خانه > ترجمه ( حسین استادولی) > در آغاز خلافت ( خطبه شماره 167 )
خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
متن عربی
167. و من خطبة له (علیه السلام):في [أول] أوائل خلافته
- إِنَّ اللَّهَ [تَعَالَى] سُبْحَانَهُ أَنْزَلَ كِتَاباً هَادِياً بَيَّنَ فِيهِ الْخَيْرَ وَ الشَّرَّ فَخُذُوا نَهْجَ الْخَيْرِ تَهْتَدُوا وَ اصْدِفُوا عَنْ سَمْتِ الشَّرِّ تَقْصِدُوا .
- الْفَرَائِضَ الْفَرَائِضَ أَدُّوهَا إِلَى اللَّهِ تُؤَدِّكُمْ إِلَى الْجَنَّةِ إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَ حَرَاماً غَيْرَ مَجْهُولٍ وَ أَحَلَّ حَلَالًا غَيْرَ مَدْخُولٍ وَ فَضَّلَ حُرْمَةَ الْمُسْلِمِ عَلَى الْحُرَمِ كُلِّهَا وَ شَدَّ بِالْإِخْلَاصِ وَ التَّوْحِيدِ حُقُوقَ الْمُسْلِمِينَ فِي مَعَاقِدِهَا
- فَالْمُسْلِمُ مَنْ سَلِمَ الْمُسْلِمُونَ مِنْ لِسَانِهِ وَ يَدِهِ إِلَّا بِالْحَقِّ وَ لَا يَحِلُّ أَذَى الْمُسْلِمِ إِلَّا بِمَا يَجِبُ .
- بَادِرُوا أَمْرَ الْعَامَّةِ وَ خَاصَّةَ أَحَدِكُمْ وَ هُوَ الْمَوْتُ فَإِنَّ النَّاسَ أَمَامَكُمْ وَ إِنَّ السَّاعَةَ تَحْدُوكُمْ مِنْ خَلْفِكُمْ تَخَفَّفُوا تَلْحَقُوا فَإِنَّمَا يُنْتَظَرُ بِأَوَّلِكُمْ آخِرُكُمْ .
- اتَّقُوا اللَّهَ فِي عِبَادِهِ وَ بِلَادِهِ فَإِنَّكُمْ مَسْئُولُونَ حَتَّى عَنِ الْبِقَاعِ وَ الْبَهَائِمِ [وَ] أَطِيعُوا اللَّهَ وَ لَا تَعْصُوهُ .
- وَ إِذَا رَأَيْتُمُ الْخَيْرَ فَخُذُوا بِهِ وَ إِذَا رَأَيْتُمُ الشَّرَّ فَأَعْرِضُوا عَنْهُ.
متن فارسی
یک خطبه ی آن حضرت در آغاز خلافت
- خدای سبحان کتابی رهنما فرستاد که خوب و بد را در آن روشن ساخت؛ پس راه خوب را پیش بگیرید تا هدایت شوید، و از سمت بد روی بر تابید تا درست و راست بروید.
- واجبات را، واجبات را از یاد نبرید! آنها را به درگاه خدا ادا کنید تا شما را به بهشت برسانند. خداوند حرام را که زشتی آن بر هیچ کس پوشیده نیست حرام نمود، و حلال را که آراسته و بی عیب است حلال فرمود. حرمت مسلمان را بر همه ی حرمت ها برتری داد، و حقوق مسلمانان را به وسیله ی اخلاص و توحید در جاهای خود استوار نهاد.
- «مسلمان کسی است که مسلمانان از دست و زبان او ایمن باشند» مگر آزار و آسیب به حق باشد. و آزار مسلمان روا نیست مگر آنکه (بر اساس حقوق شرعی) واجب نماید.
- بر امری که همگانی است و ویژه ی هر یک از شما نیز هست - یعنی مرگ – پیشدستی کنید (و پیش از فرا رسیدن آن به عمل پردازید) زیرا مردمان پیشاپیش شما می روند (و هر یک به گونه ای از این جهان رخت برمی بندند) و قیامت همه تان را از پشت سر به پیش می راند. بار گران را سبک کنید تا زودتر به مقصد رسید، زیرا گذشتگان را در انتظار ورود آیندگان بازداشته اند (تا همه یکجا گرد آیند و به سرنوشت ابدی بپیوندند).
- درباره ی بندگان خدا و شهرهای او پروای الهی پیشه کنید، که شما مسؤول همه چیز، حتی زمینها و چهارپایان هستید. خدا را فرمان برید و از فرمانش سرنپیچید.
- هرگاه با نیکی رو به رو شدید آن را انجام دهید، و چنانچه با بدی رو به رو گشتید از آن روی بر تابید.
قبلی بعدی
