(مردمى را در مرگ يكى از خويشاوندانشان چنين تسليت گفت) مْردن از شما آغاز نشده ، و به شما نيز پايان نخواهد يافت. اين دوست شما به سفر مى رفت، اكنون پنداريد كه به يكى از سفرها رفته ؛ اگر او باز نگردد شما به سوى او خواهيد رفت.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( حسین استادولی)  >  نکوهش دنیا ( خطبه شماره 113 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

113.و من خطبة له (علیه السلام):في ذم الدنيا

  1. وَ أُحَذِّرُكُمُ الدُّنْيَا فَإِنَّهَا مَنْزِلُ قُلْعَةٍ وَ لَيْسَتْ بِدَارِ نُجْعَةٍ قَدْ تَزَيَّنَتْ بِغُرُورِهَا وَ غَرَّتْ بِزِينَتِهَا  .
  2. [دَارٌ] دَارُهَا هَانَتْ عَلَى رَبِّهَا فَخَلَطَ حَلَالَهَا بِحَرَامِهَا وَ خَيْرَهَا بِشَرِّهَا وَ حَيَاتَهَا بِمَوْتِهَا وَ حُلْوَهَا بِمُرِّهَا.
  3. لَمْ يُصْفِهَا اللَّهُ تَعَالَى لِأَوْلِيَائِهِ وَ لَمْ يَضِنَّ بِهَا [عَنْ‏] عَلَى أَعْدَائِهِ .
  4. خَيْرُهَا زَهِيدٌ وَ شَرُّهَا عَتِيدٌ وَ جَمْعُهَا يَنْفَدُ وَ مُلْكُهَا يُسْلَبُ وَ عَامِرُهَا يَخْرَبُ.
  5. فَمَا خَيْرُ دَارٍ تُنْقَضُ نَقْضَ الْبِنَاءِ وَ عُمُرٍ يَفْنَى فِيهَا فَنَاءَ الزَّادِ وَ مُدَّةٍ تَنْقَطِعُ انْقِطَاعَ السَّيْرِ.
  6. اجْعَلُوا مَا افْتَرَضَ اللَّهُ عَلَيْكُمْ مِنْ [طَلِبَتِكُمْ‏] طَلَبِكُمْ وَ اسْأَلُوهُ مِنْ أَدَاءِ حَقِّهِ [كَمَا] مَا سَأَلَكُمْ وَ أَسْمِعُوا دَعْوَةَ الْمَوْتِ آذَانَكُمْ قَبْلَ أَنْ يُدْعَى بِكُمْ .
  7. إِنَّ الزَّاهِدِينَ فِي الدُّنْيَا تَبْكِي قُلُوبُهُمْ وَ إِنْ ضَحِكُوا وَ يَشْتَدُّ حُزْنُهُمْ وَ إِنْ فَرِحُوا وَ يَكْثُرُ مَقْتُهُمْ أَنْفُسَهُمْ وَ إِنِ اغْتَبَطُوا بِمَا رُزِقُوا .
  8. قَدْ غَابَ عَنْ قُلُوبِكُمْ ذِكْرُ الْآجَالِ وَ حَضَرَتْكُمْ كَوَاذِبُ الْآمَالِ فَصَارَتِ الدُّنْيَا أَمْلَكَ بِكُمْ مِنَ الْآخِرَةِ وَ الْعَاجِلَةُ أَذْهَبَ بِكُمْ مِنَ الْآجِلَةِ.
  9. وَ إِنَّمَا أَنْتُمْ إِخْوَانٌ عَلَى دِينِ اللَّهِ مَا فَرَّقَ بَيْنَكُمْ إِلَّا خُبْثُ السَّرَائِرِ وَ سُوءُ الضَّمَائِرِ فَلَا تَوَازَرُونَ وَ لَا تَنَاصَحُونَ وَ لَا تَبَاذَلُونَ وَ لَا تَوَادُّونَ .
  10. مَا بَالُكُمْ تَفْرَحُونَ بِالْيَسِيرِ مِنَ الدُّنْيَا تُدْرِكُونَهُ وَ لَا يَحْزُنُكُمُ الْكَثِيرُ مِنَ الْآخِرَةِ تُحْرَمُونَهُ وَ يُقْلِقُكُمُ الْيَسِيرُ مِنَ الدُّنْيَا يَفُوتُكُمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ ذَلِكَ فِي وُجُوهِكُمْ وَ قِلَّةِ صَبْرِكُمْ عَمَّا زُوِيَ مِنْهَا عَنْكُمْ كَأَنَّهَا دَارُ مُقَامِكُمْ وَ كَأَنَّ مَتَاعَهَا بَاقٍ عَلَيْكُمْ .
  11. وَ مَا يَمْنَعُ أَحَدَكُمْ أَنْ يَسْتَقْبِلَ أَخَاهُ بِمَا يَخَافُ مِنْ عَيْبِهِ إِلَّا مَخَافَةُ أَنْ يَسْتَقْبِلَهُ بِمِثْلِهِ.
  12. قَدْ تَصَافَيْتُمْ عَلَى رَفْضِ الْآجِلِ وَ حُبِّ الْعَاجِلِ وَ صَارَ دِينُ أَحَدِكُمْ لُعْقَةً عَلَى لِسَانِهِ .
  13. صَنِيعَ مَنْ قَدْ فَرَغَ مِنْ عَمَلِهِ وَ أَحْرَزَ [رِضَا] رِضَى سَيِّدِهِ‏.

متن فارسی

از یک خطبه ی  آن حضرت در نکوهش دنیا 

  1. و شما را از دنیا برحذر می دارم، زیرا دنیا سرای کوچیدن است نه جای چریدن. دنیا خود را به زیورهای فریبنده آراسته، و با زینت خود به فریفتن برخاسته.
  2. سرایی است نزد پروردگارش خوار و بی مقدار، از این رو حلالش را به حرام، خیرش را به شر، زندگانیش را به مرگ، و شیرینیش را به تلخی آمیخته.
  3. هیچگاه خداوند آن را برای دوستانش صاف و گوارا نساخته  ، و از دادن آن به دشمنانش دریغ نورزیده.
  4. خیرش اندک و ارزان، و شرش آماده و فراوان است. اندوخته اش پایان پذیرد، دولتش بر باد رود، و آبادش ویران گردد.
  5. در سرایی که چون ساختمانی ویران شود، و عمری که به سان زاد و توشه پایان پذیرد، و مدتی که مانند راه به آخر رسد چه خیری نهفته است؟!
  6. آنچه را خداوند بر شما واجب کرده از خواسته های خود قرار دهید، و از او بر ادای حقش که از شما خواسته یاری طلبید، و دعوت مرگ را به گوشهای خود برسانید پیش از آنکه شما را به سوی مرگ فراخوانند.
  7. پارسایان در دنیا دل هاشان گریان است گرچه به لب خندانند، و اند و هشان شدید است گرچه به ظاهر شادمانند، و بر خود بسیار خشمگین اند گرچه به خاطر آنچه روزي آنان شده مورد رشک و حسرت دیگرانند.
  8. یاد مرگ از دل هاتان رخت بربسته، و آرزوهای پوچ بر خاطرتان نقش بسته، از این رو دنیا بیش از آخرت بر شما چیره گشته ، و کالای زودگذر دنیا بیش از نعمت آخرت شما را به سوی خود کشانده.
  9. شما بر اساس دین خدا برادران یکدیگرید، چیزی حجز آلودگی درون ها و بدی نیت ها شما را از هم جدا نکرده، به همین دلیل یکدیگر را یاری نمی  دهید، و خیرخواهي هم نمی  کنید، و به یکدیگر بذل و بخشش ندارید، و باهم دوستی نمی ورزید.
  10. شما را چه شده که به اندکی از دنیا که می رسید شاد می شوید، و به خاطر بسیاری از نعمتهای آخرت که از آن محروم میمانید غمگین نمی شوید؟! اندکی از دنیا که از دستتان برود پریشانتان می کند تا جایی که آثار پریشانی در چهره های شما نمودار می گردد و در برابر آنچه از شما دور مانده بی تابی می کنید، گویی دنیا برایتان جای اقامت است و پایدار، و کالای آن برایتان جاودان است و ماندگار!
  11. چیزی شما را از عیبجویی رویاروی برادر تان بازنمی  دارد جز بیم آنکه او نیز همان عیب را بر شما بگیرد.
  12. در ترک آخرت و دوستی دنیای زودگذر باهم کنار آمده اید، و دین هر کدامتان تنها بازیچه ی  زبان او شده است.
  13. مانند رفتار کسی که از کار خود آسوده شده، و خشنودی آقای خود را به دست آورده است.
قبلی بعدی