(آنگاه كه خبر كشته شدن محمد بن ابى بكر را به او دادند فرمود) همانا اندوه ما بر شهادت او ، به اندازه شادى شاميان است، جز آن كه از آن يك دشمن ، و از ما يك دوست كم شد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( حسین استادولی)  >  نکوهش اوباش ( حکمت شماره 199 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

و قال علی علیه السلام: فِي صِفةِ الْغوْغاءِ 

هُمُ الّذِين إِذا اجْتمعُوا غلبُوا، و إِذا تفرّقُوا لمْ يُعْرفُوا. و قِيل بلْ قال(عليه السلام): هُمُ الّذِين إِذا اجْتمعُوا ضرُّوا، و إِذا تفرّقُوا نفعُوا. فقِيل: قدْ عرفْنا مضرّة اجْتِماعِهِمْ، فما منْفعةُ افْتِراقِهِمْ؟ فقال: يرْجِعُ أصْحابُ الْمِهنِ إِلى مِهْنتِهِمْ، فينْتفِعُ النّاسُ بِهِمْ،كرُجُوعِ الْبنّاءِ إِلى بِنائِهِ، و النّسّاجِ إِلى منْسجِهِ، و الْخبّازِ إِلى مخْبزِهِ.


متن فارسی

و درود خدا بر او ، فرمود:در وصف اوباش و فرومایگان فرمود:

آنان کسانی اند که چون گرد آیند غلبه یابند و چون پراکنده شوند شناخته نگردند و گویند که آن حضرت فرمود: آنان کسانی اند که چون گرد آیند زیان رسانند. عرض شد: زیانِ گرد آمدنشان را دانستیم اما سود پراکنده شدنشان چیست؟ فرمود: پیشه وران به سر پیشه ی خود بازمی گردند و مردم از آنان سود می برند مثلاً بنا سراغ ساختمان خود می رود و بافنده به کارگاه بافندگی و نانوا به نانواییش بازمی گردد.

قبلی بعدی