متن عربی
67. و من كتاب له (علیه السلام) إلى قثم بن العباس و هو عامله على مكة
- أَمَّا بَعْدُ فَأَقِمْ لِلنَّاسِ الْحَجَّ وَ ذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللَّهِ وَ اجْلِسْ لَهُمُ الْعَصْرَيْنِ فَأَفْتِ الْمُسْتَفْتِيَ وَ عَلِّمِ الْجَاهِلَ وَ ذَاكِرِ الْعَالِمَ وَ لَا يَكُنْ لَكَ إِلَى النَّاسِ سَفِيرٌ إِلَّا لِسَانُكَ وَ لَا حَاجِبٌ إِلَّا وَجْهُكَ وَ لَا تَحْجُبَنَّ ذَا حَاجَةٍ عَنْ لِقَائِكَ بِهَا فَإِنَّهَا إِنْ ذِيدَتْ عَنْ أَبْوَابِكَ فِي أَوَّلِ وِرْدِهَا لَمْ تُحْمَدْ فِيمَا بَعْدُ عَلَى قَضَائِهَا.
- وَ انْظُرْ إِلَى مَا اجْتَمَعَ عِنْدَكَ مِنْ مَالِ اللَّهِ فَاصْرِفْهُ إِلَى مَنْ قِبَلَكَ مِنْ ذَوِي الْعِيَالِ وَ الْمَجَاعَةِ مُصِيباً بِهِ مَوَاضِعَ [الْمَفَاقِرِ] الْفَاقَةِ وَ الْخَلَّاتِ وَ مَا فَضَلَ عَنْ ذَلِكَ فَاحْمِلْهُ إِلَيْنَا لِنَقْسِمَهُ فِيمَنْ قِبَلَنَا .
- وَ مُرْ أَهْلَ مَكَّةَ أَلَّا يَأْخُذُوا مِنْ سَاكِنٍ أَجْراً فَإِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ يَقُولُ سَواءً الْعاكِفُ فِيهِ وَ الْبادِ فَالْعَاكِفُ الْمُقِيمُ بِهِ وَ الْبَادِي الَّذِي يَحُجُّ إِلَيْهِ مِنْ غَيْرِ أَهْلِهِ وَفَّقَنَا اللَّهُ وَ إِيَّاكُمْ لِمَحَابِّهِ وَ السَّلَامُ.
متن فارسی
67-از یک نامه ی آن حضرت به قثم بن عباس، فرماندار خود در مکه
(1) اما بعد، مراسم حج را برای مردم به پا دار، و ایام الله [1] را به یادشان آر، و هر صبح و شام بر ایشان در مجلس عمومی بنشین، به پرسش پرسش کننده پاسخ ده، و نادان را علم بیاموز، و با عالم به گفتگو پرداز، و باید که می آن تو و مردم پیام رسانی جز زبانت و دربانی جز چهره ات نباشد. هیچ حاجتمندی را برای عرض حاجت از دیدار خود باز مدار، زیرا اگر در آغاز ورودش از درگاه تو رانده شود دیگر ستوده نخواهی شد گرچه پس از آن حاجتش را برآوری.
(2)و در آنچه از مال خدا نزد تو گرد می آید نظر کن، پس آن را به عیالمندان و گرسنگان
(3)و مردم مکه را فرمان ده که از هیچ زائری که در خانه هاشان سکونت می کنند کرایه نگیرند، زیرا خدای سبحان می فرماید: «عاکف و بادی [2]در آن یکسانند». عاکف کسی می آید. خداوند ما و شما را به آنچه دوست دارد توفیق دهاد، و السلام.
[1] روزهایی که در آنها خداوند حوادث ناخوشی را بر سر بندگان آورده یا آنان به هلاکت رسانده است.
پیرامونت و مواردی که فقر و نیاز خیمه زده برسان، و آنچه زیاد آمد به نزد ما بفرست تا آن را می آن نیازمندانی که پیرامون ما هستند تقسیم کنیم.
[2] سوره ی حج آیه ی ۲۵.
