بْخل ننگ و ترس نقصان است . و تهيدستى مرد زيرك را در برهان كُند مى سازد و انسان تهيدست در شهر خويش نيز بيگانه است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( حسین استادولی)  >  نماز استسقا ( حکمت شماره 472 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

472-قَالَ (علیه السلام):  فِي دُعَاءٍ اسْتَسْقَى بِهِ- اللَّهُمَّ اسْقِنَا ذُلُلَ [السَّحَائِبِ‏] السَّحَابِ دُونَ صِعَابِهَا.

[قال الرضي [رحمه الله تعالى‏] و هذا من الكلام العجيب الفصاحة و ذلك أنه (علیه السلام)شبه [السحب‏] السحاب ذوات الرعود و البوارق و الرياح و الصواعق بالإبل الصعاب التي تقمص برحالها و [تتوقص‏] تقص بركبانها و شبه السحاب [الخالية] خالية من تلك [الزوابع‏] الروائع بالإبل الذلل التي تحتلب طيعة و تقتعد مسمحة]


متن فارسی

و در دعایی که در آن طلب باران کرد، عرضه داشت: خداوندا، ما را از ابرهای رام و راهوار باران ده، نه از ابرهای سرکش سیل بار.

مؤلف: این از سخنانی است که فصاحتش شگفت انگیز است. زیرا آن حضرت ابرهای پررعد و برقی همراه با بادهای تند و صاعقه ها را به شترهای سرکشی که برمی جهند و بارهای خود را می افکنند و سواران خود را بر زمین می زنند؛ و ابرهای خالی از این امور وحشت انگیز را به شترهای رام که به آسانی می توان شیر آنها را دوشید و به راحتی بر آنها سوار شد تشبیه فرموده است. 

قبلی بعدی