متن عربی
199.و من كلام ((له (علیه السلام):كان يوصي به أصحابه
الصلاة
- تَعَاهَدُوا أَمْرَ الصَّلَاةِ وَ حَافِظُوا عَلَيْهَا وَ اسْتَكْثِرُوا مِنْهَا وَ تَقَرَّبُوا بِهَا فَإِنَّهَا كانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ كِتاباً مَوْقُوتاً أَلَا تَسْمَعُونَ إِلَى جَوَابِ أَهْلِ النَّارِ حِينَ سُئِلُوا ما سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ قالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ .
- وَ إِنَّهَا لَتَحُتُّ الذُّنُوبَ حَتَّ الْوَرَقِ وَ تُطْلِقُهَا إِطْلَاقَ الرِّبَقِ وَ شَبَّهَهَا رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم بِالْحَمَّةِ تَكُونُ عَلَى بَابِ الرَّجُلِ فَهُوَ يَغْتَسِلُ مِنْهَا فِي الْيَوْمِ وَ اللَّيْلَةِ خَمْسَ مَرَّاتٍ فَمَا عَسَى أَنْ يَبْقَى عَلَيْهِ مِنَ الدَّرَنِ .
- وَ قَدْ عَرَفَ حَقَّهَا رِجَالٌ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ لَا تَشْغَلُهُمْ عَنْهَا زِينَةُ مَتَاعٍ وَ لَا قُرَّةُ عَيْنٍ مِنْ وَلَدٍ وَ لَا مَالٍ يَقُولُ اللَّهُ سُبْحَانَهُ رِجالٌ لا تُلْهِيهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَ إِقامِ الصَّلاةِ وَ إِيتاءِ الزَّكاةِ.
- وَ كَانَ رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم)نَصِباً بِالصَّلَاةِ بَعْدَ التَّبْشِيرِ لَهُ بِالْجَنَّةِ لِقَوْلِ اللَّهِ سُبْحَانَهُ وَ أْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلاةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَيْها فَكَانَ يَأْمُرُ بِهَا أَهْلَهُ وَ [يُصْبِرُ] يَصْبِرُ عَلَيْهَا نَفْسَهُ.
الزكاة
- ثُمَّ إِنَّ الزَّكَاةَ جُعِلَتْ مَعَ الصَّلَاةِ قُرْبَاناً لِأَهْلِ الْإِسْلَامِ فَمَنْ أَعْطَاهَا طَيِّبَ النَّفْسِ بِهَا فَإِنَّهَا تُجْعَلُ لَهُ كَفَّارَةً وَ مِنَ النَّارِ حِجَازاً وَ وِقَايَةً .
- فَلَا يُتْبِعَنَّهَا أَحَدٌ نَفْسَهُ وَ لَا يُكْثِرَنَّ عَلَيْهَا لَهَفَهُ فَإِنَّ مَنْ أَعْطَاهَا غَيْرَ طَيِّبِ النَّفْسِ بِهَا يَرْجُو بِهَا مَا هُوَ أَفْضَلُ مِنْهَا فَهُوَ جَاهِلٌ بِالسُّنَّةِ مَغْبُونُ الْأَجْرِ ضَالُّ الْعَمَلِ طَوِيلُ النَّدَمِ.
الأمانة
- ثُمَّ أَدَاءَ الْأَمَانَةِ فَقَدْ خَابَ مَنْ لَيْسَ مِنْ أَهْلِهَا إِنَّهَا عُرِضَتْ عَلَى السَّمَاوَاتِ الْمَبْنِيَّةِ وَ الْأَرَضِينَ الْمَدْحُوَّةِ وَ الْجِبَالِ ذَاتِ الطُّولِ الْمَنْصُوبَةِ فَلَا أَطْوَلَ وَ لَا أَعْرَضَ وَ لَا أَعْلَى وَ لَا أَعْظَمَ مِنْهَا وَ لَوِ امْتَنَعَ شَيْءٌ بِطُولٍ أَوْ عَرْضٍ أَوْ قُوَّةٍ أَوْ عِزٍّ لَامْتَنَعْنَ وَ لَكِنْ أَشْفَقْنَ مِنَ الْعُقُوبَةِ وَ عَقَلْنَ مَا جَهِلَ مَنْ هُوَ أَضْعَفُ مِنْهُنَّ وَ هُوَ الْإِنْسَانُ إِنَّهُ كانَ ظَلُوماً جَهُولًا.
علم اللّه تعالى
- إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى لَا يَخْفَى عَلَيْهِ مَا الْعِبَادُ مُقْتَرِفُونَ فِي لَيْلِهِمْ وَ نَهَارِهِمْ لَطُفَ بِهِ خُبْراً وَ أَحَاطَ بِهِ عِلْماً أَعْضَاؤُكُمْ شُهُودُهُ وَ جَوَارِحُكُمْ جُنُودُهُ وَ ضَمَائِرُكُمْ عُيُونُهُ وَ خَلَوَاتُكُمْ عِيَانُهُ.
متن فارسی
199-از یک سخن آن حضرت در سفارش به یاران خود
نماز
- مراقب امر نماز باشید و بر آن محافظت نمایید، و فراوان نماز بگزارید و به وسیله ی آن به خدا نزدیکی جویید، زیرا «نماز کار واجبی است که بر عهده ی مؤمنان نوشته شده است[1]». مگر سخن اهل دوزخ را نمی شنوید که چون از آنها می پرسند: « چه چیز شما را به آتش درآورد؟ گویند: ما از نمازگزاران نبودیم».[2]
- نماز گناهان را مانند برگ درخت فرو میریزد، و مانند بندهای گسسته از گردن گنهکاران می گشاید. رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم)آن را به چشمه ی آب گرمی که جلو خانه ی آدمی قرار داشته باشد تشبیه فرموده که شبانه روز . پنج بار در ان ششستشو کند؛ دیگر چه امیدی هست که چرک و آلودگی در بدن او بماند؟
- قدر نماز را مردان مؤمنی می دانند که زینت و زیور زندگی و مایه های روشنی چشم از فرزند و ثروت ایشان را از آن سرگرم نمی کند. خدای سبحان می فرماید: « مردانی که هیچ تجارت و داد و ستلی آنان را از یاد خدا و بر پاداشتن نماز و پرداخت زکات سرگرم نمی سازد[3]).
- و رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) با آنکه مژده ی حتمی بهشتش داده بودند باز هم خود را در انجام نماز به رنج می آفکند، زیرا خدای سبحان به او فرموده: «خانواده ات را به نماز فرمان ده و خود بر آن شکیبا باش».[4] از این رو خانواده اش را به آن امر می کرد و خورد را بر انجام آن وامی داشت.
زکات
- زکات نیز در کنار نماز مایه ی نزدیکی مسلمانان به خدا قرار داده شده، هر که آن را با -دلخوشی تمام بپردازد کفاره ی گناهان و مانع و سپر او از آتش دوزخ خواهد شد.
- پس هیچ کسی نباید چشم و دلش دنبال زکاتی که داده باشد، و بر پرداخت آن حسرت فراوان خورد، زیرا هر که با دل چرکین آن را بپردازد و باز امید داشته باشد که بهتر از آن بهره اش گردد بدون شک از سنت پیامبر نا آگاه، پاداشش اندک، و کردارش تباه، و پشیمانیش دور و دراز خواهد بود.
امانت
- آنگاه امانت را مهم شمارید که بی تردید هر که امانتدار نباشد زیان کرده است. امانت بر آسمانها بر افراشته ،و زمین های گسترده ،و کوهها میخکوب شده ی سر به فلک کشیده عرضه شد،و با آنکه چیزی درازتر و پهن تر و برتر و بزرگ تر از آنها نبود، و اگر چیزی به خاطر درازی و پهنی و قوت و نیرومندی می خواست از پذیرش آن سر باز زند باید آنها سرباز میزدند، اما نزدند بلکه از کیفر ناهنجار مسئولیتش ترسیدند، و چیزی را که موجود ناتوان تر از آنها یعنی انسان نفهمید، فهمیدند «راستی که انسان بسیار ستمگر و نادان است».[5]
علم خداوند
- آنچه بندگان در شبانه روز از نیک و بد می کنند بر خدای سبحان پوشیده نیست. به خوبی از گنه آن با خبر است، و علمش به آن فراگیر است. اعضای تتان گواهان او، و اندام های بدنتان لشکریان او، و جان و روانتان جاسوسان او، و خلوت هاتان در برابر دیدگان اوست.
[1] سوره ی نساء، آیه ی ۱۰۳.
[2] سوره ی مدثر، آیات ۴۲ و ۴۳.
[3] سوره ی نور، آیه ی ۳۷.
[4] سوره ی طه، آیه ی ۱۳۲.
[5] احزاب، آیه ی ۷۲.
قبلی بعدی