متن عربی
28 .و من كتاب له (علیه السلام) إلى معاوية جوابا
[قال الشريف: و هو من محاسن الكتب]
(1)أَمَّا بَعْدُ فَقَدْ أَتَانِي كِتَابُكَ تَذْكُرُ فِيهِ اصْطِفَاءَ اللَّهِ مُحَمَّداً (صلی الله علیه و آله و سلم)لِدِينِهِ
(2)وَ تَأْيِيدَهُ إِيَّاهُ لِمَنْ أَيَّدَهُ مِنْ أَصْحَابِهِ
(3)فَلَقَدْ خَبَّأَ لَنَا الدَّهْرُ مِنْكَ عَجَباً
(4)إِذْ طَفِقْتَ تُخْبِرُنَا بِبَلَاءِ اللَّهِ تَعَالَى عِنْدَنَا وَ نِعْمَتِهِ عَلَيْنَا فِي نَبِيِّنَا
(5)فَكُنْتَ فِي ذَلِكَ كَنَاقِلِ التَّمْرِ إِلَى هَجَرَ أَوْ دَاعِي مُسَدِّدِهِ إِلَى النِّضَالِ
(6)وَ زَعَمْتَ أَنَّ أَفْضَلَ النَّاسِ فِي الْإِسْلَامِ فُلَانٌ وَ فُلَانٌ
(7) فَذَكَرْتَ أَمْراً إِنْ تَمَّ اعْتَزَلَكَ كُلُّهُ وَ إِنْ نَقَصَ لَمْ يَلْحَقْكَ ثَلْمُهُ
(8)وَ مَا أَنْتَ وَ الْفَاضِلَ وَ الْمَفْضُولَ وَ السَّائِسَ وَ الْمَسُوسَ
(9)وَ مَا لِلطُّلَقَاءِ وَ أَبْنَاءِ الطُّلَقَاءِ وَ التَّمْيِيزَ بَيْنَ الْمُهَاجِرِينَ الْأَوَّلِينَ وَ تَرْتِيبَ دَرَجَاتِهِمْ وَ تَعْرِيفَ طَبَقَاتِهِمْ
(10)هَيْهَاتَ لَقَدْ حَنَّ قِدْحٌ لَيْسَ مِنْهَا
(11)وَ طَفِقَ يَحْكُمُ فِيهَا مَنْ عَلَيْهِ الْحُكْمُ لَهَا
(12)أَ لَا تَرْبَعُ أَيُّهَا الْإِنْسَانُ عَلَى ظَلْعِكَ
(13)وَ تَعْرِفُ قُصُورَ ذَرْعِكَ وَ تَتَأَخَّرُ حَيْثُ أَخَّرَكَ الْقَدَرُ
(14)فَمَا عَلَيْكَ غَلَبَةُ الْمَغْلُوبِ وَ لَا ظَفَرُ الظَّافِرِ-
(15)[فَإِنَّكَ] وَ إِنَّكَ لَذَهَّابٌ فِي التِّيهِ رَوَّاغٌ عَنِ الْقَصْدِ
(16)أَ لَا تَرَى غَيْرَ مُخْبِرٍ لَكَ وَ لَكِنْ بِنِعْمَةِ اللَّهِ أُحَدِّثُ أَنَّ قَوْماً اسْتُشْهِدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ تَعَالَى مِنَ الْمُهَاجِرِينَ وَ الْأَنْصَارِ وَ لِكُلٍّ فَضْلٌ
(17)حَتَّى إِذَا اسْتُشْهِدَ شَهِيدُنَا قِيلَ سَيِّدُ الشُّهَدَاءِ
(18)وَ خَصَّهُ رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم)بِسَبْعِينَ تَكْبِيرَةً عِنْدَ صَلَاتِهِ عَلَيْهِ-
(19)أَ وَ لَا تَرَى أَنَّ قَوْماً قُطِّعَتْ أَيْدِيهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ لِكُلٍّ فَضْلٌ
(20) حَتَّى إِذَا فُعِلَ بِوَاحِدِنَا مَا فُعِلَ بِوَاحِدِهِمْ قِيلَ الطَّيَّارُ فِي الْجَنَّةِ وَ ذُو الْجَنَاحَيْنِ
(21)وَ لَوْ لَا مَا نَهَى اللَّهُ عَنْهُ مِنْ تَزْكِيَةِ الْمَرْءِ نَفْسَهُ لَذَكَرَ ذَاكِرٌ فَضَائِلَ جَمَّةً
(22)تَعْرِفُهَا قُلُوبُ الْمُؤْمِنِينَ وَ لَا تَمُجُّهَا آذَانُ السَّامِعِينَ
(23)فَدَعْ عَنْكَ مَنْ مَالَتْ بِهِ الرَّمِيَّةُ
(24)فَإِنَّا صَنَائِعُ رَبِّنَا وَ النَّاسُ بَعْدُ صَنَائِعُ لَنَا
(25) لَمْ يَمْنَعْنَا قَدِيمُ عِزِّنَا وَ لَا عَادِيُّ طَوْلِنَا عَلَى قَوْمِكَ أَنْ خَلَطْنَاكُمْ بِأَنْفُسِنَا
(26)فَنَكَحْنَا وَ أَنْكَحْنَا فِعْلَ الْأَكْفَاءِ وَ لَسْتُمْ هُنَاكَ
(27)وَ أَنَّى يَكُونُ ذَلِكَ [كَذَلِكَ] وَ مِنَّا النَّبِيُّ وَ مِنْكُمُ الْمُكَذِّبُ
(28)وَ مِنَّا أَسَدُ اللَّهِ وَ مِنْكُمْ أَسَدُ الْأَحْلَافِ
(29)وَ مِنَّا سَيِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ وَ مِنْكُمْ صِبْيَةُ النَّارِ
(30)وَ مِنَّا خَيْرُ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ وَ مِنْكُمْ حَمَّالَةُ الْحَطَبِ فِي كَثِيرٍ مِمَّا لَنَا وَ عَلَيْكُمْ
(31)فَإِسْلَامُنَا [مَا] قَدْ سُمِعَ وَ جَاهِلِيَّتُنَا لَا تُدْفَعُ
(32)وَ كِتَابُ اللَّهِ يَجْمَعُ لَنَا مَا شَذَّ عَنَّا وَ هُوَ قَوْلُهُ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى
(33)وَ أُولُوا الْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلى بِبَعْضٍ فِي كِتابِ اللَّهِ
(34)وَ قَوْلُهُ تَعَالَى إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْراهِيمَ لَلَّذِينَ اتَّبَعُوهُ وَ هذَا النَّبِيُّ وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ اللَّهُ وَلِيُّ الْمُؤْمِنِينَ
(35)فَنَحْنُ مَرَّةً أَوْلَى بِالْقَرَابَةِ وَ تَارَةً أَوْلَى بِالطَّاعَةِ
(36)وَ لَمَّا احْتَجَّ الْمُهَاجِرُونَ عَلَى الْأَنْصَارِ يَوْمَ السَّقِيفَةِ بِرسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم)فَلَجُوا عَلَيْهِمْ
(37)فَإِنْ يَكُنِ الْفَلَجُ بِهِ فَالْحَقُّ لَنَا دُونَكُمْ
(38)وَ إِنْ يَكُنْ بِغَيْرِهِ فَالْأَنْصَارُ عَلَى دَعْوَاهُمْ
(39)وَ زَعَمْتَ أَنِّي لِكُلِّ الْخُلَفَاءِ حَسَدْتُ وَ عَلَى كُلِّهِمْ بَغَيْتُ
(40) فَإِنْ يَكُنْ ذَلِكَ كَذَلِكَ فَلَيْسَتِ الْجِنَايَةُ عَلَيْكَ فَيَكُونَ الْعُذْرُ إِلَيْكَ-
(41)وَ تِلْكَ شَكَاةٌ ظَاهِرٌ عَنْكَ عَارُهَا
(42)وَ قُلْتَ إِنِّي كُنْتُ أُقَادُ كَمَا يُقَادُ الْجَمَلُ الْمَخْشُوشُ حَتَّى أُبَايِعَ
(43)وَ لَعَمْرُ اللَّهِ لَقَدْ أَرَدْتَ أَنْ تَذُمَّ فَمَدَحْتَ وَ أَنْ تَفْضَحَ فَافْتَضَحْتَ
(44)وَ مَا عَلَى الْمُسْلِمِ مِنْ غَضَاضَةٍ فِي أَنْ يَكُونَ مَظْلُوماً
(45)مَا لَمْ يَكُنْ شَاكّاً فِي دِينِهِ وَ لَا مُرْتَاباً بِيَقِينِهِ
(46)وَ هَذِهِ حُجَّتِي إِلَى غَيْرِكَ قَصْدُهَا
(47)وَ لَكِنِّي أَطْلَقْتُ لَكَ مِنْهَا بِقَدْرِ مَا سَنَحَ مِنْ ذِكْرِهَا
(48)ثُمَّ ذَكَرْتَ مَا كَانَ مِنْ أَمْرِي وَ أَمْرِ عُثْمَانَ فَلَكَ أَنْ تُجَابَ عَنْ هَذِهِ لِرَحِمِكَ مِنْهُ
(49)فَأَيُّنَا كَانَ أَعْدَى لَهُ وَ أَهْدَى إِلَى مَقَاتِلِهِ
(50)أَ مَنْ بَذَلَ لَهُ نُصْرَتَهُ فَاسْتَقْعَدَهُ وَ اسْتَكَفَّهُ-
(51) [أَمَّنِ] أَمْ مَنِ اسْتَنْصَرَهُ فَتَرَاخَى عَنْهُ وَ بَثَّ الْمَنُونَ إِلَيْهِ حَتَّى أَتَى قَدَرُهُ عَلَيْهِ
(52)كَلَّا وَ اللَّهِ لَ قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الْمُعَوِّقِينَ مِنْكُمْ وَ الْقائِلِينَ لِإِخْوانِهِمْ هَلُمَّ إِلَيْنا وَ لا يَأْتُونَ الْبَأْسَ إِلَّا قَلِيلًا.
(53)وَ مَا كُنْتُ لِأَعْتَذِرَ مِنْ أَنِّي كُنْتُ أَنْقِمُ عَلَيْهِ أَحْدَاثاً
(54)فَإِنْ كَانَ الذَّنْبُ إِلَيْهِ إِرْشَادِي وَ هِدَايَتِي لَهُ فَرُبَّ مَلُومٍ لَا ذَنْبَ لَهُ-
(55)وَ قَدْ يَسْتَفِيدُ الظِّنَّةَ الْمُتَنَصِّحُ
(56)وَ مَا أَرَدْتُ إِلَّا الْإِصْلاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَ ما تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ إِلَيْهِ أُنِيبُ
(57)وَ ذَكَرْتَ أَنَّهُ لَيْسَ لِي وَ لِأَصْحَابِي عِنْدَكَ إِلَّا السَّيْفُ
(58)فَلَقَدْ أَضْحَكْتَ بَعْدَ اسْتِعْبَارٍ
(59)مَتَى أَلْفَيْتَ بَنِي عَبْدِ الْمُطَّلِبِ عَنِ الْأَعْدَاءِ نَاكِلِينَ وَ بِالسَّيْفِ مُخَوَّفِينَ-
(60)فَلَبِّثْ قَلِيلًا يَلْحَقِ الْهَيْجَا حَمَلْ
(61)فَسَيَطْلُبُكَ مَنْ تَطْلُبُ وَ يَقْرُبُ مِنْكَ مَا تَسْتَبْعِدُ
(62)وَ أَنَا مُرْقِلٌ نَحْوَكَ فِي جَحْفَلٍ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ وَ الْأَنْصَارِ وَ التَّابِعِينَ لَهُمْ بِإِحْسَانٍ
(63)شَدِيدٍ زِحَامُهُمْ سَاطِعٍ قَتَامُهُمْ
(64)مُتَسَرْبِلِينَ سَرَابِيلَ الْمَوْتِ أَحَبُّ اللِّقَاءِ إِلَيْهِمْ لِقَاءُ رَبِّهِمْ
(65) وَ قَدْ صَحِبَتْهُمْ ذُرِّيَّةٌ بَدْرِيَّةٌ وَ سُيُوفٌ هَاشِمِيَّةٌ
(66)قَدْ عَرَفْتَ مَوَاقِعَ نِصَالِهَا فِي أَخِيكَ وَ خَالِكَ وَ جَدِّكَ وَ أَهْلِكَ-
(67)وَ ما هِيَ مِنَ الظَّالِمِينَ بِبَعِيدٍ.
متن فارسی
و از نامه های آن حضرت است به معاویه به عنوان جواب، و آن از زیباترین نامه هاست.
(1)پس از حمد و صلوات نامه تو به من رسید که در ان از انتخاب خدای متعال حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم را برای تبلیغ دینش یاد نموده ای.
(2)و اینکه خدا او را یاری نمود با جمعی از اصحابش.
(3)پس روزگار برای ما از تو چیز عجیب و شگفت آور آماده و پنهان نموده است.
(4)چون شروع کرده به ما خبر میدهی به احسان خدا که نزد ما است و انعام او بوسیله پیغمبرش بر ما.
(5)تو در این باره مانند کسی می باشی که خرما به شهر هجر می برد(هجر نام شهری است که مرکز خرما است اگر کسی از کنار به آنجا برای فروش خرما برد کاسد می شود)و یا مانند کسی هستی که معلم تیراندازی خود را به مبارزه می طلبد.
(6)و نوشته ای که بهترین مردم در اسلام فلان و فلان(ابوبکر و عمر) می باشند.
(7)از چیزی صحبت کرده ای که اگر تمام شود و راست باشد تمام مزایایش دور از تو است، و اگر ناقص و نابجا باشد رخنه و نقصان آن به تو نمی رسد.
(8)و ترا چه رسد که فاضل و بهتر است و که کم فضل، و یا رئیس و مرئوس.
(9)و طلقاء(آزاد شدگان درمکه) و فرزندان آنها را نمی رسد تشخیص برترینهای مهاجران اول و معین نمودن ترتیب درجات و معرفی طبقات آنها.
(10)خیلی بعید است، آواز تیری بلند شده ولی از آن تیرهای قمار نیست.
(11)و شروع کرده در میان طبقات حکم و قضوات می کند کسی که باید طبقات در حق او حکم کند.
(12)آیا بر خودت ترحم و مدارا نمی کنی ای انسان.
(13)و نمی خواهی کوتاهی دستت را – از فضائل و سوابق- بشناسی، و عقب نمی روی بجایی که قضا و قدر ترا عقب برده است.
(14)پس به زبان تو نیست شکست یافتن مغلوب، و به نفع تو نیست غلبه طرف پیروز(تو نه از طائفه ابوبکر و نه از قبیله عمر و نه از بنی هاشم می باشی لذا شکست و پیروزی آنها به تو مربوط نیست).
(15)و تو بسیار رونده در سرگردانی می باشی، و از عدالت و راه راست کج هستی.
(16)مگر نمی بینی- نمی خواهم به تو خبر دهم بلکه نعمت خدا را می گویم- که گروهی از مهاجران و انصار در راه خدا شهید شدند و هر یکی را فضل و مزیتی هست.
(17)تا آنکه شهید ما(جناب حمزه) شهید شد به او سید الشهداء(سرور شهیدان) گفته شد.
(18)رسول خدا موقع نماز مست خواندن به او، او را هفتاد تکبیر(الله اکبر) تخصیص و امتیاز داد(أر جنگ احد که هفتاد نفر از مسلمانان شهید شده بود جنازه جناب حمزه را جلو چای پیغمبر گذاشتند به هر شهیدی که نماز می خواند جناب حمزه را با او شریک می کرد).
(19)و یا نمی بینی که گروهی در راه خدا دست آنها بریده شد که برای یکی از آنها فضلی هست.
(20)تا آنکه به یکی از ما پیش آمد می کند آنچه به یکی از دیگران پیش آمده است گفته می شود: طیّار در بهشت و ذوالجناحین.
(21)و اگر نبود که خدا مرد را از تعریف نمودن خود نهی کرده است گوینده ای(خود امام) فضائل بسیار از خود نقل می کرد.
(22)فضائلی که دلهای مؤمنان آنها را آنرا قبول دارد و گوش شوندگان آنها را به دور نمی اندازد.
(23)پس ترک کن ذکر کسی را که شکار او را کج نموده(کسانی راکه طمع دنیا او را از راه بیرون برده رها کن، شاید منظور این است که ذکر عثمان را به میان نیاور که دنیا او را فریفت).
(24)ما ساخته و پرداخته و مورد احسان پروردگارمان هستیم و مردم پس از خدا نعمت پرورده ما هستند.
(25)عزت و شرافت سابقه دار ما و نیکی و احسان قدیم ما بر قوم شما مانع از انی نسد که شما را به خودمان مخلوط و قاطی کردیم.
(26)پس از شما زن گرفتیم، و به شما زن دادیم مانند هم شأن و هم رتبه در صورتی که در آن مقام و موقعیت نبودید.
(27)و چگونه این کار( شما مثل ما باشید) می شود در صورتی که پیمغبر از ما است و تکذیب کننده خدا و پیغمبر (ابوسفیان) از شما است.
(28)شیر خدا(جناب حمزه سید الشهداء) از ما است، و شیر احلاف(عتبة ابن ربیعه) از شما است(احلاف: سوگندها و پیمانهایی که در میان قبایل بسته میشد).
(29)دو سرور جوانان بهشت( امام حسن و امام حسین علیه السلام) از ما است، و بچه های آتش از شما است:عقبه بن ابی معیط اموی در جنگ بدر اسیر شد. پس از جنگ به دستور پیمغبر اکرم خواستند او را بکشند.
به حضرت عرض نمود:من للصبیة یا محمد؟ یعنی مرا می کشید سرپرست بچه های من که خواهد بود؟ حضرت فرمود: النّار: آتش، لذا آنها را «صبیة النار» نامیدند.
(30)از ما است بهترین زنان عالم(فاطمه زهراء علیهم السلام) و از شما است«حمّالة الحطب»(ام جمیل همسر ابولهب خواهر ابی سفیان) به علاوه فضائل زیاده و پستی های شما.
(31)پس اسلام ما (مفاخر ما در اسلام) آن است که شنیده شده است(همه شنیده و دانسته اند) و جاهلیت ما(مفاخر ما در جاهلیت) قابل دفع و ردّ نمی باشد.
(32)و کتاب خدا برای ما جمع کرده است آنچه را که از ما پراکنده شده است، و آن عبارتست از فرمایش خدای سبحان.
(33)و در کتاب خدا صاحبان خویشاوندی بعض آنها بر بعض دیگر سزاوارتر است(یعنی بحکم کتاب خدا خویشاوندان از دیگران مقدم هستند).
(34)و فرمایش خدای متعال: حتما سزاوارترین مردم به ابراهیم کسانی بودند که از او پیروی کردند، و این پیمغبر و کسانی که ایمان آورده اند(ّه او سزاوار و نزدیک هستند) و خدا یار و سرپرست مؤمنان است.
(35)پس ما یکبار به سبب خویشاوندس اولویّت داریم، و یکبار به سبب اطاعت و فرمان پذیری.
(36)و چون در روز سقیفه(روزی که در سقیفه بنی ساعده برای تعیین خلیفه جمع شده بودند) مهاجران بر اولویت خود بر انصار یا خویشاوندی رسول خدا دلیل آوردند( گفتند ما از قریش هستیم پس اولی هستیم) غالب شدند.
(37)اگر غلبه بوسیله آن(خویشاوندی رسول) بود پس حق از آن ما است نه شما.
(38)و اگر غلبه با چیز دیگر باشد در آن صورت انصار روی ادعای خود می باشند.
(39)و خیال کرده ای که من به همه خلفاء پیشین حسد کرده و به همه آنها ستم نموده ام.
(40)پس اگر مطلب همان طور باشد بر تو جنایت نشده تا از تو عذر خواسته شود.
(41)و آن گناه و منقصتی است که ننگ آن از تو دور است(مصراع دوم بیتی است از ابی ذویب، اولش این است:وعیّرها الواشون انّی احبها:سخن چینان او را سرزنش کردند به اینکه من او را دوست میدارم).
(42)و گفتی: مرا –بسوی مسجد می کشیدند- مانند کشیدن شتر طناب در بینی، تا-به ابوبکر- بیعت کنم.
(43)بخدا سوگند خواستی که مذمت و نکوهش کنی ستایش کردی، و خواستی رسوا کنی رسوا شدی.
(44)و شخص مسلمان را عیب و منقصتی نیست در این که مظلوم باشد.
(45) اگر در دینش شک کننده و در یقینش در تردید و اضطراب نباشد.
(46)و این(مظلوم بودن) حجت و دلیل من است که توجه آن به غیر تو است.
(47)ولی بر تو بیان کردم از ان حجت و دلیلم به مقداری که ذکرش ممکن و آسان بود.
(48)سپس یاد نمودی از آنچه میان من و عثمان اتفاق افتاد، تو حق داری که جواب داده شوی (ّباید به تو جواب داده شود) چون از خویشاوندان او می باشی.
(49)پس کدامین ما(من و یا تو) بیشتر با او دشمنی کردیم و به کشته شدن او رهنمایی کردیم.
(50)آیا کسی که او را یاری کرد، و او را نشانید(نگذاشت بیفتد) و از مردم درخواست از او دست نگهدارند(خود امام).
(51)و با کسی که عثمان از او یاری خواست و او از یاری تاخیر نمود، و اسباب مرگ را بسوی او پخش و فراهم نمود تا آنکه قضا و قدر او فرا رسید(کشته شود): عثمان موقع محاصره نامه نوشت و از معاویه یاری خواست، معاویه سپاهی فرستاد ولی دستور داد وارد مدینه نشوند، در نزدیکی مدینه باشندد تا آنکه عثمان کشته شد.
(52)بخدا سوگند این چنین نیست«حتماً خدا می شناسد آنهایی را که مردم را-از یاری – باز میدارند و به تأخیر میاندازند، و آنان را که به برادران خود می گویند: بسوی ما بیایید، و در جنگ حاضر نمی شوند مگر اندکی- سوره احزاب:18.
(53)و عذر نمی خواهم از اینکه از او انتقاد و ایراد می کردم به خاطر بدعتهایی که احداث کرده بود.
(54)پس اگر گناه من به او ارشاد و هدایتم از او است چه بسا شده که گناه ندارد.
(55)و گاهی باشدک ه بسیار نصیحت کننده مورد تهمت واقع می شود(مصراع دوم بیتی است که اولش این است: وکم سقت فی اثارکم من نصیحة:چه بسیار پند و نصیحت به شما گوش زد نمودم، ولی استفاده اتهام بردم).
(56)و جز اصلاح اراده نکردم بقدر قدرت و استطاعت خودم و نیست موفق شدنم مگر با یاری خدا، به او توکل کرده ام و بسوی او است بازگشت من-سوره هود:88.
(57)و گفتی که برای من و یارانم غیر از شمشیر چیزی نیست.
(58)پس خندانیدی بعد از گریانیدن.
(59)کی فرزندان عبدالمطلب از دشمن عقب نشین و از شمشیرها ترسنده یافتی؟
(60)کمی توقف کند تا حمل- ابن ثور- به جنگ برسد(حمل نام مردی بود که در جاهلیّت شترهای اورا به یغما بردند، و از پی آنها رفته شترها را برگرداند واین شعر را سرود
لبث قلیلاً یلحق الهیجا حمل لاباس بالموت اذا الموت نزل
(61)پس به زودی تورا می طلبد کسی که او را می طلبی، و به تو نزدیک می شود آنچه دور می پنداری.
(62)و من به سوی تو با سرعت حرکت می کنم همراه سپاه بسیاری که از مهاجران و انصار و از کسانی که با نیکی از ایشان پیروی می کنند تشکیل یافته است.
(63)جمعیت و ازدحام آنها بسیار و شدید است، و گرد و غبار آنها بلند و پراکنده است.
(64)پیراهن مرگ در برکرده اند، محبوبترین دیدار در نظر ایشان شهادت و دیدار پروردگارشان است.
(65)همراه ایشان است فرزندان بدری ها(کسانی که در بدر شرکت داشتند) و شمشیرهای هاشمی.
(66)تو خود موقعیت و جایگاه آن شمشیرها را در برادر(حنظله) و دائیت(ولید ابن عتبه) و جد مادریت(عتبه) و خاندانت می شناسی و میدانی.
(67)و آن عذاب از ستمکاران بدور نیست-سوره هود:83.
بعدی