متن عربی

213.و من كلام له  (علیه السلام):قاله عند تلاوته‏

يُسَبِّحُ لَهُ فِيها بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ رِجالٌ لا تُلْهِيهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ‏

(1)إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى جَعَلَ الذِّكْرَ جِلاءً لِلْقُلُوبِ تَسْمَعُ بِهِ بَعْدَ الْوَقْرَةِ

(2)وَ تُبْصِرُ بِهِ بَعْدَ الْعَشْوَةِ وَ تَنْقَادُ بِهِ بَعْدَ الْمُعَانَدَةِ

(3)وَ مَا بَرِحَ لِلَّهِ عَزَّتْ آلَاؤُهُ فِي الْبُرْهَةِ بَعْدَ الْبُرْهَةِ وَ فِي أَزْمَانِ الْفَتَرَاتِ عِبَادٌ

(4)نَاجَاهُمْ فِي فِكْرِهِمْ وَ كَلَّمَهُمْ فِي ذَاتِ عُقُولِهِمْ

(5)فَاسْتَصْبَحُوا بِنُورِ يَقَظَةٍ فِي [الْأَسْمَاعِ وَ الْأَبْصَارِ] الْأَبْصَارِ وَ الْأَسْمَاعِ وَ الْأَفْئِدَةِ

(6)يُذَكِّرُونَ بِأَيَّامِ اللَّهِ وَ يُخَوِّفُونَ مَقَامَهُ

(7)بِمَنْزِلَةِ الْأَدِلَّةِ فِي الْفَلَوَاتِ

(8)مَنْ أَخَذَ الْقَصْدَ حَمِدُوا إِلَيْهِ طَرِيقَهُ وَ بَشَّرُوهُ بِالنَّجَاةِ

(9)وَ مَنْ أَخَذَ يَمِيناً وَ شِمَالًا ذَمُّوا إِلَيْهِ الطَّرِيقَ وَ حَذَّرُوهُ مِنَ الْهَلَكَةِ

(10)وَ كَانُوا كَذَلِكَ مَصَابِيحَ تِلْكَ الظُّلُمَاتِ وَ أَدِلَّةَ تِلْكَ الشُّبُهَاتِ

(11)وَ إِنَّ لِلذِّكْرِ لَأَهْلًا أَخَذُوهُ مِنَ الدُّنْيَا بَدَلًا

(12)فَلَمْ تَشْغَلْهُمْ تِجَارَةٌ وَ لَا بَيْعٌ عَنْهُ

(13)يَقْطَعُونَ بِهِ أَيَّامَ الْحَيَاةِ

(14)وَ يَهْتِفُونَ بِالزَّوَاجِرِ عَنْ مَحَارِمِ اللَّهِ فِي أَسْمَاعِ الْغَافِلِينَ

(15)وَ يَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ وَ يَأْتَمِرُونَ بِهِ

(16)وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ يَتَنَاهَوْنَ عَنْهُ

(17)[فَكَأَنَّهُمْ‏] فَكَأَنَّمَا قَطَعُوا الدُّنْيَا إِلَى الْآخِرَةِ وَ هُمْ فِيهَا فَشَاهَدُوا مَا وَرَاءَ ذَلِكَ

(18)فَكَأَنَّمَا  اطَّلَعُوا غُيُوبَ أَهْلِ الْبَرْزَخِ‏ فِي طُولِ الْإِقَامَةِ فِيهِ

(19)وَ حَقَّقَتِ الْقِيَامَةُ عَلَيْهِمْ عِدَاتِهَا

(20)فَكَشَفُوا غِطَاءَ ذَلِكَ لِأَهْلِ الدُّنْيَا

(21)حَتَّى كَأَنَّهُمْ يَرَوْنَ مَا لَا يَرَى النَّاسُ وَ يَسْمَعُونَ مَا لَا يَسْمَعُونَ

(22) فَلَوْ مَثَّلْتَهُمْ لِعَقْلِكَ فِي مَقَاوِمِهِمُ الْمَحْمُودَةِ وَ مَجَالِسِهِمُ الْمَشْهُودَةِ

(23)وَ قَدْ نَشَرُوا دَوَاوِينَ أَعْمَالِهِمْ وَ فَرَغُوا لِمُحَاسَبَةِ أَنْفُسِهِمْ

(24)عَلَى كُلِّ صَغِيرَةٍ وَ كَبِيرَةٍ أُمِرُوا بِهَا فَقَصَّرُوا عَنْهَا أَوْ نُهُوا عَنْهَا فَفَرَّطُوا فيهَا

(25)وَ حَمَّلُوا ثِقَلَ أَوْزَارِهمْ ظُهُورَهُمْ فَضَعُفُوا عَنِ الِاسْتِقْلَالِ بِهَا

(26)فَنَشَجُوا نَشِيجاً وَ تَجَاوَبُوا نَحِيباً

(27)يَعِجُّونَ إِلَى رَبِّهِمْ مِنْ مَقَامِ نَدَمٍ وَ اعْتِرَافٍ

(28)لَرَأَيْتَ أَعْلَامَ هُدًى وَ مَصَابِيحَ دُجًى

(29)قَدْ حَفَّتْ بِهِمُ الْمَلَائِكَةُ وَ تَنَزَّلَتْ عَلَيْهِمُ السَّكِينَةُ

(30)وَ فُتِحَتْ لَهُمْ أَبْوَابُ السَّمَاءِ وَ أُعِدَّتْ لَهُمْ مَقَاعِدُ الْكَرَامَاتِ

(31)فِي مَقْعَدٍ اطَّلَعَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ فِيهِ فَرَضِيَ سَعْيَهُمْ وَ حَمِدَ مَقَامَهُمْ

(32)يَتَنَسَّمُونَ بِدُعَائِهِ رَوْحَ التَّجَاوُزِ

(33)رَهَائِنُ فَاقَةٍ إِلَى فَضْلِهِ وَ أُسَارَى ذِلَّةٍ لِعَظَمَتِهِ

(34)جَرَحَ طُولُ الْأَسَى قُلُوبَهُمْ وَ طُولُ الْبُكَاءِ عُيُونَهُمْ

(35)لِكُلِّ بَابِ رَغْبَةٍ إِلَى اللَّهِ مِنْهُمْ يَدٌ قَارِعَةٌ

(36)يَسْأَلُونَ مَنْ لَا تَضِيقُ لَدَيْهِ الْمَنَادِحُ وَ لَا يَخِيبُ عَلَيْهِ الرَّاغِبُونَ

 (37)فَحَاسِبْ نَفْسَكَ لِنَفْسِكَ فَإِنَّ غَيْرَهَا مِنَ الْأَنْفُسِ لَهَا حَسِيبٌ غَيْرُكَ‏.

متن فارسی

از سخنان آن حضرت است که موقع خواندن آیه:رجالٌ لاتلهیهم تجارة ولابیع عن ذکر الله-سوره نور آیه 37- فرمود.

(1)خدای پاک و متعال ذکر و یاد خورد را وسیله صیقلی دلها قرار داده که به سویله آن سخنان حق را می­شنود پس از سنگینی و کری.

(2)وبا ان حق را می­بیند پس از کم سوئی، و مطیع و رام می­شود پس از عناد و مخالفت.

(3)خدا را-که نعمتهای او ارجمند است- در هر پاره زمانی پس از پاره زمان دیگر، و در زمانهای فترت(زمانهایی که سرایع پیامبران سست و ضعیف شده) بندگانی بوده است.

(4)که خدا در افکار و اندیشه آنها مناجات و رازگویی کرده و با عقلهای آنان سخن گفته است.

(5)با نور بیداری چشمها و گوشها و قلبهای آنها روشن شده است.

(6)روزهای خدا را به یاد می­آورند، و از مقام خدا می­ترسانند.

(7)مانند راهنمایان بیابانها هستند.

(8)و هرکس راست وچپ را بگیرد راه او را مذمت کرده و او را از هلاکت برحذر میدارند.

(9)-آنها در روی زمین با ضلالت و گمراهی رفتند و شما هم در پی ایشان با نادانی می روند.

(10)و همچنان چراغهای آن تاریکیها و رهنمایان آن شبهه ها بودند.

(11)برای ذکر و یاد خدا اهلی هست که آنرا از دنیا عوض و بدل گرفته اند.

(12)پس بازرگانی و خریدو فروش ایشان را از آن مشغول نمی­سازد.

(13)روزهای زندگی را با آن بسر می­برند.

(14)با سخنانی که از حرمهای خدا نهی می­­کند در گوشهای اشخاص غافل داد میزنند.

(15)و به عدالت امر می­کنند، وبه آن عمل می­کنند.

(16)از قبایح و منکرات نهی می­کنند واز آن دست برمی­دارند.

(17)پس گویا که آنها مسافت دنیا را به سوی آخرت قطع نموده­اند در حالی آنها در دنیا می­باشند پس شت سر دنیا را مشاهده کرده اند.

(18)پس گویا که بر اوشاع پنهانی عالم برزخ در طول اقامت در آن آگاه شده ­اند.

(19)و گویا قیامت وعده­های خود را درباره آنها محقق و عملی نموده است.

(20)پس پرده آن اوضاع را برای اهل دنیا برداشته­اند.

(21)حتّی اینکه گویا آنها می­بینند، آنچه را که مردم نمی­بینند، و می­شنوند آنچه را که مردم نمی­شنوند.

(22)پس اگر آنها را با عقل خود تصور و مجسم کنی در جایگاههای موردپسند، و مجلسهای دیدنی.

(23)درحالیکه دفتر اعمال خود را گشوده و برای محاسبه خود آماده شده اند.

(24)بر هر گناه کوچک و بزرگی که به آن امر شده بودند از آن قصور کرده اند، و یا از آن نهی شده بودند پس در آن سستی و بی­ مبالاتی کرده­اند.

(25)و سنگینی بارگناهان خود را برپشتشان بار نمود­اند پس از برداشتن آن ناتوان شده­اند.

(26)پس بطور دردناک گریه کردند و با ناله یکدیگر را جواب دادند.

(27)به سوی پروردگار خود از راه پشیمانی و اقرار ناله می­کنند.

(28)اگر اینها را با این حالات مجسّم کنی- آنها را نشانه­ های هدایت و چراغهای تاریکی را خواهی دید.

(29)که فرشته­ها به آنها احاطه کرده و آرامش و آسودگی به آنها نازل شده است.

(30)و درهای آسمان برای آنها گشوده شده و نشیمنگاه های کرامت برای ایشان مهیا شده است.

(31)در جایگاهی که خدا بر آنها مطلع شگته و نظر نموده پس از سعی و تلاش آنها راضی شد و مقام و موقعیت ایشانرا پسندید.

(32)با دعا خواندن خدا نسیم گذشت و عفو را استشمام می­کنند.

(33)ایشان گروگان نیازمندی فضل و احسان او، واسران ذلیل و متواضع او می­باشند.

(34)غصّه­ های طولانی قلبها و گریه بسیار چشمهای ایشانرا مجروح نموده است.

(35)بر هر دری از درهای رغبت و علاقه به سوی خدا دستی کوبنده دارند.

(36)از کسی سؤال می­کنند که احسان نمودن به او سختی و تنگنا نمی­آورد، ورغبت کنندگان به او نومید نمی­شوند.

(37)پس تو خودت به حساب خودت برس، چون دیگران حساب رس دیگر دارند.