شايسته نيست به سخنى كه از دهان كسى خارج شد، گمان بد ببرى ، چرا كه براى آن برداشت نيكويى مى توان داشت.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( حسین استادولی)  >  فلسفه احکام ( حکمت شماره 252 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

252-قَالَ (علیه السلام):  (1)فَرَضَ اللَّهُ الْإِيمَانَ تَطْهِيراً مِنَ الشِّرْكِ وَ الصَّلَاةَ تَنْزِيهاً عَنِ الْكِبْرِ وَ الزَّكَاةَ تَسْبِيباً لِلرِّزْقِ وَ الصِّيَامَ ابْتِلَاءً لِإِخْلَاصِ الْخَلْقِ وَ الْحَجَّ [تَقْوِيَةً] تَقْرِبَةً لِلدِّينِ وَ الْجِهَادَ عِزّاً لِلْإِسْلَامِ وَ الْأَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ مَصْلَحَةً لِلْعَوَامِّ وَ النَّهْيَ عَنِ الْمُنْكَرِ رَدْعاً لِلسُّفَهَاءِ وَ صِلَةَ الرَّحِمِ مَنْمَاةً لِلْعَدَدِ .

(2)وَ الْقِصَاصَ حَقْناً لِلدِّمَاءِ وَ إِقَامَةَ الْحُدُودِ إِعْظَاماً لِلْمَحَارِمِ وَ تَرْكَ شُرْبِ الْخَمْرِ تَحْصِيناً لِلْعَقْلِ وَ مُجَانَبَةَ السَّرِقَةِ إِيجَاباً لِلْعِفَّةِ وَ تَرْكَ الزِّنَى [الزِّنَا] تَحْصِيناً لِلنَّسَبِ وَ تَرْكَ اللِّوَاطِ تَكْثِيراً لِلنَّسْلِ وَ الشَّهَادَاتِ اسْتِظْهَاراً عَلَى الْمُجَاحَدَاتِ وَ تَرْكَ الْكَذِبِ تَشْرِيفاً لِلصِّدْقِ وَ السَّلَامَ أَمَاناً مِنَ الْمَخَاوِفِ وَ الْأَمَامَةَ نِظَاماً لِلْأُمَّةِ وَ الطَّاعَةَ تَعْظِيماً لِلْإِمَامَةِ.


متن فارسی

و درود خدا بر او ، فرمود :(1)خداوند ایمان را واجب کرد برای پاکسازی از شرک، و نماز را برای پیراستن از کبر، و زکات را برای فراهم آوردن اسباب روزی بینوایان، و روزه را برای آزمایش اخلاص بندگان، و حج را برای نزدیکی و همبستگی مسلمانان (یا برای تقویت دین)، و جهاد را برای عزت اسلام، و امر به معروف را برای اصلاح تودههای ناآگاه، و نهی از منکر را برای بازداشتن نابخردان، و صلهٔ رحم را برای فراوان شدن خویشان،

(2)و قصاص را برای پیشگیری از خونریزی، و اجرای حدود را برای بزرگ جلوه دادن حرام های الهی، و ترک شرابخواری را برای حفاظت از عقل، و دوری کردن از دزدی را برای رعایت خویشتن داری، و ترک زنا را برای حفظ و سلامت نسب ها، و ترک لواط را برای فزونی نسل ها، و گواهی دادن ها را برای پشتیبانی از حقوق انکار شده، و ترک دروغ را برای شرافت بخشیدن به راستگویی، و سلام دادن را برای ایمنی بخشیدن از امور هراس انگیز، و امانت (یا امامت) را برای سازمان یافتن افراد امت، و اطاعت از امام را برای بزرگداشت مقام امامت.

قبلی بعدی