متن عربی

232-قَالَ (علیه السلام): مَنْ يُعْطِ بِالْيَدِ الْقَصِيرَةِ يُعْطَ بِالْيَدِ الطَّوِيلَةِ.

[قال الرضي [رحمه الله تعالى‏] و معنى ذلك أن ما ينفقه المرء من ماله في سبيل الخير و البر و إن كان يسيرا فإن الله تعالى يجعل الجزاء عليه عظيما كثيرا و اليدان هاهنا عبارة عن النعمتين ففرق (علیه السلام)بين نعمة العبد و نعمة الرب تعالى ذكره بالقصيرة و الطويلة فجعل تلك قصيرة و هذه طويلة لأن نعم الله أبدا تضعف على نعم [المخلوقين‏] المخلوق أضعافا كثيرة إذ كانت نعم الله أصل النعم كلها فكل نعمة إليها ترجع و منها تنزع‏]

متن فارسی

و درود خدا بر او ، فرمود : هر که با دست کوتاه ببخشد با دست بلند به او ببخشند."

مؤلف: معنی این سخن آن است که آنچه آدمی از مالی خود در راه خیر و نیکوکاری هزینه می کند، اگرچه اندک باشد، خداوند جزای آن را بزرگ و فراوان قرار می دهد. و «دو دست» در این جا عبارت از دو نعمت است، و آن حضرت می آن نعمت بنده و نعمت پروردگار (تعالی ذکره) با ذکر کوتاهی و بلندی فرق نهاده و نعمت بنده را دست کوناه و نعمت خدا را دست بلند معرفی فرموده،زیرا نعمتهای الهی همیشه چندین برابر نعمتهای آفریدگان است، چرا که نعمتهای خدا ریشه تمام نعمتهاست و هر نعمتی بدان باز می گردد و از آن سرچشمه می گیرد.