متن عربی
202.و من كلام ((له (علیه السلام):رُوِيَ عَنْهُ أَنَّهُ قَالَهُ عِنْدَ دَفْنِ سَيِّدَةِ النِّسَاءِ فَاطِمَةَ (علیه السلام)كَالْمُنَاجِي بِهِ رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم)عِنْدَ قَبْرِهِ
- السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ عَنِّي وَ عَنِ ابْنَتِكَ النَّازِلَةِ فِي جِوَارِكَ وَ السَّرِيعَةِ اللَّحَاقِ بِكَ .
- قَلَّ يَا رَسُولَ اللَّهِ عَنْ صَفِيَّتِكَ صَبْرِي وَ رَقَ عَنْهَا تَجَلُّدِي إِلَّا أَنَّ فِي التَّأَسِّي لِي بِعَظِيمِ فُرْقَتِكَ وَ فَادِحِ مُصِيبَتِكَ مَوْضِعَ تَعَزٍّ فَلَقَدْ وَسَّدْتُكَ فِي مَلْحُودَةِ قَبْرِكَ وَ فَاضَتْ بَيْنَ نَحْرِي وَ صَدْرِي نَفْسُكَ فَ إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ .
- فَلَقَدِ اسْتُرْجِعَتِ الْوَدِيعَةُ وَ أُخِذَتِ الرَّهِينَةُ أَمَّا حُزْنِي فَسَرْمَدٌ وَ أَمَّا لَيْلِي فَمُسَهَّدٌ إِلَى أَنْ يَخْتَارَ اللَّهُ لِي دَارَكَ الَّتِي أَنْتَ بِهَا مُقِيمٌ .
- وَ سَتُنَبِّئُكَ ابْنَتُكَ بِتَضَافُرِ أُمَّتِكَ عَلَى هَضْمِهَا فَأَحْفِهَا السُّؤَالَ وَ اسْتَخْبِرْهَا الْحَالَ هَذَا وَ لَمْ يَطُلِ الْعَهْدُ وَ لَمْ يَخْلُ مِنْكَ الذِّكْرُ .
- وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمَا سَلَامَ مُوَدِّعٍ لَا قَالٍ وَ لَا سَئِمٍ فَإِنْ أَنْصَرِفْ فَلَا عَنْ مَلَالَةٍ وَ إِنْ أُقِمْ فَلَا عَنْ سُوءِ ظَنٍّ بِمَا وَعَدَ اللَّهُ الصَّابِرِينَ.
متن فارسی
202-از یک سخن آن حضرت که روایت است آن را به هنگام دفن سرور زنان جهان فاطمه ی زهرا(سلام الله علیها) مناجات گونه با رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) بر سر مزار حضرتش بر زبان راند.
- درود بر تو ای رسول خدا، درودی از من و از دخترت که هم اکنون در جوارت فرود آمد، و خیلی زود به تو پیوست !
- یا رسول الله، صبرم از دوری یگانه برگزیده ات کاهش یافته،و تاب و توانم از دست رفته، ولی توجه به دوری و فراق جانگداز و مصیبت بزرگ و غم انگیز تو، جای تسلی و آرامش خاطر برایم نهاده است، زیرا من با دست خود تو را در شکاف قبرت نهادم، و روحت از میان گلو و سینه ی من پرواز نمود. آری، و ما همه از . خداییم و به سوی او بازمی گردیم .[1]
- اینک آن امانت بازگردانده شد و آن سپرده دریافت گشت! اما اند و هم پیوسته، و شب ام به بیداری نشسته، تا زمانی که خداوند (مرا بمیراند و) سرایی را که تو در آن جای گزیده ای برایم برگزیند.
- و دخترت به زودی تو را از همدستی و همکاری امتت بر ستم هایی که بر او کردند خبر خواهد داد، پس به اصرار از او بپرس، و گزارش جریان را از او بخواه. این جریان ها و ستم ها هنگامی داد که هنوز دیر زمانی از عهد تو نگذشته، و یادت از میان نرفته بود.
- درود بر هر دوی شما، درود بدرقه کننده ای دلسوز، نه دشمن و افسرده ای کینه توز. اگر بازگردم نه از سر آزردگی است، و اگر بمانم نه از روی بدگمانی به وعده هایی است که خداوند به صابران داده است.
[1] سوره ی بقره، آیه ی ۱۵۶.
