خانه > ترجمه ( حسین استادولی) > دعایی که بسیار می خواندند ( خطبه شماره 215 )
خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
متن عربی
215. و من دعاء (له (علیه السلام)كان يدعو به كثيرا
- الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يُصْبِحْ بِي مَيِّتاً وَ لَا سَقِيماً وَ لَا مَضْرُوباً عَلَى عُرُوقِي بِسُوءٍ وَ لَا مَأْخُوذاً بِأَسْوَإِ عَمَلِي وَ لَا مَقْطُوعاً دَابِرِي وَ لَا مُرْتَدّاً عَنْ دِينِي وَ لَا مُنْكِراً لِرَبِّي وَ لَا مُسْتَوْحِشاً مِنْ إِيمَانِي وَ لَا مُلْتَبِساً عَقْلِي وَ لَا مُعَذَّباً بِعَذَابِ الْأُمَمِ مِنْ قَبْلِي .
- أَصْبَحْتُ عَبْداً مَمْلُوكاً ظَالِماً لِنَفْسِي لَكَ الْحُجَّةُ عَلَيَّ وَ لَا حُجَّةَ لِي وَ لَا أَسْتَطِيعُ أَنْ آخُذَ إِلَّا مَا أَعْطَيْتَنِي وَ لَا أَتَّقِيَ إِلَّا مَا وَقَيْتَنِي .
- اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَفْتَقِرَ فِي غِنَاكَ أَوْ أَضِلَّ فِي هُدَاكَ أَوْ أُضَامَ فِي سُلْطَانِكَ أَوْ أُضْطَهَدَ وَ الْأَمْرُ لَكَ .
- اللَّهُمَّ اجْعَلْ نَفْسِي أَوَّلَ كَرِيمَةٍ تَنْتَزِعُهَا مِنْ كَرَائِمِي وَ أَوَّلَ وَدِيعَةٍ تَرْتَجِعُهَا مِنْ وَدَائِعِ نِعَمِكَ عِنْدِي
- اللَّهُمَّ إِنَّا نَعُوذُ بِكَ أَنْ نَذْهَبَ عَنْ قَوْلِكَ أَوْ أَنْ نُفْتَتَنَ عَنْ دِينِكَ أَوْ تَتَابَعَ [تَتَتَابَعَ] بِنَا أَهْوَاؤُنَا دُونَ الْهُدَى الَّذِي جَاءَ مِنْ عِنْدِكَ.
متن فارسی
از یک دعای آن حضرت که بسیار این دعا را می خواند
- سپاس و ستایش خدای را که شب مرا به صبح آورد در حالی که نه مرده ام، نه بیمارم، نه تنم کوفت رفته و یا رگ به رگ شده ام، نه مورد بازخواست زشت ترین کارم قرار گرفته ام، نه یی نسل مانده ام، نه از دینم روی برتافته ام، نه منکر پروردگارم شده ام، نه از ایمانم دلتنگ و نگرانم، نه عقلم را از دست داده ام، و نه به عذاب امتهای پیش از خود گرفتار آمده ام.
- شب را به صبح آوردم در حالی که بنده ای هستم بی اختیار و بر نفس خویش ستمکار، تو را بر من حجت است و مرا هیچ بهانه ای به درگاهت نیست. قدرت گرفتن چیزی جز آنچه تو از در بخشش بدهی ندارم، و توان پرهیز از چیزی جز آنچه تو مرا از آن نگاه داری در خود نمی بینم.
- خداوندا، به تو پناه می آورم از اینکه در سایه ی بی نیازیت نیازمند شوم، یا در پرتو هدایتت به گمراهی روم، یا در پناه تواناییت ستم بکشم، و در قلمرو فرمانروایت آزار و اذیت بینم.
- خداوندا، جان مرا نخستین عضو گرانبهایی قرار ده که از من میستانی، و نخستین سپرده از سپرده های نعمت هایت نزد من گردان که بازپس می گیری.
- خداوندا، به تو پناه می بریم از اینکه از سخنت روی برتابیم، یا با فریب خوردن از دینت دست برداریم، یا به جای هدایتی که از جانب تو رسیده هوس ها ما را به دنبال خود کشیده، در پی آنها به راه افتیم.
قبلی بعدی
