متن عربی

74.و من كلام له  (علیه السلام):لما بلغه اتهام بني أمية له بالمشاركة في دم عثمان‏

(1)أَ وَ لَمْ يَنْهَ بَنِي أُمَيَّةَ عِلْمُهَا بِي عَنْ قَرْفِي

(2)أَ وَ مَا وَزَعَ الْجُهَّالَ سَابِقَتِي عَنْ تُهَمَتِي

(3)وَ لَمَا وَعَظَهُمُ اللَّهُ بِهِ أَبْلَغُ مِنْ لِسَانِي

(4)أَنَا حَجِيجُ الْمَارِقِينَ وَ خَصِيمُ النَّاكِثِينَ الْمُرْتَابِينَ

(5)وَ عَلَى كِتَابِ اللَّهِ تُعْرَضُ الْأَمْثَالُ

(6)وَ بِمَا فِي الصُّدُورِ تُجَازَى الْعِبَادُ

متن فارسی

از سخنان آن حضرت است موقعی که به او خبر رسید که بنی امیه او را با شرکت در خون عثمان متهم می کنند.

(1)آیا بنی امیه را اطلاع ایشان(از فضل من و برائت من از خون عثمان) از تهمت زند و بهتان بستن به من باز نداشته است.

(2)آیا اشخاص نادان را سابقه درخشان من از تهمت زدند به من باز نداشته است.

(3)و آنچه خدا آنها را با ان موعظه کرده است.(موعظه های خدا در قرآن درباره حرمت تهمت) از زان و بیان من رساتر است.

(4)من اقامه حجت کننده ام بر اشخاصی که از دین و بیعت من خارج شده اند و مخاصمه و دشمنی کننده ام با اشخاصی که در دین شک میکنند.

(5)و بر کتاب خدا عرض می شود مثلها (خدا در قرآن می فرماید: هذان خصمان اختصموا فی ربهم: لین دو(بنی هاشم و بنی امیه) دو خصمند که درباره خدا خصومت می کنند).

(6)و با انچه در سینه ها است ( روی نیت ها) بنده ها مجازات می شوند.