چون سختى ها به نهايت رسد، گشايش پديد آيد، و آن هنگام كه حلقه هاى بلا تنگ گردد آسايش فرا رسد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( حسین استادولی)  >  جامه ی کهنه و وصله دار ( حکمت شماره 103 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

103.و رُئِي عليْهِ إِزارٌ خلقٌ مرْقُوعٌ فقِيل لهُ فِي ذلِك، فقال :

يخْشعُ لهُ الْقلْبُ و تذِلُّ بِهِ النّفْسُ و يقْتدِي بِهِ الْمُؤْمِنُون إِنّ الدُّنْيا و الْآخِرة عدُوّانِ مُتفاوِتانِ و سبِيلانِ مُخْتلِفانِ فمنْ أحبّ الدُّنْيا و تولّاها أبْغض الْآخِرة و عاداها و هُما بِمنْزِلةِ الْمشْرِقِ و الْمغْرِبِ و ماشٍ بيْنهُما كُلّما قرُب مِنْ واحِدٍ بعُد مِن الْآخرِ و هُما بعْدُ ضرّتانِ.


متن فارسی

جامه ای کهنه و وصله دار بر اندام حضرتش دیده شد، در این باره با او سخن گفتند، فرمود:با این جامه دل خاشع می شود و نفس خوار و رام می گردد و مؤمنان به آن اقتدا می کنند. دنیا و آخرت دو دشمن ناهمگون و دو راه گوناگونند. پس هر که دنیا را دوست و محبوب بداند، آخرت را دشمن و مبغوض شمارد. دنیا و آخرت به منزله ی مشرق و مغرب اند و کسی که میان آن دو سیر می کند هر چه به یکی نزدیک شود از دیگری دور می گردد و نیز دنیا و آخرت هووی یکدیگرند. 

قبلی بعدی