متن عربی
22. و من كتاب له (علیه السلام) إلى عبد الله بن العباس رحمه الله تعالى و كان عبد اللّه يقول: «ما انتفعت بكلام بعد كلام رسول الله صلی الله علیه و آله و سلملى اللّه عليه و آله، كانتفاعي بهذا الكلام!»
- أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ الْمَرْءَ قَدْ يَسُرُّهُ دَرْكُ مَا لَمْ يَكُنْ لِيَفُوتَهُ وَ يَسُوؤُهُ فَوْتُ مَا لَمْ يَكُنْ لِيُدْرِكَهُ فَلْيَكُنْ سُرُورُكَ بِمَا نِلْتَ مِنْ آخِرَتِكَ وَ لْيَكُنْ أَسَفُكَ عَلَى مَا فَاتَكَ مِنْهَا .
- وَ مَا نِلْتَ مِنْ دُنْيَاكَ فَلَا تُكْثِرْ بِهِ فَرَحاً وَ مَا فَاتَكَ مِنْهَا فَلَا تَأْسَ عَلَيْهِ جَزَعاً وَ لْيَكُنْ هَمُّكَ فِيمَا بَعْدَ الْمَوْتِ.
متن فارسی
22-از یک نامه ی آن حضرت به عبدالله بن عباس (رحمه الله)
عبدالله می گفت: «پس از سخن ). هیچ سخنی مانند این سخن بهره نبردم!»
(1)اما بعد، چه بسا آدمی را دسترسی به چیزی که بنا نبوده از دستش برود شاد می کند، و از دست رفتن چیزی که بنا نبوده به او برسد ناخوشی می سازد. پس باید شادی تو از دسترسی به امور آخرت باشد، و حسرتت بر انچه از اخرت از دست داده ای.
(2) به هر چه از دنیا دست یافتی شادی بسیار مکن، و به خاطر آنچه از دنیا از دستت رفت به بی تابی حسرت مخور، و همه ی اندیشه ابت باید در امور پس مرگ باشد.
قبلی بعدی