اگر بندة خدا اجل و پايان كارش را مى ديد، با آرزو و فريب آن دشمنى مى ورزيد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( حسین استادولی)  >  در سحرگاه روزی که ضربت خورد ( خطبه شماره 70 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

70. قَالَ (علیه السلام):  في سحرة اليوم الذي ضرب فيه‏

1.      مَلَكَتْنِي عَيْنِي وَ أَنَا جَالِسٌ فَسَنَحَ لِي رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم)فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ مَا ذَا لَقِيتُ مِنْ أُمَّتِكَ مِنَ الْأَوَدِ وَ اللَّدَدِ فَقَالَ ادْعُ عَلَيْهِمْ .

2.      فَقُلْتُ أَبْدَلَنِي اللَّهُ بِهِمْ خَيْراً مِنْهُمْ وَ أَبْدَلَهُمْ بِي شَرّاً لَهُمْ مِنِّي‏.

[قال الشريف يعني بالأود الاعوجاج و باللدد الخصام و هذا من أفصح الكلام‏]


متن فارسی

70.از یک سخن آن حضرت در سحرگاه روزی که ضربت خورد

  1. همین طور که نشستم چشم مرا خواب گرفت و رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم در نظرم آمد ،عرضه داشتم :ای رسول خدا ،چه کجروی ها و دشمنی ها از امت تو دیدم !فرمود:«بر آنها نفرین کن»
  2. گفتم خداوند به جای آنان بهتر ازآنان را نصیب من سازد !وبه جای من بدتر از مرا بر آنان مسلط گرداند!

مؤلف :اود  یعنی کجروی،و لدد یعنی دشمنی .واین جمله از شیواترین سخنان است.

قبلی بعدی