31 - پیش از شروع جنگ جمل |
41 - نهی از دغلبازی |
51 - بر سر شریعه ی فرات |
|
32 - توصیف ستمگری |
42 - پرهیز از پیروی هوای نفس |
52 - تشویق به زهد و پارسایی |
|
33 - هنگام جنگ جمل |
43 - آماده ی جنگ با شامیان |
53 - عید قربان و صفت قربانی |
|
34 - تحریک مردم به جنگ |
44 - به مصقلة بن هبیره شیبانی |
54 - وصف یاران خود |
|
35 - پس از جریان تحکیم |
45 - نکوهش دنیا |
55 - کندی در جنگ |
|
36 - تهدید خوارج نهروان |
46 - به سوی شام |
56 - توصیف خود ویاران رسول خدا |
|
37 - فضایل حضرت |
47 - درباره ی کوفه |
57 - توصیف معاویه |
|
38 - معنای شبهه |
48 - در نخیله |
58 - گفتگو با خوارج |
|
39 - جنگ با معاویه |
49 - صفات ربوی وعلم الهی |
59 - جنگ با خوارج |
|
40 - در باره ی خوارج |
50 - خرابی عالم از فتنه های عالم... |
60 - درباره خوارج آینده |
|
31 - وصیت به امام حسن مجتبی علیه... |
41 - به یکی از کارگزارانش |
51 - به مأموران گردآوری مالیات |
|
32 - نصیحت به معاویه |
42 - به عمربن ابی سلمه ی مخزومی |
52 - درباره ی اوقات نماز |
|
33 - به قثم بن عباس |
43 - به مصقلة بن هبیره ی شیبانی |
53 - به مالک اشتر نخعی |
|
34 - به محمدبن ابی بکر |
44 - به زیاد بن ابیه |
54 - به طلحه و زبیر |
|
35 - به عبدالله بن عباس |
45 - به عثمان بن خنیف انصاری |
55 - به معاویه |
|
36 - به عقیل بن ابی طالب |
46 - به مالک اشتر |
56 - شریح بن هانی |
|
37 - به معاویه |
47 - وصیت به حسنین علیهما السلام |
57 - به مردم کوفه |
|
38 - به مردم مصر |
48 - به معاویه |
58 - به مردم شهرها |
|
39 - به عمرو بن عاص |
49 - به معاویه درباره دنیا |
59 - به أسود بن قطبه |
|
40 - به یکی از کارگزاران |
50 - به فرماندهان |
60 - به استانداران |
|
31 - ارکان ایمان و کفر |
41 - نشانه عاقل و احمق |
51 - عیب پوشیده |
|
32 - فاعل خیر و شر |
42 - بیماری سبب فرو ریختن... |
52 - قدرت و بخشندگی |
|
33 - بخشنده باشیم |
43 - یادی از خباب بن ارت |
53 - ارزش بخشندگی |
|
34 - بهترین توانگری |
44 - یاد مرگ |
54 - عقل، جهل ،ادب و مشاوره |
|
35 - مردم مداری |
45 - علامت مؤمن و منافق |
55 - انواع صبر |
|
36 - نتیجه ی آرزوهای دراز |
46 - نکوهش عجب و غرور |
56 - توانگری و تهیدستی |
|
37 - رفتار با حاکمان |
47 - علو همت |
57 - قناعت ثروت بی پایان |
|
38 - توصیه های نیکو به فرزند |
48 - رابطه دور اندیشی و پیروزی |
58 - ریشه فساد |
|
39 - زمان انجام مستحبات |
49 - پرهیز ازخشم کریم و فرومایه |
59 - هشدار دهنده دوست واقعی |
|
40 - زبان عاقل و احمق |
50 - بدست آوردن قلوب |
60 - ضرورت كنترل زبان |
2 و في حديثه (علیه السلام):هَذَا الْخَطِيبُ الشَّحْشَحُ.
[ [قال] يريد الماهر بالخطبة الماضي فيها و كل ماض في كلام أو سير فهو شحشح و الشحشح في غير هذا الموضع البخيل الممسك]
و درود خدا بر او ، فرمود : این سخنور «شخشح» است. مؤلف: منظور از «شخشح» خطیب ماهر و سخنور است، و هر چالاک در سخن یا راه رفتن را گویند. و ش , در غیر این مورد به معنای بخیلی و خسیس است.
قبلی بعدی
قم - میدان جانبازان - خیابان شهید فاطمی روبروی کوچه 21 ؛ شماره تماس: 37745111-025
