اگر بندة خدا اجل و پايان كارش را مى ديد، با آرزو و فريب آن دشمنى مى ورزيد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( حسین استادولی)  >  ازلیت آفریدگار و عظمت آفریده ها ( خطبه شماره 90 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

90.و من خطبة له (علیه السلام):و تشتمل على قدم الخالق و عظم مخلوقاته، و يختمها بالوعظ

1.      الْحَمْدُ لِلَّهِ الْمَعْرُوفِ مِنْ غَيْرِ رُؤْيَةٍ وَ الْخَالِقِ مِنْ غَيْرِ رَوِيَّةٍ الَّذِي لَمْ يَزَلْ قَائِماً دَائِماً إِذْ لَا سَمَاءٌ ذَاتُ أَبْرَاجٍ وَ لَا حُجُبٌ ذَاتُ إِرْتَاجٍ وَ لَا لَيْلٌ دَاجٍ وَ لَا بَحْرٌ سَاجٍ وَ لَا جَبَلٌ ذُو فِجَاجٍ وَ لَا فَجٌّ ذُو اعْوِجَاجٍ وَ لَا أَرْضٌ ذَاتُ مِهَادٍ وَ لَا خَلْقٌ ذُو اعْتِمَادٍ .

2.      ذَلِكَ مُبْتَدِعُ الْخَلْقِ وَ وَارِثُهُ وَ إِلَهُ الْخَلْقِ وَ رَازِقُهُ وَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ دَائِبَانِ فِي مَرْضَاتِهِ يُبْلِيَانِ كُلَّ جَدِيدٍ وَ يُقَرِّبَانِ كُلَّ بَعِيدٍ .

3.      قَسَمَ أَرْزَاقَهُمْ وَ أَحْصَى آثَارَهُمْ وَ أَعْمَالَهُمْ وَ عَدَدَ أَنْفُسِهِمْ وَ خَائِنَةَ أَعْيُنِهِمْ وَ مَا تُخْفِي صُدُورُهُمْ مِنَ الضَّمِيرِ وَ مُسْتَقَرَّهُمْ وَ مُسْتَوْدَعَهُمْ مِنَ الْأَرْحَامِ وَ الظُّهُورِ إِلَى أَنْ تَتَنَاهَى بِهِمُ الْغَايَاتُ.

4.      هُوَ الَّذِي اشْتَدَّتْ نِقْمَتُهُ عَلَى أَعْدَائِهِ فِي سَعَةِ رَحْمَتِهِ وَ اتَّسَعَتْ رَحْمَتُهُ لِأَوْلِيَائِهِ فِي شِدَّةِ نِقْمَتِهِ قَاهِرُ مَنْ عَازَّهُ وَ مُدَمِّرُ مَنْ شَاقَّهُ وَ مُذِلُّ مَنْ نَاوَاهُ وَ غَالِبُ مَنْ عَادَاهُ .

5.      مَنْ تَوَكَّلَ عَلَيْهِ كَفَاهُ وَ مَنْ سَأَلَهُ أَعْطَاهُ وَ مَنْ أَقْرَضَهُ قَضَاهُ وَ مَنْ شَكَرَهُ جَزَاهُ .

6.      عِبَادَ اللَّهِ زِنُوا أَنْفُسَكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ تُوزَنُوا وَ حَاسِبُوهَا مِنْ قَبْلِ أَنْ تُحَاسَبُوا وَ تَنَفَّسُوا قَبْلَ ضِيقِ الْخِنَاقِ وَ انْقَادُوا قَبْلَ عُنْفِ السِّيَاقِ .

7.      وَ اعْلَمُوا أَنَّهُ مَنْ لَمْ يُعَنْ عَلَى نَفْسِهِ حَتَّى يَكُونَ لَهُ مِنْهَا وَاعِظٌ وَ زَاجِرٌ لَمْ يَكُنْ لَهُ مِنْ غَيْرِهَا لَا زَاجِرٌ وَ لَا وَاعِظٌ.


متن فارسی

از یک خطبه ی آن حضرت شامل ازلیت آفریدگار و عظمت آفریده ها ودر پایان ،پند واندرز

  1. سپاس خدایی را که شناخته شده است بی آنکه دیده شود ،و آفریگار است بی آنکه اندیشه اش به کار برد.خدایی که همواره برپا و پیوسته بوده  آنگاه که نه آسمان پرستارهای و نه سراپرده های درگشادهای و نه شب تاری و نه دریای آرامی و نه کوه و کمری و نه راه های پر پیچ و خمی و نه زمین گستردهای و نه آفریده ی  با اراده ای وجود داشت.
  2. اوست پدید آرنده ی  آفریدگان و وارث آنان، و خدای خلق و روزی دهنده ی  آنان. مهر و ماه پیوسته در راه رضای او در جنب و جوشند، که هر نوی را کهنه و هر دوری را نزدیک  می سازد.
  3. روزي آفریدگان را تقسیم نموده، و حساب آثار و اعمال، شمار نفس ها، نگاه های زیر چشمی و اسرار نهان در سینه های آنان را در نظر دارد، و به جایگاه موقت و همیشگی آنان از رحم مادران و صلب پدران گرفته  تا آخرین نقطه ی  زندگانی آگاه است.
  4. اوست که در عین گسترش رحمتش آتش خشم او بر دشمنانش شعله ور است، و در عین شدت خشمش سایه ی  رحمت او بر سر دوستانش گسترده است. بر هر که برابر او بایستد چیره شود، و هر که را با او پنجه افکند بر خاک سیاه نشاند. هر که را با او بستیزد خوار و سرکوب نماید، و هر که را با او دشمنی ورزد شکست دهد.
  5. هر که را بر او توکل کند کفایت نماید، و هر که دست نیاز به درگاه او بردارد حاجتش را برآورد. هر که وامی به او دهد (چند برابر) به او باز دهد، و هر که او را سپاس گوید پاداشش دهد.
  6. ای بندگان خدا، پیش از آنکه سنجیده شوید خود را بسنجید، و پیش از آنکه به حسابتان رسیدگی شود به حساب خود برسید. تا از نفس نیفتادهاید دم را غنیمت شمارید،  و پیش از آنکه به زورتان برانند رو تسلیم پیشگیرید.
  7. و بدانید هر که را یاری نداده باشند تا در درون خویش پندآموز و بازدارندهای داشته باشد پند و بازدارندگی دیگران در او اثر نخواهد داشت.
قبلی بعدی