پشت کند، و پیوند هاتان بگسلد، و کهترانتان بر سر کار آیند.
- در آن هنگام تحمل ضربت شمشیر برای مؤمن آسان تر از پیدا کردن یکك درهم پول حلال می شود. در آن روزها پاداش بینوایان عطا گیرنده توانگران بخشنده بیشتر خواهد بود[2] . در آن روزگار نه از میخوارگی بلکه از فرط نعمت و خوشگذرانی مستی می کنید، و بیهوده و ناروانه از روی اجبار سوگند می خورید، و گستاخ و بی پروانه از روی ناچاری دروغ میگویید، در آن دوره بلا به سان پالان زبر و درشتی که کوهان شتر را بخراشد شما را گزند رساند.
- وه، چه درد و رنج درازی، و چه امید دوری!
- ای مردم، افسار توسن هوا و هوس را که پشتش از بار سنگین گناهان شما خم شده از دست بیندازید، و با درشتی و ستیزه کردن با فرمانروایتان از پیرامون او نپاشید که در آینده کار خود را نکوهش خواهید کرد!
- و خود را در آتش فتنه و آشوبی که زبانه کشان به سویتان می آید در نیندازید، و از سر راهش کنار بروید و راه آن را باز گذارید، زیرا که به جان خودم سوگند، مؤمن در اخگر آن تباه شود، و نامسلمان در آن سالم می ماند.
- حکایت من در میان شما حکایت چراغی است در تاریکی؛ هر که در آن تاریکی پا نهداز پرتوش بهره گیرد. پس ای مردم، پند مرا بشنوید و به گوش بسپارید، و گوشیهای دلتان را به من دهید تا نیک دریابید.
[1] منظور، شیعبان پاکباخته یا فرزندان آن حضرت یعنی امامان معصوم (صلى الله عليه و آله و سلم)است.
[2] زیرا ممکن است بخشندگان از نیت پاک و خالصی برخوردار نبوده نباشند، ولی گیرندگان بر حسب نیازشان گرفته باشند.
