متن عربی

69. قَالَ (علیه السلام):  في سحرة اليوم الذي ضرب فيه‏

(1)مَلَكَتْنِي عَيْنِي وَ أَنَا جَالِسٌ

(2)فَسَنَحَ لِي رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم)

(3)فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ مَا ذَا لَقِيتُ مِنْ أُمَّتِكَ مِنَ الْأَوَدِ وَ اللَّدَدِ

(4) فَقَالَ ادْعُ عَلَيْهِمْ

(5)فَقُلْتُ أَبْدَلَنِي اللَّهُ بِهِمْ خَيْراً مِنْهُمْ

(6)وَ أَبْدَلَهُمْ بِي شَرّاً لَهُمْ مِنِّي‏.

(7)[قال الشريف يعني بالأود الاعوجاج و باللدد الخصام و هذا من أفصح الكلام‏]

متن فارسی

آن حضرت در بعد از نیمه شب روزی که به آن بزرگوار (نیمه شب نوزدهم رمضان) ضربه زندند فرمود:

(1)در حالی که نشسته بودم چشمم بر من مالک شد (خواب بر من غلبه کرد).

(2)پس رسول خدا بر من نمایان و ظاهر شد(رسول الله را در خواب دیدم).

(3)پس گفتم: یا رسول الله چقدر کجیها و دشمنی هار از امت تو می بینم.

(4)پس فرمود: بر علیه آنها دعا کن (آنها را نفرین کن).

(5)پس گفتم: خدا برایم بجای ایشان بهتر از ایشانرا بدل و عوض دهد.

(6)و بجای من بدتر از من را به آنها بدل و عوض بدهد.

(7)منظور از اود: کجی می باشد و منظور از«اللدد» خصومت و دشمنی است و این فصیح ترین کلام است.