متن عربی
217.و من كلام ((له (علیه السلام):في التظلم و التشكي من قريش
- اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَعْدِيكَ عَلَى قُرَيْشٍ وَ مَنْ أَعَانَهُمْ فَإِنَّهُمْ قَدْ قَطَعُوا رَحِمِي وَ أَكْفَئُوا إِنَائِي وَ أَجْمَعُوا عَلَى مُنَازَعَتِي حَقّاً كُنْتُ أَوْلَى بِهِ مِنْ غَيْرِي .
- وَ قَالُوا أَلَا إِنَّ فِي الْحَقِّ أَنْ تَأْخُذَهُ وَ فِي الْحَقِّ أَنْ تُمْنَعَهُ فَاصْبِرْ مَغْمُوماً أَوْ مُتْ مُتَأَسِّفاً .
- فَنَظَرْتُ فَإِذَا لَيْسَ لِي رَافِدٌ وَ لَا ذَابٌّ وَ لَا مُسَاعِدٌ إِلَّا أَهْلَ بَيْتِي .
- فَضَنَنْتُ بِهِمْ عَنِ الْمَنِيَّةِ فَأَغْضَيْتُ عَلَى الْقَذَى وَ جَرِعْتُ رِيقِي عَلَى الشَّجَا وَ صَبَرْتُ مِنْ كَظْمِ الْغَيْظِ عَلَى أَمَرَّ مِنَ الْعَلْقَمِ وَ آلَمَ لِلْقَلْبِ مِنْ وَخْزِ الشِّفَارِ.
[قال الشريف رضي الله عنه و قد مضى هذا الكلام في أثناء خطبة متقدمة إلا أني ذكرته هاهنا لاختلاف الروايتين]
متن فارسی
از یک سخن آن حضرت در دادخواهی و شکایت از قریش
- خداوندا، از تو می خواهم که انتقام مرا از قریش و هوادارانشان بگیری، که آنها رشته ی خویشاوندی خود را با من بریدند، و کاسه ی صبر مرا برگردانیدند، و برای مبارزه ی با من در حقی که من از دیگران به آن سزاوارتر بودم همداستان شدند.
- و گفتند: «زنهار، حق را گاه باید بگیری، و گاه از آن محروم باشی، آنگاه با دلی غمگین صبر پیشه گیر، و یا از افسوس بمیر.
- در آن هنگام نگریستم، دیدم نه یاوری دارم نه مدافعی و نه یار و همکاری، جز اهل بیتم.
- که دریغم آمد به آغوش مرگ بروند. ناگزیر چشمم را که خاشاک ستم در آن رفته بود بر هم نهادم، و آب دهانم را از گلویی که استخوان کین در آن مانده بود فرودادم، و صبر پیشه کردم و خشمم را که از شرنگ تلخ تر و از زخم تیغ تیز بر دلم دردناکتر بود فروخوردم.
