متن عربی
106.و من خطبة له (علیه السلام):و فيها يبين فضل الإسلام و يذكر الرسول الكريم ثم يلوم أصحابه
دين الإسلام
- الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي شَرَعَ الْإِسْلَامَ فَسَهَّلَ شَرَائِعَهُ لِمَنْ وَرَدَهُ وَ أَعَزَّ أَرْكَانَهُ عَلَى مَنْ غَالَبَهُ .
- فَجَعَلَهُ أَمْناً لِمَنْ عَلِقَهُ وَ سِلْماً لِمَنْ دَخَلَهُ وَ بُرْهَاناً لِمَنْ تَكَلَّمَ بِهِ وَ شَاهِداً لِمَنْ خَاصَمَ عَنْهُ وَ نُوراً لِمَنِ اسْتَضَاءَ بِهِ وَ فَهْماً لِمَنْ عَقَلَ وَ لُبّاً لِمَنْ تَدَبَّرَ وَ آيَةً لِمَنْ تَوَسَّمَ وَ تَبْصِرَةً لِمَنْ عَزَمَ وَ عِبْرَةً لِمَنِ اتَّعَظَ وَ نَجَاةً لِمَنْ صَدَّقَ وَ ثِقَةً لِمَنْ تَوَكَّلَ وَ رَاحَةً لِمَنْ فَوَّضَ وَ جُنَّةً لِمَنْ صَبَرَ .
- فَهُوَ أَبْلَجُ الْمَنَاهِجِ وَ أَوْضَحُ الْوَلَائِجِ مُشْرَفُ الْمَنَارِ مُشْرِقُ الْجَوَادِّ مُضِيءُ الْمَصَابِيحِ كَرِيمُ الْمِضْمَارِ رَفِيعُ الْغَايَةِ .
- جَامِعُ الْحَلْبَةِ مُتَنَافِسُ السُّبْقَةِ شَرِيفُ الْفُرْسَانِ التَّصْدِيقُ مِنْهَاجُهُ وَ الصَّالِحَاتُ مَنَارُهُ وَ الْمَوْتُ غَايَتُهُ وَ الدُّنْيَا مِضْمَارُهُ وَ الْقِيَامَةُ حَلْبَتُهُ وَ الْجَنَّةُ سُبْقَتُهُ.
و منها في ذكر النبي صلی الله علیه و آله و سلم - حَتَّى أَوْرَى قَبَساً لِقَابِسٍ وَ أَنَارَ عَلَماً لِحَابِسٍ فَهُوَ أَمِينُكَ الْمَأْمُونُ وَ شَهِيدُكَ يَوْمَ الدِّينِ وَ بَعِيثُكَ نِعْمَةً وَ رَسُولُكَ بِالْحَقِّ رَحْمَةً .
- اللَّهُمَّ اقْسِمْ لَهُ مَقْسَماً مِنْ عَدْلِكَ وَ اجْزِهِ مُضَعَّفَاتِ الْخَيْرِ مِنْ فَضْلِكَ .
- اللَّهُمَّ أَعْلِ عَلَى بِنَاءِ الْبَانِينَ بِنَاءَهُ وَ أَكْرِمْ لَدَيْكَ نُزُلَهُ وَ شَرِّفْ عِنْدَكَ مَنْزِلَهُ وَ آتِهِ الْوَسِيلَةَ وَ أَعْطِهِ السَّنَاءَ وَ الْفَضِيلَةَ.
- وَ احْشُرْنَا فِي زُمْرَتِهِ غَيْرَ خَزَايَا وَ لَا نَادِمِينَ وَ لَا نَاكِبِينَ وَ لَا نَاكِثِينَ وَ لَا ضَالِّينَ وَ لَا مُضِلِّينَ وَ لَا مَفْتُونِينَ.
[قال الشريف و قد مضى هذا الكلام فيما تقدم إلا أننا كررناه هاهنا لما في الروايتين من الاختلاف]
و منها في خطاب أصحابه - وَ قَدْ بَلَغْتُمْ مِنْ كَرَامَةِ اللَّهِ تَعَالَى لَكُمْ مَنْزِلَةً تُكْرَمُ بِهَا إِمَاؤُكُمْ وَ تُوصَلُ بِهَا جِيرَانُكُمْ وَ يُعَظِّمُكُمْ مَنْ لَا فَضْلَ لَكُمْ عَلَيْهِ وَ لَا يَدَ لَكُمْ عِنْدَهُ وَ يَهَابُكُمْ مَنْ لَا يَخَافُ لَكُمْ سَطْوَةً وَ لَا لَكُمْ عَلَيْهِ إِمْرَةٌ.
- وَ قَدْ تَرَوْنَ عُهُودَ اللَّهِ مَنْقُوضَةً فَلَا تَغْضَبُونَ وَ أَنْتُمْ لِنَقْضِ ذِمَمِ آبَائِكُمْ تَأْنَفُونَ .
- وَ كَانَتْ أُمُورُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ تَرِدُ وَ عَنْكُمْ تَصْدُرُ وَ إِلَيْكُمْ تَرْجِعُ فَمَكَّنْتُمُ الظَّلَمَةَ مِنْ مَنْزِلَتِكُمْ وَ أَلْقَيْتُمْ إِلَيْهِمْ أَزِمَّتَكُمْ وَ أَسْلَمْتُمْ أُمُورَ اللَّهِ فِي أَيْدِيهِمْ يَعْمَلُونَ بِالشُّبُهَاتِ وَ يَسِيرُونَ فِي الشَّهَوَاتِ .
- وَ ايْمُ اللَّهِ لَوْ فَرَّقُوكُمْ تَحْتَ كُلِّ كَوْكَبٍ لَجَمَعَكُمُ اللَّهُ لِشَرِّ يَوْمٍ لَهُمْ.
متن فارسی
106از یک خطبه ی آن حضرت
در بیان فضل اسلام، و یادی از پیامبر (صلى الله عليه و آله و سلم) و سرزنش یاران بی وفای خود
- سپاس و ستایش خدای را که آیین اسلام را وضع کرد، آنگاه آبشخورهای آن را برای کسی که بخواهد وارد شود در اختیار نهاد، و پایه های آن را در برابر کسی که بر آن چیرگی جوید غالب و شکست ناپذیر ساخت.
- آن را پناهگاه کسی ساخت که بدان آویزد، و حریم سلامت کسی که بدان در آید، و برهان کسی که بدان سخنگوید، و گواه کسی که به پشتیبانی آن با خصم بستیزد، و نور کسی که از آن روشنی جوید، و مایه ی فهم کسی که اندیشه کند، و مغز و خرد برای کسی که تدبر نماید، و نشانه برای کسی که به فراست دریابد، و بینش کسی که عزم جدی کند، و درس عبرت کسی که پند پذیرد، و نجات کسی که حقایق را باور بدارد، و تکیه گاه کسی که اهل توکل باشد، و راحتی کسی که کار خود به خدا واگذارد، و سپر کسی که صبر پیشه دارد.
- اسلام روشن ترین راه، و آشکارترین مسلک هاست[1]، نشانه های راهش بلند، جاده هایش روشن، چراغ هایش درخشان، ورزشگاهش آماده برای مسابقه، هدفش بلند و قابل دید،
- میدانش فراگیر همه ی مسابقه دهندگان، و جایزه اش مورد رقابت است و سوارانش شریف و بافضیلت، تصدیف راهشی، اعمال شایسته نشانه های راهشی، مرگ هدفش، دنیا ورزشگاهش، قیامت میدان گرد آمدن مسابقه دهند کانش، و بهشت جایزه ی آن است.
وصف پیامبر (صلى الله عليه و آله و سلم) - تا آنکه حضرتش برای خواستار نور شعله افروخت، و برای در راه مانده نشانه ای روشن ساخت.خداوندا او امین مورد اعتماد تو، و گواه تو در روز جزاست، و برانگیخته ای است که از سر نعمت برانگیختی،یا اسرارش بر راز دانان روشن است.و فرستاده ای است که از سر رحمت گسیل داشتی.
- خداوندا، از عدل خویش بهرهای وافر به او ببخش، و از فضل خویش پاداشی صد چندان به او کرامت فرما.
- خداوندا، کاخ وجودش را بر همه ی بنای بانیان فراتر نه، و او را از گرامی ترین مایه های پذیراییت برخوردار ساز. و مقامش را در نزد خود شریف گردان، و او را برترین درجات بهشتی ببخش، و رفعت و فضیلت عطا کن.
- و ما را در جرگه ی او محشور دار بی انکه رسوا و پشیمان و منحرف و پیمان شکن و گمراه و گمراه کننده و فریب خورده باشیم.
مؤلف: این سخن پیش از این (شماره ی ۷۲) گذشت و ما به جهت اختلاف دو روایت، آن را تکرار کردیم.
خطاب و سرزنش یاران خود - و شما به خاطر گرامیداشت خداوند از شما به مقامی رسیده اید که کنیزانتان هم مورد احترامند، و همسایگانتان مورد حسن روابط و دوستی قرار دارند. و کسانی در برابرتان سر فرود می آرند که از آنان برتر نیستید و بر آنان حقی ندارید، و کسانی از شما در هراسند که از غلبه ی شما نمی ترسند و حکومت و تسلطی بر آنان ندارید.
- اکنون می بینید که پیمان های الهی شکسته می شود و به خشم نمی آیید، در حالی که از شکستن پیمانهای پدرانتان به غیرت آمده و آن را ننگ می شمارید.
- در گذشته فرمانهای خداوند بر شما وارد می شد و از سوی شما صادر می گشت و سودش هم به شما می رسید، ولی ستمگران را بر منزلت خویش مسلط داشتید، و زمام امور خود را به آنان سپردید، و امور الهی را به آنان و انها دید، آنان هم به شبهات عمل می کنند، و در شهوات راه می سپرند!
- به خدا سوگند اگر دشمنان، جمع شما را زیر هر ستارهای پراکنده کنند باز هم خداوند شما را برای بدترین روزی که آنان در پیش دارند کرد خواهد آورد.
[1] یا اسرارش بر رازدانان روشن است.
