متن عربی

228.و من كلام ((له (علیه السلام):يريد به بعض أصحابه‏

1. لِلَّهِ بَلَاءُ [بِلَادُ] فُلَانٍ فَلَقَدْ قَوَّمَ الْأَوَدَ وَ دَاوَى الْعَمَدَ وَ أَقَامَ السُّنَّةَ وَ خَلَّفَ الْفِتْنَةَ .
2. ذَهَبَ نَقِيَّ الثَّوْبِ قَلِيلَ الْعَيْبِ أَصَابَ خَيْرَهَا وَ سَبَقَ شَرَّهَا  أَدَّى إِلَى اللَّهِ طَاعَتَهُ وَ اتَّقَاهُ بِحَقِّهِ .
3. رَحَلَ وَ تَرَكَهُمْ فِي طُرُقٍ مُتَشَعِّبَةٍ لَا يَهْتَدِي بِهَا الضَّالُّ وَ لَا يَسْتَيْقِنُ الْمُهْتَدِي‏.

متن فارسی

228-از یک سخن آن حضرت درباره ی  یکی از یاران خود

1. آفرین خدا بر فلانی، که به راستی کژی ها را راست کرد، و دردهای درونی را درمان نمود. سنت را بر پا داشت، و فتنه را پشت سر گذاشت.
2.  پاکدامن درگذشت، و کم عیب از این جهان رخت بر بست. به خیر آن دست یافت، و پیش از آلودگی به شرش درگذشت. طاعت الهی را به جا آورد، و چنان که شایسته بود از او پروا نمود.
3.  او از این سرا کوچ کرد و مردم را در راه هایی پراکنده واگذارد، که نه گمراه راه راست می یابد، و نه رهیافته به راه خود اطمینان می دارد.