متن عربی
480-قَالَ (علیه السلام): [فِي كَلَامٍ لَهُ]: إِذَا احْتَشَمَ الْمُؤْمِنُ أَخَاهُ فَقَدْ فَارَقَهُ.
[قال الرضي يقال حشمه و أحشمه إذا أغضبه و قيل أخجله أو احتشمه طلب ذلك له و هو مظنة مفارقته]
و هذا حين انتهاء الغاية بنا إلى قطع المختار من كلام أمير المؤمنين عليه السلام، حامدين للّه سبحانه على ما منّ به من توفيقنا لضم ما انتشر من أطرافه، و تقريب ما بعد من أقطاره. و تقرر العزم كما شرطنا أولا على تفضيل أوراق من البياض في آخر كل باب من الأبواب، ليكون لاقتناص الشارد، و استلحاق الوارد، و ما عسى أن يظهر لنا بعد الغموض، و يقع إلينا بعد الشذوذ، و ما توفيقنا إلا باللّه: عليه توكلنا، و هو حسبنا وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ. و ذلك في رجب سنة أربع مائة من الهجرة، و صلى اللّه على سيدنا محمد خاتم الرسل، و الهادي إلى خير السبل، و آله الطاهرين، و أصحابه نجوم اليقين.
متن فارسی
و درود خدا بر او ، فرمود :هر گاه که مؤمن برادر و دوست خود را به خشم اورد (یا شرمند ه سازد) سبب جدایی از او را فراهم آورده است.
مولف: گویند: «حشمهٔ» یا «احشمهٔ» یعنی کسی را به خشم آورد. و برخی گفته اند یعنی او را شرمنده ساخت. یا گویند: «اختشمهٔ» یعنی درصدد ایجاد خشم یا شرمندگی او برآمد، و همین موجب جدایی از اوست.
۱. نظیر آن در شمارهٔ ۳۴۸ گذشت.
اکنون زمان آن رسیده که گزیدهٔ سخنان امیرمؤمنان علیه را پایان دهیم، در حالی که خدای سبحان را سپاس گوییم که بر ما منت نهاد که توفیق مان داد تا سخنان پراکنده آن حضرت را گرد آوریم و عبارات دور از هم را به یکدیگر نزدیکت سازیم. و همانگونه که در آغاز کتاب شرط کردیم برآنیم که برگه هایی سفید در پایان هر باب بیفزاییم تا مطالب از دست رفته را در آن بگنجانیم و سخنان نو یافته را بدان بپیوندیم، زیرا چه بسا سخنی پس از آنکه از ما پوشیده مانده بود بر ما آشکار شود و پس از دور ماندن به دست ما رسد. و توفیق ما جز به یاری خدا نیست، بر او توکل کردیم و او ما را کافی است و خوب وکیلی است. و این کار در ماه رجب سال چهارصد (۴۰۰) هجری پایان یافت. و درود خدا بر سرور ما محمّد خاتم پیامبران و رهنمایی بهترین راهها، و بر خاندان پاک و یاران او که ستارگان آسمان یقین اند.
۱. ترجمهٔ این کتاب شریف و گرانقدر، در نیمه شب پنجشنبه، بیست و ششم شوال ۱۴۲۱ (۹/۲/ ۱۳۷۹) پایان یافت و بازنگری آن در ماه تألیف آن یعنی ماه رجب (۱۴۲۴) به انجام رسید.
حسین استاد ولی
قبلی