متن عربی

122-[قَالَ (علیه السلام): ] وَ [قَدْ] تَبِعَ جِنَازَةً فَسَمِعَ رَجُلًا يَضْحَكُ فَقَالَ كَأَنَّ الْمَوْتَ فِيهَا عَلَى غَيْرِنَا كُتِبَ وَ كَأَنَّ الْحَقَّ فِيهَا عَلَى غَيْرِنَا وَجَبَ وَ كَأَنَّ الَّذِي نَرَى مِنَ الْأَمْوَاتِ سَفْرٌ عَمَّا قَلِيلٍ إِلَيْنَا رَاجِعُونَ نُبَوِّئُهُمْ أَجْدَاثَهُمْ وَ نَأْكُلُ تُرَاثَهُمْ كَأَنَّا مُخَلَّدُونَ بَعْدَهُمْ ثُمَّ قَدْ نَسِينَا كُلَّ وَاعِظٍ وَ وَاعِظَةٍ وَ رُمِينَا بِكُلِّ فَادِحٍ وَ جَائِحَةٍ- [طُوبَى لِمَنْ ذَلَّ فِي نَفْسِهِ وَ طَابَ كَسْبُهُ وَ صَلَحَتْ سَرِيرَتُهُ وَ حَسُنَتْ خَلِيقَتُهُ وَ أَنْفَقَ الْفَضْلَ مِنْ مَالِهِ وَ أَمْسَكَ الْفَضْلَ مِنْ لِسَانِهِ وَ عَزَلَ عَنِ النَّاسِ شَرَّهُ وَ وَسِعَتْهُ السُّنَّةُ وَ لَمْ يُنْسَبْ إِلَى بِدْعَةٍ]

متن فارسی

آن حضرت از پی جنازه ای می رفت، شنید مردی می خندد، فرمود: گویا مرگ در دنیا بر غیر ما نوشته شده، و گویا حق در دنیا فقط بر غیر ما واجب گردیده، و گویا این مردگان که می بینیم مسافرانی هستند که به زودی به سوی ما بازمی گردند! آنان را در گورشان می نهیم و میراثشان را می خوریم، گویا پس از آنان جاودانه خواهیم زیست! آنگاه هر پند دهندهای را - مرد یا زن - فراموش می کنیم، و از هر سو آماج هر بلای کمرشکن و ریشه کن کننده قرار می گیریم.