متن عربی
104.و من خطبة له (علیه السلام):
- أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ [وَ تَعَالَى] بَعَثَ مُحَمَّداً (صلی الله علیه و آله و سلم)وَ لَيْسَ أَحَدٌ مِنَ الْعَرَبِ يَقْرَأُ كِتَاباً وَ لَا يَدَّعِي نُبُوَّةً وَ لَا وَحْياً.
- فَقَاتَلَ بِمَنْ أَطَاعَهُ مَنْ عَصَاهُ يَسُوقُهُمْ إِلَى مَنْجَاتِهِمْ وَ يُبَادِرُ بِهِمُ السَّاعَةَ أَنْ تَنْزِلَ بِهِمْ يَحْسِرُ الْحَسِيرُ وَ يَقِفُ الْكَسِيرُ فَيُقِيمُ عَلَيْهِ حَتَّى يُلْحِقَهُ غَايَتَهُ إِلَّا هَالِكاً لَا خَيْرَ فِيهِ .
- حَتَّى أَرَاهُمْ مَنْجَاتَهُمْ وَ بَوَّأَهُمْ مَحَلَّتَهُمْ فَاسْتَدَارَتْ رَحَاهُمْ وَ اسْتَقَامَتْ قَنَاتُهُمْ.
- وَ ايْمُ اللَّهِ لَقَدْ كُنْتُ مِنْ سَاقَتِهَا حَتَّى تَوَلَّتْ بِحَذَافِيرِهَا وَ اسْتَوْسَقَتْ فِي قِيَادِهَا مَا ضَعُفْتُ وَ لَا جَبُنْتُ وَ لَا خُنْتُ وَ لَا وَهَنْتُ .
- وَ ايْمُ اللَّهِ لَأَبْقُرَنَّ الْبَاطِلَ حَتَّى أُخْرِجَ الْحَقَّ مِنْ خَاصِرَتِهِ.
[قال السيد الشريف الرضي و قد تقدم مختار هذه الخطبة إلا أنني وجدتها في هذه الرواية على خلاف ما سبق من زيادة و نقصان فأوجبت الحال إثباتها ثانية]
متن فارسی
از یک خطبه ی آن حضرت
در زحمات پیامبر صلى الله عليه و آله و سلم و فداکاری های خود
- اما بعد، خدای سبحان هنگامی محمّد (صلى الله عليه و آله و سلم) را به پیامبری برانگیخت که احدی از مردم عرب نبود که کتاب بخواند، و مدعی پیامبری و نزول وحی باشد.
- پیامبر به یاری فرمانبران با مردمان نافرمان پیکار نمود، آنان را به راه نجاتشان پیش می راند، و پیش از آنکه قیامتشان فرارسد به هدایتشان پیشدستی می نمود. در این راه خستگان از پای می افتادند، و ضعیفان برجای میماندند، و آن حضرت بر سر راهشان می ماند تا به مقصدشان برساند، مگر شایسته ی هلاکت را که خیری در او نبود.
- پیوسته چنین بود تا راه نجاتشان را به آنان نمود، و در جایگاه لایقشان جایگزین فرمود، تا آسیای زندگیشان به گردش آمد، و کار و بارشان سامان یافت.
- به خدا سوگند من از سپاهیان اسلام بودم تا آنکه سپاه کفر همگی گریختند، و در بند طاعت اسلام در آمدند. هرگز ناتوانی و ترس به خود راه ندادم، و سستی و کاهلی ننمودم.
- به خدا سوگند باطل را خواهم شکافت تا حق را از تهیگاهش درآورم !
مؤلف: گزیده ی این خطبه در گذشته (شماره ی ۳۳) آورده شد، جز اینکه این روایت نسبت به روایت گذشته کم و زیاد داشت اقتضا نمود که دوباره آورده شود.
قبلی بعدی