متن عربی
141 .و من كلام له (علیه السلام):في النهي عن سماع الغيبة و في الفرق بين الحق و الباطل
- أَيُّهَا النَّاسُ مَنْ عَرَفَ مِنْ أَخِيهِ وَثِيقَةَ دِينٍ وَ سَدَادَ طَرِيقٍ فَلَا يَسْمَعَنَّ فِيهِ أَقَاوِيلَ الرِّجَالِ .
- أَمَا إِنَّهُ قَدْ يَرْمِي الرَّامِي وَ تُخْطِئُ السِّهَامُ وَ يُحِيلُ الْكَلَامُ وَ بَاطِلُ ذَلِكَ يَبُورُ وَ اللَّهُ سَمِيعٌ وَ شَهِيدٌ .
- أَمَا إِنَّهُ لَيْسَ بَيْنَ الْحَقِّ وَ الْبَاطِلِ إِلَّا أَرْبَعُ أَصَابِعَ.
فسئل (علیه السلام)عن معنى قوله هذا فجمع أصابعه و وضعها بين أذنه و عينه ثم قال - الْبَاطِلُ أَنْ تَقُولَ سَمِعْتُ وَ الْحَقُّ أَنْ تَقُولَ رَأَيْتُ
متن فارسی
از یک سخن آن حضرت در نهی از شنیدن غیبت، و بیان فرق حق از باطل
- ای مردم، هر که از برادر خود استواری در دین و درستی راه سراغ دارد دیگر نباید سخنان بیهوده ی دیگران را در حق او بشنود.
- هش دارید که گاهی تیرانداز تیر می آفکند و تیرها خطا میرود، سخن نیز ممکن است انحراف یابد و به راه باطل رود، و سخن باطل نابود خواهد شد، و خداوند شنوا و گواه است.
- بدانید که میان حق و باطل جز چهار انگشت فاصله نیست.
از آن حضرت معنای این سخن را پرسیدند، امام انگشتان خود را به هم چسباند و میان گوش و چشم نهاد و فرمود: - باطل آن است که بگویی: شنیدم[1]؛ و حق آن است که بگویی: دیدم!
[1] منظور آن است که بیشتر شنیده ها نادرست است نه همه ی آنها، زیرا ما با بسیاری از حقایق از راه گوش اشنا می شویم.
