اى مردم، بايد خدا شما را به هنگام نعمت همانند هنگامه كيفر ، ترسان بنگرد ، زيرا كسى كه رفاه و گشايش را زمينة گرفتار شدن خويش نداند ، پس خود را از حوادث ترسناك ايمن مى پندارد و آن كس كه تنگدستى را آزمايش الهى نداند پاداشى را كه اميدى به آن بود از دست خواهد
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( حسین استادولی)  >  پیمان نامه ربیعه و یمن ( نامه شماره 74 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

74 .و من حلف له    (علیه السلام)  كتبه بين ربيعة و اليمن و نقل من خط هشام بن الكلبي‏

  1. هَذَا مَا اجْتَمَعَ عَلَيْهِ أَهْلُ الْيَمَنِ حَاضِرُهَا وَ بَادِيهَا وَ رَبِيعَةُ حَاضِرُهَا وَ بَادِيهَا أَنَّهُمْ عَلَى كِتَابِ اللَّهِ يَدْعُونَ إِلَيْهِ وَ يَأْمُرُونَ بِهِ وَ يُجِيبُونَ مَنْ دَعَا إِلَيْهِ وَ أَمَرَ بِهِ لَا يَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَناً [قَلِيلًا] وَ لَا يَرْضَوْنَ‏ بِهِ بَدَلًا وَ أَنَّهُمْ يَدٌ وَاحِدَةٌ عَلَى مَنْ خَالَفَ ذَلِكَ وَ تَرَكَهُ  [وَ أَنَّهُمْ‏] أَنْصَارٌ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ.
  2. دَعْوَتُهُمْ وَاحِدَةٌ لَا يَنْقُضُونَ عَهْدَهُمْ لِمَعْتَبَةِ عَاتِبٍ وَ لَا لِغَضَبِ غَاضِبٍ وَ لَا لِاسْتِذْلَالِ قَوْمٍ قَوْماً وَ لَا لِمَسَبَّةِ قَوْمٍ قَوْماً عَلَى ذَلِكَ شَاهِدُهُمْ وَ غَائِبُهُمْ وَ سَفِيهُهُمْ وَ عَالِمُهُمْ وَ حَلِيمُهُمْ وَ جَاهِلُهُمْ.
  3. ثُمَّ إِنَّ عَلَيْهِمْ بِذَلِكَ عَهْدَ اللَّهِ وَ مِيثَاقَهُ إِنَّ عَهْدَ اللَّهِ كَانَ مَسْئُولًا وَ كَتَبَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ‏.

متن فارسی

74-از یک پیمان نامه ی  آن حضرت که میان قوم ربیعه و اهل یمن نوشته و از روی خط هشام بن الکلبی نقل شده است.

  1. این پیمانی است که اهل یمن و قوم ربیعه از شهرنشین و بیابانگرد بر آن توافق کرده اند که از کتاب خدا پیروی کرده، به سوی آن فراخوانند و به حکم آن فرمان دهند، و هرکس را که به کتاب خدا فراخواند و به حکم آن فرمان دهد اجابت کنند. آن را به هیچ قیمتی نفروشند و هیچ جایگزینی برای آن نپسندند،

و همه یکدست بر ضد کسی باشد که برخلاف این پیمان عمل کند و یا آن را ترک نماید و نیز یار و یاور هم باشند .

  1. و سخشان یکی باشد، و پیمان خود را به خاطر سر زنش با خشم کسی و یا خوار ساخت گروهی گروه دیگر را و دشنام دادن گروهی به گروه دیگر نشکنند. حاضر و غایب و سفیه و دانا و خردمند و نادانشان بر این پیمان گواهند.
  2. و عهد و پیمان خداوند نیز با این پیمان بر گردن آنهاست و همانا از عهد خداوند سؤال خواهد شد».[1]

کاتب علی بن ابی طالب

 


[1] اقتباس از سوره احزاب، آیه ۱۵

قبلی بعدی