متن عربی
19. و من كتاب له (علیه السلام) إلى بعض عماله
(1)أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ دَهَاقِينَ أَهْلِ بَلَدِكَ شَكَوْا مِنْكَ غِلْظَةً وَ قَسْوَةً وَ احْتِقَاراً وَ جَفْوَةً
(2)وَ نَظَرْتُ فَلَمْ أَرَهُمْ أَهْلًا لِأَنْ يُدْنَوْا لِشِرْكِهِمْ
(3)وَ لَا أَنْ يُقْصَوْا وَ يُجْفَوْا لِعَهْدِهِمْ
(4)فَالْبَسْ لَهُمْ جِلْبَاباً مِنَ اللِّينِ تَشُوبُهُ بِطَرَفٍ مِنَ الشِّدَّةِ
(5)وَ دَاوِلْ لَهُمْ بَيْنَ الْقَسْوَةِ وَ الرَّأْفَةِ
(6)وَ امْزُجْ لَهُمْ بَيْنَ التَّقْرِيبِ وَ الْإِدْنَاءِ وَ الْإِبْعَادِ وَ الْإِقْصَاءِ إِنْ شَاءَ اللَّهُ.
متن فارسی
از نامه های آن حضرت است به بعض فرماندارانش.
(1)پس از حمد و ثنا و درود بر پیغمبر، دهقانان(بزرگان و کدخدایان) شهر تو از تندی و سخت دلی و تحقیر و بی عدالتی تو شکایت کرده اند.
(2)و فکر کردم آنها را اهل تقرّب دادن و نزدیک نمودن ندیدم چون مشرک هستند.
(3)و مستحق دور نمودن و جفا کردن هم ندیدم چون با ما پیمان دارند.
(4)پس برای ایشان لباسی از نرمی بپوش که آنرا با مقداری از درشتیی مخلوط کرده باشی.
(5)و میان ایشان سخت دلی و مهربانی را بگردان.
(6)و درباره آنها نزدیک نمودن و نوازش و دور نمودن را بهم قاطی ساز، إن شاء الله.
قبلی بعدی