متن عربی
36 .و من كتاب له (علیه السلام) إلى أخيه عقيل بن أبي طالب في ذكر جيش أنفذه إلى بعض الأعداء و هو جواب كتاب كتبه إليه عقيل
متن فارسی
36-از یک نامه ی آن حضرت به برادرش عقیل بن ابی طالب درباره ی لشکری که به جنگ یکی از دشمنان فرستاده بود[1]. و این نامه در پاسخ نامه ی عقیل است .
(1)سپاهی گران از مسلمانان به سوی او روانه کردم. چون آن را شنید دامن برچید و گریخت، و پشیمان از کرده ی خویش بازگردید. لشکر من در یکی از راه ها به او رسیدند هنگامی که آفتاب نزدیک به غروب بود، لختی با هم جنگیدند، ساعتی نگذشت که او پس از آنکه گلویش خشک شده و سخت به تنگنا افتاده بود و از او رمقی بیش باقی نمانده بود به هر زحمتی بود از معرکه گریخت و جان به سلامت برد.
(2)قریش را به حال خود بگذار تا در گمراهی بتازد و در تفرقه و ستیزندگی جولان دهد و در وادی حیرت به سرکشی خود ادامه دهد، زیرا آنان برای نبرد با من همرأی شدند همانگونه که پیش از این در نبرد با رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) ی همرأی شده بودند. کیفر دهندگان از جانب من قریش را کیفر دهند که آنان پیوند خویشاوندی مرا بریدند، و حکومت فرزند مادرم [2] را از من ربودند!
(3) اما اینکه نظرم را درباره ی جنگ پرسیده بودی، نظر من جنگ با پیمان شکنان است تا زمانی که خدا را دیدار کنم، نه کثرت اطرافیانم بر عزت من می آفزاید، و نه پراکندگیشان از دور و برم مرا به وحشت می آندازد. و مپندار که فرزند پدرت - هرچند مردم رهایش کنند - در برابر دشمن کرنش و زبونی کند و از ناتوانی زیر بار ستم رود و مهار خود را عمر دست کسی سپارد و به کسی که می خواهد سواری بگیرد سواری دهد، بلکه او چنان است که شاعر بنی سلیم گفته: « اگر از من بپرسی که چگونه ای؟ بدان که در برابر سختی روز کار شکیبا و پایدارم.»
بر من دشوار است که مرا اندوه گين ببیننده دشمن سرزنش کند و دو سمت غمگین شود.)
[1] وی بسر بن ارطاة است که بر یمن تاخته بود و بسیاری از مردم آنجا را کشته و اموال آنان را غارت کرده بود.
[2] منظور آن حضرت، رسول خدا(صلى الله عليه و آله و سلم)است، زیرا پیامبر در خانه ی ابوطالب و تحت تربیت فاطمه ی بنت اسد مادر امیرمؤمنان (علیهم السلام) بزرگ شد.
