متن عربی
100.و من خطبة له (علیه السلام):في رسول اللّه و أهل بيته
1. الْحَمْدُ لِلَّهِ النَّاشِرِ فِي الْخَلْقِ فَضْلَهُ وَ الْبَاسِطِ فِيهِمْ بِالْجُودِ يَدَهُ.
2. نَحْمَدُهُ فِي جَمِيعِ أُمُورِهِ وَ نَسْتَعِينُهُ عَلَى رِعَايَةِ حُقُوقِهِ وَ نَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ غَيْرُهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ .
3. أَرْسَلَهُ بِأَمْرِهِ صَادِعاً وَ بِذِكْرِهِ نَاطِقاً فَأَدَّى أَمِيناً وَ مَضَى رَشِيداً وَ خَلَّفَ فِينَا رَايَةَ الْحَقِّ مَنْ تَقَدَّمَهَا مَرَقَ وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا زَهَقَ وَ مَنْ لَزِمَهَا لَحِقَ دَلِيلُهَا مَكِيثُ الْكَلَامِ بَطِيءُ الْقِيَامِ سَرِيعٌ إِذَا قَامَ .
4. فَإِذَا أَنْتُمْ أَلَنْتُمْ لَهُ رِقَابَكُمْ وَ أَشَرْتُمْ إِلَيْهِ بِأَصَابِعِكُمْ جَاءَهُ الْمَوْتُ فَذَهَبَ بِهِ فَلَبِثْتُمْ بَعْدَهُ مَا شَاءَ اللَّهُ حَتَّى يُطْلِعَ اللَّهُ لَكُمْ مَنْ يَجْمَعُكُمْ وَ يَضُمُّ نَشْرَكُمْ .
5. فَلَا تَطْمَعُوا فِي غَيْرِ مُقْبِلٍ وَ لَا تَيْأَسُوا مِنْ مُدْبِرٍ فَإِنَّ الْمُدْبِرَ عَسَى أَنْ تَزِلَّ بِهِ إِحْدَى قَائِمَتَيْهِ وَ تَثْبُتَ الْأُخْرَى فَتَرْجِعَا حَتَّى تَثْبُتَا جَمِيعاً .
6. أَلَا إِنَّ مَثَلَ آلِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله و سلم)كَمَثَلِ نُجُومِ السَّمَاءِ إِذَا خَوَى نَجْمٌ طَلَعَ نَجْمٌ فَكَأَنَّكُمْ قَدْ تَكَامَلَتْ مِنَ اللَّهِ فِيكُمُ الصَّنَائِعُ وَ أَرَاكُمْ مَا كُنْتُمْ تَأْمُلُونَ.
متن فارسی
از یک خطبه ی آن حضرت درباره ی پیامبر و خاندانش (علیهم السلام)
- سپاس و ستایش خدایی را که سفره ی فضل و احسانش را در میان آفریدگان گسترده، و دست جود و بخشش خود را در میان آنان گشوده.
- او را در همه ی امورش می ستاییم، و از او بر رعایت حقوقش یاری می جوییم. و گواهی می دهیم که خدایی جز او نیست، و محمّد (صلى الله عليه و آله و سلم)بنده و فرستاده ی اوست.
- او را به عنوان آشکار کننده ی فرمانش، و گویای ذکرش کسیل داشت، و او هم به امانت ادای وظیفه نمود، و با سرفرازی درگذشت، و پرچم حق را در میان ما به جای نهاد، هر که بر آن پیشیگیرد از دین به در رود، و هر که از آن بازماند نابودگردد، و هر که همراه آن باشد بدان پیوندد. پرچمدار آن (وصی پیامبر) با درنگ و سنجیده سخن می گوید، و گند برمیخیزد، و چون به کاری برخاست سریع اقدام می ورزد.
- پس همین که سر تسلیم در برابر او فرود آرید، و او را (به تعظیم) انگشت نماسازید، مرگش در رسد و او را با خود ببرد. آنگاه پس از او به اندازهای که خدا خواهد (بدون رهبر) درنگ می کنید تا خداوند کسی را که شما را گرد آورد و پراکندگی شما را سامان بخشد از راه برساند.
- بنابر این در کسی که (به علت فراهم نبودن زمینه) هنوز روی نیآورده طمع نورزید، و از آمدن آن که فعلاً دست به کار نشده نومید نگردید، زیرا آن که دست به کار نشده ممکن است (در اثر نامساعد بودن شرایط) یک پایش بلغزد ولی پای دیگرش استوار ماند، و سرانجام هر دو گامش بازگردد و بر جای خود استوار ماند.
- هش دارید، که مثل آل محمد(صلى الله عليه و آله و سلم)مثل ستارگان آسمان است، که هرگاه ستاره ای غروب کند ستارهای دیگر طلوع نماید. گویی (با وجود آن امامان) احسان های خداوند در حق شما کامل شده و آن چه را ارزو دارید به شما ارائه داده است.
