اگر بندة خدا اجل و پايان كارش را مى ديد، با آرزو و فريب آن دشمنى مى ورزيد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( حسین استادولی)  >  باب شکر و استغفار ( حکمت شماره 435 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

435-قَالَ (علیه السلام): مَا كَانَ اللَّهُ [عَزَّ وَ جَلَ‏] لِيَفْتَحَ عَلَى عَبْدٍ بَابَ الشُّكْرِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الزِّيَادَةِ وَ لَا لِيَفْتَحَ عَلَى عَبْدٍ بَابَ الدُّعَاءِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الْإِجَابَةِ وَ لَا لِيَفْتَحَ [عَلَيْهِ‏] لِعَبْدٍ بَابَ التَّوْبَةِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الْمَغْفِرَةِ.


متن فارسی

و درود خدا بر او ، فرمود : خداوند بر آن نیست که در شکر را به روی بنده ای بگشاید و در افزونی نعمت را به رویش ببندد، و در دعا را به روی بنده ای بگشاید و در اجابت را به رویش ببندد، و در توبه را به روی بنده ای بگشاید و در آمرزش را به رویش ببندد.

قبلی بعدی