متن عربی

104. و عنْ نوْفٍ الْبكالِيِّ قال: رأيْتُ أمِير الْمُؤْمِنِين علیه السلام ذات ليْلةٍ و قدْ خرج مِنْ فِراشِهِ فنظر فِي النُّجُومِ فقال لِي: يا نوْفُ أ راقِدٌ أنْت أمْ رامِقٌ؟ فقُلْتُ: بلْ رامِقٌ قال:

يا نوْفُ طُوبى لِلزّاهِدِين فِي الدُّنْيا، الرّاغِبِين فِي الْآخِرةِ أُولئِك قوْمٌ اتّخذُوا الْأرْض بِساطاً و تُرابها فِراشاً و ماءها طِيباً و الْقُرْآن شِعاراً و الدُّعاء دِثاراً ثُمّ قرضُوا الدُّنْيا قرْضاً على مِنْهاجِ الْمسِيحِ.

يا نوْفُ إِنّ داوُود علیه السلام قام فِي مِثْلِ هذِهِ السّاعةِ مِن اللّيْلِ فقال: إِنّها لساعةٌ لا يدْعُو فِيها عبْدٌ إِلّا اسْتُجِيب لهُ إِلّا أنْ يكُون عشّاراً أوْ عرِيفاً أوْ شُرْطِيّاً أوْ صاحِب عرْطبةٍ (و هِي الطُّنْبُورُ) أوْ صاحِب كوْبةٍ (و هِي الطّبْلُ و قدْ قِيل أيْضاً إِنّ الْعرْطبة الطّبْلُ و الْكوْبة الطُّنْبُورُ).

متن فارسی

نوف بکالی گوید: شبی امیرمؤمنان(علیه السلام) را دیدم که از بستر جدا شده، بیرون آمد و نگاهی به ستارگان افکند و به من فرمود: ای نوف، خوابی یا بیدار؟ گفتم: بیدارم. فرمود:

ای نوف، خوشا به حال پارسایانِ در دنیا و راغبانِ به آخرت! آنان مردمی هستند که زمین را فرش و خاک آن را بستر و آبش را عطر و قرآن را پوشش زیر و دعا را لباس روی خود قرار داده اند، آنگاه به روش حضرت مسیح(علیه السلام) رابطه ی خود را به کلی از دنیا بریده اند.

ای نوف، داود(علیه السلام) در چنین ساعتی از شب برخاست و فرمود: این ساعتی است که هیچ بنده ای در آن دعا نکند جز آنکه دعایش مستجاب شود مگر آنکه باجگیر، یا جاسوس یا مأمور انتظامی یا طنبور زن یا طبل زن باشد.