متن عربی

232.و من كلام ((له (علیه السلام):كلم به عبد الله بن زمعة و هو من شيعته، و ذلك أنه قدم عليه في خلافته يطلب منه مالا

فقال (علیه السلام):إِنَّ هَذَا الْمَالَ لَيْسَ لِي وَ لَا لَكَ وَ إِنَّمَا هُوَ فَيْ‏ءٌ لِلْمُسْلِمِينَ وَ جَلْبُ أَسْيَافِهِمْ فَإِنْ شَرِكْتَهُمْ فِي حَرْبِهِمْ كَانَ لَكَ مِثْلُ حَظِّهِمْ وَ إِلَّا فَجَنَاةُ أَيْدِيهِمْ لَا تَكُونُ لِغَيْرِ أَفْوَاهِهِمْ‏.

متن فارسی

232-از یک سخن آن حضرت به عبدالله بن زمعه که از شیعیان آن حضرت بود، ودر زمان خلافت نزد او آمد و پولی درخواست کرد.

این پول نه از آن من و نه از آن توست، بلکه غنیمت مسلمانان و ره آورد شمشیرهای آنان است. اگر در جنگ ها با آنان شرکت کردهای مانند آنها بهره خواهی داشت، وگرنه  دسترنج ایشان برای دهانی غیر دهان خودشان نخواهد بود.