متن عربی

49. و من كتاب له (علیه السلام)  إلى معاوية أيضا

1. أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ الدُّنْيَا مَشْغَلَةٌ عَنْ غَيْرِهَا وَ لَمْ يُصِبْ صَاحِبُهَا مِنْهَا شَيْئاً إِلَّا فَتَحَتْ لَهُ حِرْصاً عَلَيْهَا وَ لَهَجاً بِهَا وَ لَنْ يَسْتَغْنِيَ صَاحِبُهَا بِمَا نَالَ فِيهَا عَمَّا لَمْ يَبْلُغْهُ مِنْهَا وَ مِنْ وَرَاءِ ذَلِكَ فِرَاقُ مَا جَمَعَ وَ نَقْضُ مَا أَبْرَمَ .
2. وَ لَوِ اعْتَبَرْتَ بِمَا مَضَى حَفِظْتَ مَا بَقِيَ وَ السَّلَامُ‏.

متن فارسی

49-از یک نامه ی  آن حضرت باز هم به معاویه

1. اما بعد، دنیا باعث سرگرم شدن و غفلت آدمی از غیر آن است، و دنیا پرست به چیزی از آن دست باید مگر آنکه در حرص و شینگی به آن به رویش گشوده گردد. دنیا پر سٹ هرگز با داشتن آنچه از دنیا به دست آورده از آنچه بدان نرسیده بی نیاز نمی گردد. و در پس همه ی  اینها جداشدن است از آنچه گردآورده، و بازشدن آنچه محکم تابیده!
2.  و اگر از گذشته پند می گرفتی آینده را نگاه می داشتی، والسلام.